طرح مالی شرکت ماشین سازی و سیم و کابل سازی حسام

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 طرح مالی شرکت ماشین سازی و سیم و کابل سازی حسام دارای ۱۷۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد طرح مالی شرکت ماشین سازی و سیم و کابل سازی حسام  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز طرح مالی شرکت ماشین سازی و سیم و کابل سازی حسام۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی طرح مالی شرکت ماشین سازی و سیم و کابل سازی حسام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن طرح مالی شرکت ماشین سازی و سیم و کابل سازی حسام :

پروژه مالی شرکت ماشین سازی و سیم و کابل سازی حسام در ۱۶۰ صفحه ورد قابل ویرایش

مقدمه :

اکنون بیش از نود سال تاسیس کارخانه برق شهری در ایران می‌گذرد و حدوداً سی سال تحت این مدت موسسات تولید و توزیع برق کلاً در دست بخش خصوصی بوده نه تنها صاحبان و مدیران آنها در گذشته‌اند بلکه متأسفانه دفاتر و اسناد مرتب و مدونی در دست نیست و در بیشتر موارد حتی یک نکته روشن کننده مطلب هم دشوار بدست می‌آید.

۱-۱- تاریخچه

اگر کسی بخواهد که تاریخ علم الکتریسیته را تا قرن ششم قبل از میلاد بکشا ند. بر او خرده نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان گرفت زیرا در آن عصر کهربا و مغناطیس و برخی از خاصیتهای این دو ماده شنا‌خته شده بود و این سخن از طا لس ملطی[۱] روایت شده است که گفته بود «مغناطیس در خود روحی دارد، چه آهن را به جنبش در می آورد[۲].»

اما در واقع الکتریسیته از تاریخ ۱۷۸۵ میلادی که کولن[۳] قانون اصلی الکتریسیته ساکن را یافت و شباهت بسیار نزدیک آن را با قانون جاذبه عمومی نشان داد[۴] آغاز می‌شود.

از این زمان تا سال ۱۸۷۱ که گرم ماشین برقی خود را اختراع کرد ۸۶ سال طول کشید. انرژی، استعداد یک سیستم برای انجام دادن کار خارجی است[۵]. تأثیر گذاری هر عامل بر محیط اطرا فش به همین استعداد بستگی دارد. در میان تأثیر گذاران بر محیط، انسان از این امتیاز شگرف بر خوردار است. که می‌تواند با به کار بردن تمهیداتی، حاملهای انرژی را به خد مت خود در آورد و از استعداد کارزایی آنها در راههای مطلوب خودش سود ببرد.

انسان این مهم را به اختراع دستگاههای لازم تحقق بخشیده است. این دستگاهها واسطه‌ای هستند که گونه خاصی از انرژی را به گونه‌ دیگر تبدیل می‌کند به نحوی که از نظر کاربرد قابل استفاده و مطلوب باشد.

ماشینهای ساده مانند اهرم، چرخ، اره، چکش و سطح شیب دار از دیرباز توسط بشر شناخته شده بودند و کار آنها اساساً تغییر شکل انرژی مکانیکی حاصل از نیروی عضلانی بود. با گذ شت زمان و متنوع شدن نیاز بشر به انرژی انواع دیگری از ماشینها که تبدیلات پیچیده تری را انجام می‌دادند اختراع شد.

ماشینهای تازه، علاوه بر آنکه استفاده از انرژی عضلانی انسان را متنوعتر و کار آمد‌تر ساختند، توانستند منابع دیگری در بیرون از وجود انسان را نیز مهار کنند و به خدمت او در آورند.

ماشینهای بافندگی دستی، آسیابهای بادی و آبی و کشتیهای بادبانی را می توان از این زمره محسوب داشت.

دستیابی بدین گونه منابع انرژی، گام بزرگی در راه فراتر رفتن انسان از محدوده امکانات بدنی وی بشمار می‌رفت. ولی چون سیستمهای بکار رفته، نسبت به انرژی قابل استحصال از آنها بسیار حجیم بودند، ماشینها هم می‌بایست به همان نسبت حجیم و بزرگ باشند و همین امر محدودیتهای بسیاری را بر کم و کیف و کارائی ماشینها تحمل می کرد.

بنابراین، توجه دانشمندان به ساخت ماشینهایی که بتوانند منابع انرژی متراکم را به کار گیرند معطوف شد. اختراع ماشین بخار در سال ۱۷۶۴ میلادی توسط جیمز وات[۶]، منشأ تحولی سریع و شدید در صنعت گردید. وجه تمایز این ماشین جدید با ماشینهای قبلی در این بود که با حجم بسیار مختصری می‌توانست انرژی متراکم در سوخت را به انرژی از نوع دلخواه (مکانیکی) تبدیل کند.

استفاده از ماشین بخار در وسائط نقلیه و کارخانه‌ها به سرعت پیشرفت نمود. در کارخانه ها، با سود جستن از یک محور انتقال انرژی و با کمک تعدادی چرخ فلکه و تسمه، انرژی مکانیکی را از ماشین بخار در یا فت و بین دستگاههای مصرف کننده توزیع می کردند و با این روش توانستند انرژی حاصل از ناشین بخار را مهار سازند.

ماشین بخار تا ۱۴۰ سال پس از اختراع آن، یکه تاز میدان بود و در عین حال، تلاش در راه دستیابی به ماشینهای کار آمد‌تر ادامه داشت.مثلاً :

– در سال ۱۸۷۶ نیکولاس آگرست اوتو[۷] ماشین چهار زمانه خود را که با گاز کار می‌کرد اختراع نمود .

– در سال ۱۸۹۲ رودلف دیزل[۸] موتور اختراعی خود را به ثبت رسانید .

– از اواخر قرن نوزدهم توربینهای بخاری و آبی باری تهیه انرژی مکانیکی از انرژیهای حرارتی و پتانسیل وارد بازار شدند.

۱-۲- پیدایش صنعت برق در جهان

در میان همه وسایلی که برای تهیه و تبدیل انرژی ابداع شد، برنده نهائی را باید ماشینهای تولید مصرف کننده انرژی برقی دانست. قوانین اساسی الکتریسیته را کولن در سال ۱۷۸۵ عرضه کرد در سال ۱۸۰۰ ولتا[۹] پیل الکتریکی را اختراع نمود و بالاخره در سال ۱۸۷۱ با اختراع ماشین گرام راه برای تبدیل کلان انرژی مکانیکی به الکتریکی و بالعکس باز گردید.

انرژی الکتریکی را باید ارزشمند ترین و مرغوبترین نوع انرژی دانست زیرا:

– اولاً: به آسانی قابل انتقال از جائی به جای دیگر است. با پیشرفتهایی که امروزه حاصل شده است، هیچ نوع محدودیتی برای انتقال این نوع انرژی متصور نمی‌باشد. در صورتی که انرژیهای دیگر از این نظر با محدودیتهای بسیاری رو به رو هستند .

ثانیاً : قابل تبدیل به هر نوع انرژی دیگر می‌باشد.

ثا لثاً: پاکیزه‌ترین نوع انرژی است و هیچ نوع آلودگی زیست محیطی ندارد.

به دلایلی که گفتیم، انرژی الکتریکی امروزه مطلوبترین نوع انرژی محسوب می‌شود.

هر چند با اختراع پیل در سال ۱۸۰۰، استفاده های علمی از انرژی الکتریکی در مواردی مانند تلگراف و تلفن آغاز شد. اما شروع استفاده کلان از این نوع انرژی به بعد از اختراع ماشین گرام در سال ۱۸۷۱ مربوط می‌شود که باید آنرا نوع اولیه ژنراتورهای برقی امروزی محسوب داشت.

۱-۳- آشنایی ایرانیان با صنعت برق

آنطور که از آثار مکتوب و سفر نامه‌های باقی مانده بر می‌آید، نخستین برخوردها و آشنائی‌های قابل ذکر ایرانیان با آثار انقلاب صنعتی در اروپا به سالهای اولیه قرن ۱۹ میلادی باز می گردد.

مثلاً در سفر نامه میرزا ابوالحسن خان (ایلچی) به روسیه[۱۰] در گزارش رویدادهای روزهای بیست و نهم ذیحجه تا ششم محرم سال ۱۲۳۰ هجری قمری[۱۱] در باب باز دید از یک کار خانه اسلحه سازی در شهر تول روسیه چنین آمده است:

… در آنجا چرخ بزرگی ساخته اند و پیش روی چرخ، چیزی به ترکیب دنگ برنج کوبی کار گذاشته‌اند. شخصی ایستاده آهن از کوره بیرون آورده را نزدیک آن دنگ می‌برد. چرخ را آب حرکت داده به دنگ می‌خورد. و دنگ در کمال سرعت بالا رفته فرود می‌آید و به آهنی که در دست آن مشخص است می‌خورد. قطع قطع می‌کند به جهت هر اسلحه که از مقوله تفنگ و طپانچه و شمشیر و قرابینه و سر نیزه خواسته باشد به قدر همان قطع می کند…

… در این کار‌خانه چرخها و اسبابها هست که خود بخودگردش می‌کند. و پای هر دستگاهی استادی نشسته، چیزی می سازد. و اصل اینها از یک کوزه آتش و خمره آهنی آب[۱۲] است که از بخار آن هزار بلکه دو هزار چرخ دستگاه گردش می‌کند و احتیاج به آدم ندارد و این مقوله چیزها از تقریر چندان دستگیر نمی‌شود و موقوف به دیدن است….

چنانکه از این گزارش بر می‌آید، در زمان نگارش آنها، یعنی بیش از نیم قرن پس از انقلاب صنعتی، گر چه استفاده از انرژی بخار رایج گردیده بود و در کشور روسیه تزاری نیز از آن استفاده می‌شود. اما هنوز از تولید برق برای مصارف صنعتی و تجاری آن خبری نبوده است.

در سال ۱۲۹۰ هجری قمری یعنی تقریبأ شصت سال پس از سفر میرزا ابوالحسن شیرازی ناصرالدین شاه، در ضمن خاطرات نخستین سفر خود در وصف تماشا خانه‌ای در مسکو می گوید :

… هر دقیقه روشنائی الکتریسته رنگارنگ از گوشه‌ها به مجلس رقص می‌اندازند[۱۳].

توجه کنید که این خاطره مربوط به سال ۱۸۷۳ یعنی دو سال بعد از اختراع ماشین گرام است شانزده سال بعد، ناصر الدین شاه در روزنامه سفر سوم خود به فرنگستان[۱۴] در توصیف یکی از عمارتهای مسکو که در آنجا به مهمانی رفته است می‌نویسد :
(در روز سه شنبه ۲۰ شهر رمضان { ۱۳۰۶ هجری قمری}

… وارد عمارت دالغروکی شدیم، خیلی خوب عمارتی است. دو سفر سابق هم که آمده بودیم همین جا به عین همانطور است که دیده بودیم چیزی که خیلی تازگی داشت پنج، چهل چراغ در اطاق شام بود که با چراغ الکتریسیته روشن بودند و کاسه‌های چهره رنگ[۱۵] داشتند. به قدری قشنگ بود که مثل چراغ پریان یا چراغ بهشتی به نظر می‌آمد و تمام تالار را مثل روز روشن کرده بود در صورتیکه چشم هم نمی‌زد…)

ناصر الدین شاه به تاریخ چهارشنبه پنجم شوال ۱۳۰۶ هجری قمری درباره یک کارخانه ریسندگی و بافندگی نزد یک ورشو چنین می‌نگارد :

… کارخانه‌های بزرگ و کوچک متعدد خیلی بود. زن و مرد و دختر زیادی در این کارخانه کار می‌کردند. چرخهای زیاد، دیگهای بزرگ داشت …

… یک کارخانه بزرگ رفتیم که ته کارخانه هیچ پیدا نبود و به قدری جمعیت توی کارخانه بود،‌ مثل مورچه‌، از صدای چرخ بخار و این همه جمعیت آدم کر می‌شد اما چرخها دستی یا پایی نیست، با بخار چرخ را حرکت می‌دهند.

وی همچنین به تاریخ یکشنبه نهم شوال ۱۳۰۶ در توصیف شهر برلین می‌نویسد :

… یک سیر دیگر برلن وضع سیمهای تلگراف است[۱۶] که تعجب دارد. یک سیم، دو سیم و ده سیم نیست. در بلندیهای عمارتهای مرتفع میله‌های کلفت آهنی نصب کرده و به آنها عرض چند مرتبه میل و مقره گذاشته، به طرف سیمها کشیده‌اند مثل تار عنکبوت که اگر آدم بخواهد بشمارد چشم خیره می‌شود و ممکن نیست.

و چهارشنبه دوازدهم شوال ۱۳۰۶ درباره بازدید از یک کارخانه ساخت لوازم برقی چنین شرح می‌دهد :

(… ساعت نه بعد از ظهر قرار داده بودیم کارخانه الکتریسته …

در این کارخانه اسباب الکتریسیته از هر قبیل می‌سازند، سیمهای کلفت به جهت تلگراف زیر دریا، اسباب طلفون، پیل‌ها و چرخهای تلگراف و غیره. هزار عمله در اینجا کار می‌کند. چرخ بخار دارد و چرخهای مختلف که کار می‌کنند، حقیقت چیز تازه انطراسان[۱۷]نداشت. غیر همان چرخ بخار و چرخها که کار می‌کردند. چیز تازه این بود که دور نمائی پا‌نو را مانند ساخته بودند و از مقوا و نقاشی مثل پرده تماشاخانه ده و دره بلندی و پستی و چیزهای دیگر ساخته بودند. روشنی الکتریسیته زیاد در کارخانه بود چشم را می‌زد. عزیز السطان هم تازه چشمش خوب شده و از این روشنی صدمه خواهد خورد …

کارخانه خیلی گرم بود و بوی قیر و بوهای دیگر می‌آمد و ما حرکت می‌کردیم و همه را می‌دیدیم در بین گردش نسیم خنکی احساس کردیم، باد می‌وزید. مثل باد بهشت که درآن گرما و تعفن آدم را زنده می‌کرد. ما تعجب کردیم که از کجا باد می‌آید، بعد ملتفت شدیم که از یک چرخی است، پره پره ساخته‌اند، با الکتریسیته حرکت می‌کند با سرعت زیاد و احداث باد می‌کند. اسبابی دارد که به حرکت انگشت چرخ می‌ایستد. یک مرتبه از تعفن و گرما جهنم می‌شود باز انگشت می‌گذارند به حرکت می‌آید. بهشت می‌شود. خیلی مغتنم دانستم و آنجا ایستادم. خنک شدم. باد طوری بود که دامن سرداری و کلیچه را خوب حرکت می داد. گفتیم اگر ممکن است یکی از این چرخها بسازند و برای ما به تهران بفرستند. سیمن گفت می‌سازم و می‌فرستم[۱۸] .)

یا دریاب سیرک آمستر دام چنین نقل می‌کند :

(… چراغهای گاز سیرک را یک مرتبه ضعیف کردند و از بالا به وسط سیرک روی رقاصها روشنی الکتریسیته می‌انداختند. گاهی الوان و رنگ به رنگ می‌کردند. بسیار قشنگ بود.…)

نقل از این نمونه‌های تاریخی، ضمن آنکه برای خواننده امروزی خالی از لطف نیست، تصویری هم از وضعیت برق در آن زمان به دست می‌دهد وبرداشتهای دولتمردان دوره ایران را در برخورد با پدیده‌های کولن علم و صنعت آشکار می‌سازد.

۱-۴- برق در همدان و نخستین نیروگاه آبی

در ورود صنایع جدید به همدان، شادروان حاج موسی ناصر الممالک شریفی همدانی سهمی تحسین برانگیز دارد. آن مرحوم در سال ۱۳۰۰ چهل عدد تلفن مغناطیسی و دستگاه مرکزی مربوط به آن را در همدان نصب کرد و در دسترس عموم قرار داد.

وی پس از فراغت کار تلفن،‌ به فکر تولید برق برای همدان افتاد ابتدا یک موتور برقی به قدرت ۱۰ اسب بخار (۵/۷ کیلو وات) خریداری کرد و در زیر زمین ناصریه نصب کرد. سیم کشی مربوط به این مولد از ناصریه به طرف تلگرافخانه (در خیابان بین النهرین) بود که در شب اول تعدادی در حدود ۵۰ شعله چراغ بر روی آن روشن شد. این مولد از نوع دیزلی افقی و تک سیلندر ساخت دوتیس بود.

چند سال بعد یک دستگاه مولد بخاری ۴۰ کیلو واتی که با سوخت هیزم کار می‌کرد خریداری شد و در محله «توت قمی‌ها» به کار افتاد.

مرحوم ناصر الممالک در سال ۱۳۰۸ چند تن را برای تأسیس شرکت سهامی برق با خود همراه و موافق ساخت. در پی این موفقیت، وی به آلمان مسافرت کرد و مقدمات خرید و نصب توربینهای آبی را فراهم آورد. برای آبرسانی به توربینها با راه سازی و تراز کردن آب (گنجنامه) که به مبلغ ۱۴۵۰۰ تومان خریداری شده بود. ابتدا آب را به تپه نقاره خانه هدایت و در مخزن مناسبی انباشته می‌کردند و سپس آن را با دو لوله به توربین خانه که در پایین تپه، در دره عباس آباد قرار داشت هدایت می‌نمودند.

مشخصات تأسیسات این توربین آبی به شرح زیر بود :

– بده (دبی) آب : در حدود ۱۲ سنگ (۲۰۰ لیتر در ثانیه)،

– ابعاد مخزن ۶× 8× 100 متر مکعب ،

– دریچه‌های کشویی خروجی که با دست باز و بسته می‌شوند : ۲ عدد،

– دریچه سرریز مشابه کشوهای خروجی : ۱ عدد،

– ارتفاع مخزن از محل توربین‌ها: ۱۱۰ متر،

– قطر لوله آبرسان (یک لوله برای هر توربین): ۳۰ سانتی‌متر،

– نوع توربین : فرنسیس ،

– قدرت هر توربین : ۴۰۰ کیلو وات،

– ظرفیت اسمی هر آلترناتور: ۵۰۰ کیلو ولت آمپر،

– سرعت توربین- ژنراتور: ۱۰۰۰ دور در ثانیه،

– نحوه اتصال مکانیکی توربین – ژنراتور: مستقیم- افقی،

– ولتاژ ژنراتور: ۶۳۰۰ ولت،

برق تولیدی از این مولد با خط هوایی ۶۳۰۰ ولتی به شهر همدات انتقال می‌یافت. البته در زمان کار این مولدها، دستگاههای مولد دیگری نیز در همدان به تامین برق شهر کمک می‌کرد.

بعد از درگذشت حاج موسی ناصر المالک شریفی، شرکت سهامی برق الوند به مدیریت آقای حاج حسین شریفی و اعضای هیئت مدیره آقایان ایزدی، منصور، یونس زاده و ممقانی تشیکل شد تا زمان تشکیل شرکت برق منطقه‌ای همدان، به کار تامین برق این شهر ادامه داد.

مولدهای ۱۰۰ × 2، ۱۰۰ × 3، ۳۵۰ ×‌1، ۶۲۰× 1 و ۲۲۵۰ × 1 کیلوواتی، واحدهایی بودند که در سال ۱۳۴۵ یعنی در هنگام تحویل و تحول از شرکت خصوصی به شرکت برق منطقه‌ای همراه با توربینهای آبی، برق همدان تأمین می‌کردند.

۲-۴- برق در مشهد

مظفر الدین شاه در سال ۱۳۱۸ هجری قمری در راه بازگشت از اروپا مولد کوچکی به قدرت ۱۲ اسب بخار برای صحن امام رضا (ع) وارد کرد که توسط حیدر عمو اوغلی نصب شد و به بهره برداری رسید. این مولد که به قیمت ده هزار تومان گردید از نوع OTTODEUTZ بود.

درسال ۱۲۸۱ هجری شمسی دو موتور ۲۵ کیلو واتی دیگر توسط حاج امیر رضوی، معروف به چراغ برقی خریداری شد و در کنار مولد اولی نصب گردید.

وضع برق در مشهد از آن پس برای مدت سی سال ثابت و راکد ماند. در سال ۱۳۱۵ شمسی یک مولد به قدرت ۱۱۵ اسب بخار به وسیله مادر آقاخان سوم به نام بی بی شمس الدوله برای آستان قدس خریداری کرد و در خیابان طبرسی نصب نمود ولی تا این تاریخ اقدامی برای تأمین برق شهری به عمل نیامده بود.

احساس نیاز شدید مردم به برق، عده‌ای را بر آن داشت که مشترکاً سرمایه گذاری کرده و مولدی را در خیابان چهار باغ برای تامین برق خیابانهای نادری و بازار نصب کنند. البته این برق فقط برای تامین روشنائی در شبها بود و برای ستفاده روزانه از مولد، اسیابی در جوار آن نصب کردند. در سال ۱۳۱۷ به توصیه نایب التولیه وقت،‌ کارخانه‌های مشهد اقدام به تشکیل شرکت عمومی برق کردند.

اقدام مجدانه و اساسی دیگر، ایجاد شرکت خسروی بود که در سال ۱۳۱۴ شمسی با سرمایه اولیه ۲۴ میلیون ریال مرکب از ۴۸۰۰۰ سهم پانصد ریالی در زمینی به مساحت ۵۴۰۰ متر مربع تاسیس گردید. این شرکت در دی ماه ۱۳۱۸ در شرکت نخ ریسی و برق خسروی ادغام شد.

درسال ۱۳۱۹،‌ شرکت خسروی اقدام به خرید و نصب مولدی به ظرفیت ۶۰۰ کیلو وات کرد و سپس همزمان با جنگ جهانی دوم سه دستگاه مولد ۶۰۰ کیلو واتی کرسلی نیز خریداری و نصب نمود .

همچنین در سال ۱۳۳۱ یک دستگاه مولد ۷۵۰ کیلو واتی دیگر نیز به کار گرفته شد.

در مرداد ۱۳۳۶ با توافق و تفاهم شرکت خسروی و شهرداری مشهد و کمک سازمان برنامه،‌ شرکت تازه‌ای با نام شرکت برق مشهد تاسیس گردید و این شرکت با خرید مولدهای مختلفی ظرفیت تولیدی برق مشهد را از ۲۳۰۰ کیلو وات به ۱۰۰۰۰ کیلو وات افزایش داد.

در آبان ۱۳۴۲ برق مشهد به سازمان برق ایران واگذار شد. این وضعیت تنها به مدت یک سال یعنی تا زمان تشکیل وزارت آب و برق دوام یافت و از آن پس شرکت برق منطقه‌ای خراسان عهده‌دار این مهم گردید.

۱- تشویق و تسهیل کار صنایع .

۲- افزایش و بهبود رفاه مصرف کنندگان .

برای تحقق بخشیدن به این دو هدف لازم بود از یک سو انرژی برق به میزان کافی، مطمئن و با نرخ مناسب در اختیار مصرف کنندگان قرار می‌گرفت و از سوی دیگر با نرخهای تشویقی و افزایش عرضه برق، موجبات رشد صنعتی فراهم می‌آمد. این امر فقط از طریق توسعه تأسیسات تولید، انتقال و توزیع به ویژه در مراکز عمده مصرف و شهرهای بزرگ و متوسط که از لحاظ صنعتی اهمیت بیشتری داشتند می‌بایست بر مبنای طرحهای جامع اقتصادی و پیش بینی مصارف آینده انجام می‌پذیرفت. به همین خاطر به بازارهای برق به سه گروه متمایز تقسیم شده و برای هر گروه برنامه ریزی جداگانه به شرح زیر انجام گرفته بود :

۱- تأمین برق مراکز عمده مصرف[۱۹]با اعتباری به میزان ۱۴ میلیارد ریال.

۲- تأمین برق ۱۷ شهر متوسط[۲۰] با اعتباری به میزان ۵/۱ میلیارد ریال .

۳- تأمین برق شرهای کوچک به اعتباری به میزان ۲/۱ میلیارد ریال .

همچنین برای بهینه سازی روشهای بهره برداری جهت بهبود کیفیت نیروی برق و کاهش هزینه تولید و اصلاح و ترکیب نرخها که می‌توان آنها را جزء هدفهای کلی و عمومی برنامه سوم عمرانی کشور به حساب آورده، اعتباری به میزان ۶۰۰ میلیون ریال در نظر گرفته شده بود .

در آخرین تجدید نظری که در اعتبارات برنامه سوم عمرانی کشور به عمل آمد هزینه سرمایه گذاری در صنعت برق به ۲۱ میلیارد ریال افزایش یافت.

از نکات مهمی که در بنامه سوم عمرانی کشور می‌توان به آنها اشاره کرد یکی پیش بینی تأسیس «سازمان برق ایران» بود که می‌بایست مسئولیت توسعه برق کشور را به عهده می‌گرفت و دیگری تشکیل مؤسسات برق منطقه ای و ناحیه‌ای در سراسر کشور بود.