مقاله بررسی ارتباط قدرت عضلانی اندام های پایینی با سن در زنان سالم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی ارتباط قدرت عضلانی اندام های پایینی با سن در زنان سالم دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی ارتباط قدرت عضلانی اندام های پایینی با سن در زنان سالم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی ارتباط قدرت عضلانی اندام های پایینی با سن در زنان سالم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی ارتباط قدرت عضلانی اندام های پایینی با سن در زنان سالم :

مقاله بررسی ارتباط قدرت عضلانی اندام های پایینی با سن در زنان سالم که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در مهر ۱۳۸۹ در مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه) از صفحه ۱۲ تا ۱۹ منتشر شده است.
نام: بررسی ارتباط قدرت عضلانی اندام های پایینی با سن در زنان سالم
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله افزایش سن
مقاله قدرت عضلانی
مقاله دینامومتری

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: قدرت عضلانی از سبک زندگی افراد و فعالیتهای فیزیکی و تفریحی آنها تاثیر می پذیرد. ضعف عضلات ضدجاذبه اندام پایینی نقش مهمی در سقوط افراد دارد. نظر به اهمیت تعادل و قدرت در سلامت سالمندان، اهداف مطالعه حاضر بررسی اثر افزایش سن بر قدرت عضلانی و تعیین محدوده سنی کاهش قدرت در زنان رده های سنی ۲۱ تا ۸۰ سال بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد ۱۰۱ زن سالم شرکت کردند. آزمودنی ها در ۶ گروه سنی ۱۵ تا ۲۰ نفره قرار داده شدند. حداکثر نیروی ایزومتریک چهار گروه عضلانی در هر کدام از اندام های پایینی با استفاده از دستگاه دینامومتر دستی اندازه گیری شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که نیروی عضلانی با افزایش سن به طور معنی داری کاهش می یابد (P<0.0001). تغییر نیرو در عضلات اکستانسور ران و دورسی فلکسور مچ پا از ۲۰ تا ۴۰ سالگی معنیدار نبود، اما بعد از آن بطور معنی داری کاهش یافت (P<0.0001). نیروی عضلات اکستانسور زانو و ابداکتور ران تا ۵۰ سالگی تغییر معنی داری نداشت، اما پس از آن به طور معنی داری کاهش پیدا کرد.
استنتاج: باتوجه به نتایج بدست آمده می توان پیشبینی کرد که با افزایش سن و کاهش نیروی عضلانی، ثبات و تعادل ایستاده افراد کاهش می یابد. لذا برنامه ریزی برای فعالیت های جسمی کافی در گروه های در معرض خطر ضروری می باشد و با اجرای برنامه های تمرینی مناسب می توان از اختلالات تعادلی و سقوط های احتمالی این گروه از افراد پیشگیری کرد.