مقایسه درمان سدیم والپرات همراه با لیتیوم با والپرات سدیم و اولانزاپین در درمان مانیای حاد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه درمان سدیم والپرات همراه با لیتیوم با والپرات سدیم و اولانزاپین در درمان مانیای حاد دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه درمان سدیم والپرات همراه با لیتیوم با والپرات سدیم و اولانزاپین در درمان مانیای حاد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه درمان سدیم والپرات همراه با لیتیوم با والپرات سدیم و اولانزاپین در درمان مانیای حاد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه درمان سدیم والپرات همراه با لیتیوم با والپرات سدیم و اولانزاپین در درمان مانیای حاد :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد

تعداد صفحات :۸

مانیای حاد یکی از وضعیت های اورژانس روانپزشکی است که نیاز به مداخله درمانی قاطع و سریع دارد. پروتکل های درمانی متفاوتی برای درمان این وضعیت وجود دارد که از مهمترین آنها ترکیب انواع داروهای تثبیت کننده خلقی یا ترکیب با داروهای ضد جنون است. اولانزاپین دارویی است که اخیرا در کشور ما مورد استفاده قرار گرفته است. در این رابطه سعی شده است مقایسه ای بین ترکیب سدیم والپرات و لیتیوم با سدیم والپرات و اولانزاپین از نظر سرعت و میزان اثربخشی و عوارض جانبی به عمل آید.
روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی، دوسوکور به صورت تصادفی است. ۴۴ نفر از بیماران دو قطبی نوع I در فاز مانیک (یا مخلوط Mixed)، بر اساس معیارهای DSM IV، در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه اول با ترکیب والپرات سدیم (۲۰mg./kg/day) و لیتیوم (۹۰۰mg/day) و گروه دوم والپرات سدیم (۲۰mg/kg/day) و اولانزاپین (۱۰-۱۵mg/day) تحت درمان قرار گرفتند. ارزیابی تاثیر درمان، به وسیله مقیاس مانیای یونگ (YMRS) صورت می گرفت. در این مقیاس کاهش بیش از ۵۰% در امتیاز YMRS به عنوان پاسخ (Response) و امتیاز کمتر از ۱۲ به عنوان فروکش بیماری (Remission) به حساب آمد. تمامی داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS Ver11 و بر اساس آزمونهای Fisher exact test و Wilcoxon و Mann-Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و میزان P<0.05 معنی دار تلقی شد.
نتایج: از تعداد ۴۴ نفر بیمار با میانگین سنی ۲۷.۱۸±۷.۳۴، ۲۱ نفر در گروه اول و ۲۳ نفر در گروه دوم وارد مطالعه شدند پاسخ به درمان در گروه اول ۸۵.۷، (۱۸ نفر) و در گروه دوم ۷۳.۹% (۱۷ نفر) برآورد شد که اختلاف معنی داری مشهود نبود. فروکش در گروه اول ۴۲.۹% (۹ نفر) و در گروه دوم ۴۳.۵% (۱۰ نفر) بود که تفاوت معنی داری به حساب نمی آید. امتیاز کلی YMRS و روزهای دوم، هفتم و دهم در هر دو گروه به طور معنی دار کاهش یافته بود (P<0.05) لیکن تفاوت معنی داری از نظر سرعت کاهش علایم بین دو گروه مشاهده نشد. شیوع عوارض جانبی نیز در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
نتیجه گیری: هر دو ترکیب فوق در بیماران دو قطبی نوع I در فاز مانیا یا مخلوط موثر بوده و به طور یکسانی در بهبود علایم بیماران با عوارض ناچیز و قابل تحمل تاثیر داشت.

کلید واژه: مانیای حاد، والپرات سدیم، اولانزاپین، لیتیوم، کارآزمایی بالینی