نتایج استفاده از فیکساتور “رضائیان” در پاتولوژی های ستون مهره ها بیمارستان امام، ۸۰-۱۳۷۶

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نتایج استفاده از فیکساتور “رضائیان” در پاتولوژی های ستون مهره ها بیمارستان امام، ۸۰-۱۳۷۶ دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نتایج استفاده از فیکساتور “رضائیان” در پاتولوژی های ستون مهره ها بیمارستان امام، ۸۰-۱۳۷۶  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نتایج استفاده از فیکساتور “رضائیان” در پاتولوژی های ستون مهره ها بیمارستان امام، ۸۰-۱۳۷۶،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نتایج استفاده از فیکساتور “رضائیان” در پاتولوژی های ستون مهره ها بیمارستان امام، ۸۰-۱۳۷۶ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۹

مقدمه: هدف از درمان موفقیت آمیز جراحات ستون مهره ها دست یابی به یک ستون مهره بدون درد و پایداری در زمان زندگی عادی بدون هر نوع تغییر شکل ستون مهره، با حداکثر بهبود عصبی و طی حداقل زمان بستری ممکن می باشد. هدف از اجرای این مطالعه بررسی شاخصهای پایداری ستون مهره ها و میزان بهبودی بیماران، با به کارگیری فیکساتور مهره ای “رضائیان” قبل و بعد از عمل جراحی است.مواد و روش ها: در این مطالعه Case-series، یکصد بیمار با ضایعات ستون مهره ها که تحت عمل جراحی تعبیه فیکساتور مهره ای رضائیان، از ابتدای فروردین ماه ۱۳۶۷ تا انتهای اسفند ماه ۱۳۸۰ در بیمارستان امام خمینی تهران قرار گرفته اند، بررسی شده اند. در تمامی بیماران پس از کسب رضایت بیمار برای ورود به طرح، شرح حال، معاینه دقیق بالینی و برآورد میزان اختلال عصبی، گرافی روبرو و نیم رخ و سی تی اسکن با مقاطع آگزیال از ناحیه درگیر و سایر نواحی ستون مهره ها که احتمال آسیب داشت، گرفته می شد، سپس در مناسبترین فرصت بیمار تحت عمل جراحی قرار می گرفت؛ و بیمار در مرحله ای که می توانست با Brace بنشیند پس از اخذ گرافیهای کنترل، ترخیص می شد و در فواصل یک، سه و شش ماه و حداکثر ۱۰ سال بعد مجددا معاینه می گردید. یافته ها: در این مطالعه ۵۶% بیماران مذکور بودند و میانگین سنی ۱۶.۳± ۴۲.۸ (حداقل ۱۷ و حداکثر ۸۴) سال بود. تروما ۷۷% و پس از آن عفونت ۱۳% و تومور ۱۰% از علل شکستگی مهره بودند. نوع شکستگی مهره بیشتر از نوع (۶۳%) Compression Fracture و پس از آن Burst Fracture (32%) و Fracture Dislocation (5%) بود. بیشتر ضایعات در سطح L1 و اکثرا با درگیری یک مهره به وجود آمدند. Approach جراحی در ۷۸% اکستراپریتونئال بود و در اکثریت آنها (۷۳%) از Brace نوع TLSO برای ساپورت استفاده شد. در نتیجه عمل جراحی در میزان درد بیماران پس از عمل نسبت به قبل از عمل تغییر معنی داری رخ داد (۷.۱۱ در مقابل (p<0.05)2.11 همچنین شدت ضایعات عصبی (برحسب طبقه بندی (Frankle، پس از عمل جراحی، نسبت به قبل از عمل جراحی در هنگام ترخیص و معاینه در آخرین ویزیت به میزان معنی داری کمتر شده بود. در مجموع در ۸ مورد از بیماران عارضه به وجود آمد (۸%)( Malpositioningدر ۵۰%، Dislocation در ۲۵%، افزایش Angulation و Pain – Instability هر یک در ۱۲.۵%) نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تنها در ۸% از بیماران مورد مطالعه عارضه رخ داده است. این در حالی است که احتمالا می توان با به کارگیری صحیح این وسیله در بیماران انتخاب شده، این میزان را به حداقل رساند. همچنین نشان داده شد که این وسیله در کاهش درد، علائم عصبی و به راه اندازی سریع بیماران بسیار موثر است و با توجه به اینکه این وسیله تکنولوژی ساخت پیچیده ای ندارد و از لحاظ هزینه نیز در مقایسه با سایر انواع اختلاف قابل توجهی دارد، می توان به این وسیله به عنوان یک گزینه درمانی موفق در این دسته از بیماران نگاه کرد.

کلید واژه: