نگرش پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در مورد آموزش طب سرپایی، ۱۳۸۱

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نگرش پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در مورد آموزش طب سرپایی، ۱۳۸۱ دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نگرش پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در مورد آموزش طب سرپایی، ۱۳۸۱  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نگرش پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در مورد آموزش طب سرپایی، ۱۳۸۱،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نگرش پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در مورد آموزش طب سرپایی، ۱۳۸۱ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل

تعداد صفحات :۶

سابقه ‏‏و‏ هدف: مهم ترین وظیفه پزشکان عمومی اداره بیماران سرپایی در مطب یا مراکز بهداشتی درمانی می باشد و علیرغم اینکه نظرها امروزه به سوی آموزش طب سرپایی معطوف شده، اما آموزش فعلی، آموزشی کلاسیک مبتنی بر بالین بیمار می باشد، لذا بر آن شدیم تا نظر پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی را که در اولین سطح ارجاع قرار دارند، نسبت به آموزش طب سرپایی جویا شویم. مواد ‏و روشها: در این مطالعه مقطعی، کلیه پزشکان عمومی مشغول به کار در مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در سال ۱۳۸۱ به تعداد ۱۶۱ نفر مورد پرسش واقع شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه ای حاوی متغیرهای زمینه ای سن، جنس، سال فراغت از تحصیل، دانشگاه محل تحصیل و دارا بودن مطب خصوصی و ۸ سوال نگرش، از نحوه اجرای طب سرپایی در طی دوره عمومی دکترای پزشکی جمع آوری شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون X2 تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: در این مطالعه، ۸۵ نفر (۵۲.۸%) نگرش مثبت و بقیه نگرش منفی نسبت به آموزش طب سرپایی داشته اند که ارتباط معنی داری بین نگرش پزشکان با سال فراغت از تحصیل، دانشگاه محل تحصیل وجنس وجود نداشته است. ۱۳۹ مورد (۸۶.۳%) بیمارستانهای دانشگاهی را به تنهایی جهت آموزش دانشجویان جهت طب سرپایی کافی نمی دانستند. پیگیری بیماران را در مراکز بهداشتی درمانی بیشتر از بیمارستان ها امکان پذیر می دانستند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که آموزش طب سرپایی در طی دوره عمومی به صورت مطلوب انجام نمی گیرد و جهت ارتقای کیفیت آموزش پزشکی نیاز به تغییر رویکرد از آموزش بیمارستانی به طب سرپائی می باشد.

کلید واژه: طب سرپایی، پزشکان عمومی، مراکز بهداشتی درمانی، نگرش