اثر تزریق وریدی دیورتیک در تعیین عملکرد تفکیکی کلیه های هیدرونفروتیک در اسکن ۹۹mTc-DMSA

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تزریق وریدی دیورتیک در تعیین عملکرد تفکیکی کلیه های هیدرونفروتیک در اسکن ۹۹mTc-DMSA دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تزریق وریدی دیورتیک در تعیین عملکرد تفکیکی کلیه های هیدرونفروتیک در اسکن ۹۹mTc-DMSA  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تزریق وریدی دیورتیک در تعیین عملکرد تفکیکی کلیه های هیدرونفروتیک در اسکن ۹۹mTc-DMSA،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تزریق وریدی دیورتیک در تعیین عملکرد تفکیکی کلیه های هیدرونفروتیک در اسکن ۹۹mTc-DMSA :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی هسته ای ایران

تعداد صفحات :۶

مقدمه: برخی مطالعات نشان داده اند که بر حسب میزان جذب ۹۹mTc-DMSA ممکن است میزان عملکرد تفکیکی (Differential Renal Function, DRF) یک کلیه هیدرونفروتیک بیش از اندازه واقعی گزارش گردد. بنابراین بعضی از دستورالعمل ها استفاده از تزریق وریدی فوروزماید یا گرفتن تصاویر ۲۴ ساعته را جهت رفع مشکل فوق پیشنهاد کرده اند. هدف از این مطالعه تعیین اثر دیورتیک در محاسبه DRF در اسکن ۹۹mTc-DMSA می باشد.روش بررسی: در این پژوهش ۳۳ بیمار ۲۲) مرد و ۱۱ زن( با دیلاتاسیون سیستم جمع کننده یکی از کلیه ها (هیدرونفروز یک طرفه بر اساس سونوگرافی و دینامیک رنوگرافی) از میان بیمارانی که جهت هر دو اسکن دینامیک رنوگرافی و ۹۹mTc-DMSA ارجاع داده شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا همه بیماران تحت اسکن ۹۹mTc-DMSA 3 ساعت پس از تزریق وریدی ۹۹mTc-DMSA قرار گرفتند. پس از گرفتن هشت نمای استاندارد فوروزماید تزریق شده و ۳۰ دقیقه بعد از تزریق فوروزماید دو نمای قدامی و خلفی گرفته می شد. با استفاده از روش میانگین هندسی میزان جذب نسبی هر یک از کلیه ها (DRF) قبل و بعد از تزریق فوروزماید محاسبه گردید.یافته ها: متوسط میزان DRF محاسبه شده برای کلیه های هیدرونفروتیک در کل بیماران در اسکن ۹۹mTc-DMSA قبل و ۳۰ دقیقه پس از تزریق لازیکس به ترتیب ۱۲.۸۹ ±۳۸.۸۹ و ۱۲.۷۶± ۳۸.۷۱ بود که تفاوت معنی داری )با میزان تفاوت: ۱.۰۹ ۰.۱۸± و (P=0.35 بین این دو وجود نداشت. بیماران بر اساس دینامیک رنوگرافی در دو گروه قرار گرفتند: گروه ۱: ۱۷ نفر دارای شکل رنوگرام انسدادی بودند و گروه ۲: ۱۶ نفر که دارای یک شکل رنوگرام با سیستم دیلاته اما بدون انسداد بودند. بین متوسط میزان DRF محاسبه شده قبل و بعد از تزریق فوروزماید برای کلیه های هیدرونفروتیک در هر یک از گروه های فوق نیز تفاوت معنی داری وجود نداشت )در گروه ۱: P=0.89 و در گروه ۲: (P=0.29.نتیجه گیری: تزریق دیورتیک به نظر می رسد در محاسبه DRF در اسکن DMSA در کلیه های هیدرونفروتیک (با و بدون انسداد ادراری) تاثیری نداشته و ضروری نمی باشد.

کلید واژه: رنوگرافی، دیورتیک، ۹۹mTc-DMSA، عملکرد تفکیکی کلیه ها