مقاله آمایش سرزمین و شناسایی مناطق ویژه اکولوژیک شهرستان الشتر با تأکید بر اقلیم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله آمایش سرزمین و شناسایی مناطق ویژه اکولوژیک شهرستان الشتر با تأکید بر اقلیم دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آمایش سرزمین و شناسایی مناطق ویژه اکولوژیک شهرستان الشتر با تأکید بر اقلیم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آمایش سرزمین و شناسایی مناطق ویژه اکولوژیک شهرستان الشتر با تأکید بر اقلیم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آمایش سرزمین و شناسایی مناطق ویژه اکولوژیک شهرستان الشتر با تأکید بر اقلیم :

تعداد صفحات:۲۲
چکیده:
الگوی نامناسب استفاده از سرزمین و تغییرات شدید در کاربری سرزمین باعث پیدایش بحران های زیست محیطی از جمله تخریب و آلودگی منابع آب و خاک، پیشروی روبه گسترش بیابانها، فرسایش خاک، شور و اسیدی شدن آن، کاهش تنوع زیستی و استعداد و قابلیت بهره وری سرزمین گردیده است. لذا این سوال مد نظر است که اقلیم چیست؟ مناطق ویژه اکولوژیک چگونه شناسایی می شوند؟ در این مقاله توان اکولوژیک شهرستان الشتر که اولین و مهمترین قسمت فرآیند آمایش سرزمین می باشد، م ورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابتدا نقشه های پایه شهرستان، شامل توپوگرافی در مقیاس ۱/۵۰۰۰۰ زمین شناسی، خاک شناسی، پوشش گیاهی، اقلیم و ; که پیوست می باشند، جمع آوری گردید. سپس با ایجاد مدل رقومی ارتفاع و نقشه شکل زمین برای کل پهنه شهرستان و همین طور نقشه ترکیبی حساسیت اکولوژیک نسبت به تعیین کاربری های کشاورزی در هفت طبقه توان اقدام گردید. نتایح حاصل از این مقاله نشان می دهد که از مجموع ۱۳۰/۰۲۷۱ هکتار مساحت شهرستان تعداد ۵۹۴ واحد اکولوژیک در ۱۹ نوع کاربری خاص شناسایی گردیده است، ۱۹/۵۰۳۵ هکتار معادل ۲۲/۱۷۹ درصد به کشاورزی با توان درجه یک، ۸/۵۵۷۳ هکتار معادل ۹/۷۳۱ درصد به کشاورزی با توان درجه دو، ۱/۱۳۴۲ هکتار معادل ۱/۲۹۰ درصد به کشاورزی با توان درجه سه، ۳۵/۱۲۸۱ هکتار معادل ۳۹/۹۴۷ درصد به کشاورزی با توان درجه چهار یا مرتع داری با توان درجه یک، ۱۲/۰۶۱۳ هکتار معادل ۱۳/۷۱۶ درصد به کشاورزی با توان درجه پنج یا مرتع داری با توان درجه دو، ۱۱/۰۳۹۵ هکتار معادل ۱۲/۵۵۴ درصد به کشاورزی با توان درجه شش یا مرتع داری با توان درجه سه و ۰/۵۱۲۹ هکتار معادل ۰/۵۸۳ درصد به کشاورزی با توان درجه هفت یا مرتع داری با توان درجه چهار که بطور عمده در مناطق با پوشش گیاهی بسیار تنک و یا خالی از پوشش گیاهی و در شیب های بسیار تند و صخره ای با احتمال لغزش زیاد واقع شده، اختصاص یافته است.