بررسی کلینیکی و بیومتریک کاربرد Atrisorb در درمان ضایعات فورکیشن درجه II مولرهای ماندیبل و مقایسه آن با روش Coronally Positioned Flap

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی کلینیکی و بیومتریک کاربرد Atrisorb در درمان ضایعات فورکیشن درجه II مولرهای ماندیبل و مقایسه آن با روش Coronally Positioned Flap دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی کلینیکی و بیومتریک کاربرد Atrisorb در درمان ضایعات فورکیشن درجه II مولرهای ماندیبل و مقایسه آن با روش Coronally Positioned Flap  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی کلینیکی و بیومتریک کاربرد Atrisorb در درمان ضایعات فورکیشن درجه II مولرهای ماندیبل و مقایسه آن با روش Coronally Positioned Flap،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی کلینیکی و بیومتریک کاربرد Atrisorb در درمان ضایعات فورکیشن درجه II مولرهای ماندیبل و مقایسه آن با روش Coronally Positioned Flap :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی (جامعه اسلامی دندانپزشکان ایران)

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: درگیری فورکیشن یکی از شایع ترین ضایعات پریودنتال در دندانهای چند ریشه ای می باشد و درمان این ضایعات بخصوص از طریق روشهای رژنراتیو که باعث بازسازی مجدد ساختمانهای از دست رفته می شود، مورد توجه بسیاری از محققان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی کلینیکی و بیومتریک کاربرد Atrisorb به همان روش (CPF) Coronally Positioned Flap در ضایعات فورکیشن درجه II مولرهای ماندیبل و مقایسه آن با روش CPF به تنهایی می باشد.
روش بررسی: تعداد ۲۴ ضایعه فورکای درجه II ماندیبل در ۱۲ بیمار (۷مرد و ۵ زن) با متوسط سنی ۴۸.۶ سال از بین مراجعه کنندگان به بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به صورت Bilateral تحت درمان قرار گرفتند. تعداد ۱۲ فورکا با استفاده از Atrisorb و روش CPF به عنوان گروه آزمون و ۱۲ فورکا نیز با استفاده از روش CPF به تنهایی به عنوان گروه کنترل درمان شدند. پارامترهای مورد مطالعه شامل: میزان لثه کراتینیزه Keratinized Gingiva (KG) ، میزان تحلیل Recession (REC) ، عمق قابل پروب Probing Pocket Depth (PPD)، سطح چسبندگی کلینیکی Clinical Attachment Level (CAL)، و (CHPD) Closed horizontal Probing Depth قبل از عمل و در مقاطع ۳، ۶ و ۱۲ ماه پس از عمل اندازه گیری شدند.
یافته ها: یافته های حاصل از این بررسی ۱۲ ماه پس از عمل نشان داد که میانگین KG در گروه آزمون ۰.۳۱۶ میلی متر و در گروه کنترل ۰.۴۹۲ میلی متر کاهش یافت. میانگین REC در گروه آزمون ۰.۳۵ میلی متر و در گروه کنترل ۰.۴ میلی متر افزایش یافت که از عوارض غیر قابل اجتناب درمانهای رژنراتیو می باشد. همچنین میانگین PPD در گروه آزمون ۲.۱۷۵ میلی متر و در گروه کنترل ۲.۳۵ میلی متر کاهش یافت. بهبود میانگین CAL به میزان ۱.۸۲۵ میلی متر در گروه آزمون و ۱.۹۷۵ میلی متر در گروه کنترل پس از ۱۲ ماه مشاهده گردید. میانگین CHPD نیز در گروه آزمون ۳.۹۱۷ میلی متر و در گروه کنترل ۳.۹۱۶ میلی متر بهبود یافت.
نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که هر دو روش به میزان قابل ملاحظه ای در کاهش عمق پاکت، بهبود CAL و CHPDموثر بودند، اما تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نیست.

کلید واژه: درگیری فورکیشن، غشای مسدود کننده، بازسازی نسجی هدایت شده، قرار گیری فلپ به صورت کرونالی