مقاله دنیای مجازی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله دنیای مجازی دارای ۴۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله دنیای مجازی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله دنیای مجازی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله دنیای مجازی :

دنیای مجازی

سلام آشنایی
یونس شکرخواه روزنامه نگار و مدرس برجسته ارتباطات، یکی از معدود کسانی است که دنیای اینترنت را به خوبی می شناسد. او فعالیت های فرهنگی اش را با ترجمه آثار ادبی شروع کرد، اما با ورود به دنیای روزنامه نگاری به ترجمه آثار ارتباطی روی آورد.

از کتاب های شکرخواه می توان به “واژه نامه پژوهش های ارتباطی و رسانه ای” و “خبر” اشاره کرد. همچنین ترجمه کتاب های‌ “جریان بین المللی اطلاعات” و “گذر از نوگرایی” نوشته حمید مولانا از دیگر آثار اوست.
شکرخواه با مطبوعات بسیاری همکاری داشته و دارد. همچنین نام او برای کسانی که اهل اینترنت بازی و وبلاگ نویسی و چت کردن و این حرف ها هستند، ناشناخته نیست و احتیاج به معرفی ندارد.
او در کنار کتاب ها و مقاله هایش، هر شب در دنیای اینترنت، در پنجره ای به نام “دات” ما را با دنیای پر رمز و راز ارتباطات آشنا می کند.

او یکی از اولین ایرانیانی است که پای در سرزمین مجازی –اینترنت- گذاشته و
کوله بارش را از دانش های مربوط به این سرزمین انباشته است و هر روز چیزی به این کوله بار می افزاید.
ما در این پژوهش کوشش کرده ایم در یک گفت و گوی نه چندان بلند، به این کوله بار دستبردی بزنیم و در اختیار شما بگذاریم.

چند واژه مهم
در این پژوهش ما با چند واژه مهم و چگونگی شکل گیری آن آشنا می شویم.

فرامتن:
کلماتی که در اینترنت، وقتی با ماوس روی آنها می روید، مشخص می شود و مکان نمایش ماوس را تبدیل به دست می کند و اگر روی آن کلمات کلیک شود، اطلاعات بیشتری ارائه می شود. وقتی که فرامتن اختراع شد، انقلاب بزرگی در اینترنت به وجود آمد و شاید اینترنت واقعی بعد از اختراع فرامتن بود.

هکر:
شما به راحتی دو شاخ تلفن را می زنید و اطلاعات را روی کامپیوتر تان می آورید. در این مسیر عده ای هم هستند که دو شاخ های دیگری را به این سیم بزنند که به آنها “هکر” HACKER می گویند. هکرها مهاجم هستند. آنها ممکن است اطلاعات را به دست آورند و بفروشند. یک هکر ممکن است شماره حساب دیگران را به دست آورد و شماره کارت اعتباری را به دست آورد و از حساب افراد پول برداشت کند.

حقوق سایبر:
چون جرایم اینترنتی بالا رفته حقوق سایبر هم رشد سریعی داشته است. حقوق سایبر در واقع به قصد حمایت از مصرف کننده و کاربر وارد میدان می شود. الان معضلی که وجود دارد این است که شما نمی توانید با قوانین قدیمی سراغ دنیای اینترنت بروید، اما گرفتاری این جاست که هنوز مرکب یک قانون جدید در مورد فضای سایبر خشک نشده، تکنولوژی های ارتباطی شکل عوض می کنند و به سمت تکنولوژی دیگری با کاربردهای دیگر می روند و به این ترتیب قوانین از تحولات عقب می مانند.

اعتیاد اینترنتی:
گاهی دنیای مجازی اینترنت برای برخی جایگزین دنیای واقعی می شود و بسیار شیفته آن می شوند. این حالت را در علم ارتباطات “جانشین شدن ابزار” هم می گویند. در واقع شیفتگی به اینترنت آدم را از هدف ورودش به اینترنت دور می کند، و به ابزار تبدیل می شود و در امتداد آن ابزار قرار می گیرد و اصلاً فراموش می کند که به دنبال چه چیزی به این فضا آمده است.

شکاف دیجیتالی:
در فضای اینترنت بالاخره مسئله اقتصاد و سیاست وجود دارد. ولی الان چون اینترنت فاقد مرکزیت است، یعنی ساختارش پهن، هموار و افقی است و سلسله مراتب قدرت در آن نیست، هنوز برای همگان فرصت بسیار است، اما همه این فرصت ها می تواند از بین برود و همه نتوانند از این فضا استفاده کنند و فقط سرمایه داران از آن بهره مند شوند. این یعنی شکاف دیجیتال. همین امروز در تمام دنیا فعلاً فقط ۷۰۰ میلیون نفر استفاده کننده اینترنتی داریم. در حالی که جهان ۵/۶ میلیارد نفر جمعیت دارد. محله منهتن نیویورک آمریکا، که یک محله تجاری است، به اندازه کل آفریقا تلفن دارد.
ما وقتی از برق صحبت می کنیم می گوییم برق را ادیسون اختراع کرد می گوییم تلفن را گراهام بل اختراع کرد آیا اینترنت هم مثل برق یا تلفن مخترع مشخصی دارد؟
هم بله و هم نه.
چرا هم بله و هم نه؟

آن چیزی که به نام اینترنت می شناسیم ابتدا شبکه ای بوده به نام آرپانت (ARPANET)؛ آرپانت یک موسسه پیشرفته تحقیقاتی وابسته به پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) بود.
این مؤسسه چه کاری انجام می داد؟
آرپانت در سال ۱۹۶۹ اعلام موجودیت کرد. یعنی در دوره جنگ سرد بین آمریکا و شوروی. نگرانی از شوروی سابق باعث شد که آمریکایی ها برای حفظ اطلاعات خودشان
برنامه ریزی کنند تا در اثر یک حمله از بین نرود.

در حمله نظامی یا جاسوسی؟
حمله نظامی که بخشی از آن می توانست جاسوسی هم باشد. آمریکایی ها آمدند و آرپانت را طراحی کردند.
آنها هنگام طراحی آرپانت فکر می کردند اگر اطلاعاتشان در چند جای مختلف که به هم متصل شده باشد (شبکه) نگهداری شود، وقتی بخشی از شبکه هم آسیب ببیند کل شبکه از بین نخواهد رفت. یعنی اگر به یک قسمت شلیک شد بقیه قسمت ها از بین نروند.

این شبکه چگونه کار می کرد؟
چهار تا نود (NODE) بیشتر نداشت.
نود یعنی چه؟
یعنی هسته یعنی گره گاه. این شبکه چهار هسته داشت که چهار کامپیوتر بود. آرپانت شبکه ای متشکل از چهار کامپیوتر بود که به م وصل شده بودند که در سال های بعد به ۱۵ کامپیوتر رسید و به تدریج به تعداد کامپیوترها اضافه شد.
همچنان در اختیار وزارت دفاع بود؟
ابتدا اطلاعات فقط در دسترس نظامیان بود. اما به تدریج برخی از دانشمندان که از طرف دانشگاه ها در پروژه های نظامی همکاری داشتند، به اطلاعات دسترسی پیدا کردند.
به همه اطلاعات؟
نه، بخشی از اطلاعات در چنین مواقعی همیشه سطح دسترسی (ACCESS) تعیین می شود. به یک نفر ممکن است دسترسی کامل (FULL ACCESS) داده شود، ولی به بقیه در اندازه های مختلف امکان دسترسی داده شود.

بقیه مردم کی توانستند وارد این شبکه شوند؟
بعد از نظامیان و برخی دانشگاهیان مرتبط به آنان. بعضی از تاجران به این شبکه پیوستند و به تدریج شبکه از پوسته اولیه اش خارج شد.
این اتفاق در آمریکا افتاد. چه طوری جهانی شد؟
وقتی از پوسته اولیه خارج شد، نهاری به نام NSF که بنیاد ملی علوم آمریکاست مسئولیت این شبکه را بر عهده گرفت که هنوز هم فعالیت می کند.
یعنی از حالت نظامی خارج شد؟
بله در اختیار بنیاد علوم آمریکا قرار گرفت و بعد از مدتی بخش خصوصی وارد ماجرا شد. بخش خصوصی اینترنت را جهانی کرد و به تدریج کشورهای مختلف به آن پیوستند.
شما در اولین پرسش گفتید هم مخترع مشخص داشت و هم نداشت، اما نگفتید اگر داشت کی بود و چه کار کرد؟
بله، اگر برای اینترنت هم بخواهیم دنبال کسی مثل ادیسون برای برق، مارکونی برای رادیو یا بل برای تلفن بگردیم باید از آقای تیم برنرزلی (TIM BERNERS LEE) نام ببریم. او در واقع خالق فرامتن است. اینترنت تا پیش از اقدام تیم برنرزلی به صورت متن بود و او بود که فرامتن را اختراع کرد.
فرامتن یعنی چه؟

همین کلماتی که الان در اینترنت، وقتی که با ماوس روی آنها می روید، مشخص می شود و مکان نمای ماوس را تبدیل به دست می کند و اگر شما روی آن کلمات کلیک کنید، به اطلاعات بیش تری دسترسی پیدا می کنید، فرامتن است.
خب این چه تأثیری داشت؟
وقتی که فرامتن اختراع شد، انقلاب بزرگی در اینترنت بود، و شاید اینترنت واقعی بعد از اختراع فرامتن به وجود آمد.
چگونه؟ این انقلاب چگونه رخ داد؟

فرض کنید شما می خواهید از آرشیوی استفاده کنید وقتی شما بخواهید درباره مثلاً مصر مطلبی بنویسید، مسئول آن آرشیو به شما می گوید نیاز خودتان را دقیق تر بیان کنید و مثلاً شما می گویید رابطه مصر با آمریکا را می خواهم. مسئول آرشیو باید برود پرونده مصر با آمریکا را به شما بدهد. اگر شما رابطه مصر را با آفریقای جنوبی بخواهید باید پرونده مصر را با آفریقای جنوبی به شما بدهد و اگر درباره مصر باستان بخواهید پرونده دیگری به شما می دهد.

حالا اگر بخواهیم فرامتن را به سادگی معنی کنیم، این است که شما می توانید به همه متن هایی که درباره مصر تولید شده در‌آن واحد دسترسی پیدا کنید.
یا به طور مثال اگر در اینترنت با ماوس روی کلمه حافظ بروید و آن کلمه تبدیل به رنگ آبی روشن شود، یعنی شما به هر چه متن درباره حافظ در اینترنت است دسترسی دارید، چون این متون همه به یکدیگر وصل هستند. فرامتن، شرایط دسترسی به ادبیات جهانی یک اصطلاح، یک واژه یا یک موضوع را فراهم می کند.
اختراع فرامتن در دوره ای بود که NSF متولی اینترنت بود؟

نه بعدتر بود، سال ۱۹۸۲ میلادی (۱۳۶۰ هجری شمسی) بود و این در حالی بود که در سال ۱۹۷۲ میلادی ایمیل آمده بود.
توضیحات پراکنده ای را در باره اینترنت مرور کردیم، حالا اگر بخواهیم در چند جمله بگوییم اینترنت چیست، چه باید بگوییم؟
این بزرگ ترین ابزار ارتباطی است که بشر در قرن ۲۱ به آن دست پیدا کرده است. در واقع الان ستون فقرات ارتباطات جهان است. اگر تلویزیون را ادامه چشم خود بدانید و رادیو را ادامه گوش، و روزنامه را امتداد چشم، اینترنت ادامه سلسله اعصاب انسان است. یعنی با همان سرعت که یک پیام عصبی در سلسله اعصاب انسان حرکت می کند و به مغز منتقل می شود، در اینترنت هم اطلاعات به همین سرعت حرکت کنند.
اینترنت به زبان ساده یک شبکه ارتباطی است که بشر تا به حال به شبکه ای با این ابعاد و اندازه دست نیافته بود.
اینترنت به نظر من نوعی سوپرمارکت است که در آن اطلاعات و مفاهیم در معرض فروش و استفاده قرار می گیرد. همان طور که شما در سوپرمارکت از روی قفسه ها چیزهای مورد نظرتان را برمی دارید، در اینترنت هم شما معنی و مفهوم بر می دارید.

این معنی و مفهوم ها کجا هستند؟ این قفسه هایی که ما، معنی و مفهوم ها را از آنجا بر می داریم کجا هستند؟
در یک فضای مجازی، شما در واقع دارید از ستون فقرات یا زیرساخت اینترنت صحبت می کنید. زیر ساخت اینترنت چند عنصر خیلی مهم دارد. یکی از آنها خط تلفن است؛ یعنی شما بدون خطوط تلفن و سیم تلفن نمی توانید وارد اینترنت شوید.

شما دارید از عناصری نام می برید که برای وارد شدن به اینترنت حداقل باید آنها را داشت.
بله، غیر از تلفن به کامپیوتر هم نیاز است. کامپیوتر به همراه هارد و بقیه متعلقات آن، یعنی سیستم کامپیوتر ی وسیله دیگری است که شما لازم دارید، مودم (MODEM) است. این مودم هم مترجم زبان کامپیوتر برای تلفن است و هم مترجم زبان تلفن برای کامپیوتر است. مودم در واقع میانجی و روابط کامپیوتر و تلفن است.
وقتی شما از طریق تلفن با کسی حرف می زنید، پیام شما به صورت “آنالوگ” وارد سیم تلفن می شود و مخاطب آن را گوش می کند، اما وقتی بخواهید این پیام را از طریق کامپیوتر منتقل کنید به صورت “دیجیتال” منتقل می شود. به عبارت بهتر هرگاه پیام از سیم تلفن می آید و به مودم می رسد در حالت آنالوگ است و سپس این مودم است که آن پیام آنالوگ را به دیجیتال ترجمه می کند و به کامپیوتر می دهد و برعکس وقتی از طریق کامپیوتر پیغام می فرستید مودم دوباره پیام دیجیتال کامپیوتر را برای تلفن به پیام آنالوگ ترجمه می کند تا پیام شما منتقل شود.
نگفتید آن اطلاعات و قفسه ها کجا هستند؟

بله، داشتم به این جا می رسیدم. اطلاعات در کامپیوتر های بزرگی به نام “سرور” ذخیره می شوند. سرورها هم نوعی کامپیوتر برای انبار اطلاعات هستند، سرور عنصر چهارم برای داشتن اینترنت است. عنصر پنجم هم “هاست ها” (HOSTS) هستند. هاست ها یا میزبانان کسانی هستند که به تعبیری در سرزمین مجازی اینترنت به شما زمین می فروشند. همان طور که وقتی در یک شهر می خواهید ساختمان بسازید باید زمین بخرید، در دنیای مجازی اینترنت هم آنها به شما زمین می فروشند و می گویند اینجا متعلق به شماست، می خواهید آن را تبدیل به یک انبار کنید، می خواهید ساختمانی چند طبقه بسازید، فروشگاه دایر کنید، هر کاری که می خواهید می توانید انجام دهید. شما وقتی از سایت وبلاگ صحبت می کنید در واقع در دامن یک میزبان (HOST) نشسته اید. میزبانی شما را پشتیبانی می کند. عنصر ششم “راهبانان” (ROUTER) هستند.

راهبانان چه کار می کنند؟
کارکرد راهبانان مثل ماموران راهنمایی است که اتومبیل ها را در خیابان ها و چهارراه ها هدایت می کنند. راهبانان نظم و مقررات نقل و انتقال اطلاعات را برقرار می کنند.
پس برای اینترنت حداقل این شش عنصر باید باشد؟
بله. این ها زیرساخت های اینترنت را تشکیل می دهند، اما برای اینکه کمک بیش تری به تبادل اطلاعات بکنند از ماهواره ها هم استفاده می کنند.
ماهواره ها با پهنای باند وسیعی که دارند به جای سیم های تلفن وارد میدان می شوند و باعث می شوند سرعت نقل و انتقال بالاتر برود.
ظرفیت باند (BAND WIDTH) ظرفیت جابجایی اطلاعات را بالا می برد.
فکر نمی کنید اینترنت کمی ترس آور است؟ ما خصوصی ترین اطلاعاتمان را از طریق آن می فرستیم، برایمان ایمیل می زنند، ایمیل می زنیم، وبلاگ می نویسیم، اما نمی دانیم چه کسانی به مطالب و نوشته های ما مثلاً به نامه ها و ایمیل های ما دسترسی دارند.

هرچه حرفه ای تر و فنی تر اینترنت را بشناسید ترستان بیش تر می شود. برای این که همه چیز ثبت می شود، بحثی که شما می کنید در عرصه آکادمیک PRIVACY نامیده می شود.
یعنی حریم شخصی. دقیقاً منظور من هم همین است که چقدر دیگران می توانند وارد حریم شخصی ما بشوند؟

به نظرمن بخشی از آسیب دیدن حریم شخصی طبیعی است. چرا؟ شما به هر حال اطلاعاتتان را از ذهن بیرون می آورید یا به صورت کلمه به زبان می آورید و یا آنها را به صدا و تصویر تبدیل می کنید. اگر می خواهید دانش خود را منتشر کنید، راهی جز این ندارید اگر شما به دوران قدیم برگردید که آموزش فقط براساس صدا و کلمات و واژه های معلم بود و دانش همان جا بود که معلم بود و این دیگران بودند که باید به نزد آن معلم می رفتند تا چیزی از او یاد بگیرند. اما زمانی که خط اختراع شد و حروف متحرک چاپ را چینی ها ساختند و بعدها گوتنبرگ در آلمان این کار را تمام کرد و چاپ اختراع شد، دانش قابلیت توزیع و تکثیر پیدا کرد. یعنی دانش از ذهن یک دانشمند یا یک معلم در منطقه ای دوردست، به روی کاغذ آمد و چاپ شد و به این طرف و آن طرف منتقل شد.

دیگر لازم نبود که دیگران پیش این دانشمند یا آن معلم بروند و به این ترتیب معانی زمان و مکان تا حدودی تغییر کرد. از طرف دیگر، وقتی رادیو آمد صدا نیز قابلیت توزیع و تکثیر پیدا کرد و وقتی تلویزیون و سینما به وجود آمد، تصویر هم در کنار صدا قابل انتقال شد و الان نکته این جاست که پلی شده برای عبور هم زمان تمام این امکانات، یعنی صدا، تصویر و خط، همه امکان عبور از روی این پل را دارند. به عبارت دیگر دانش انسان در قالب صدا، تصویر و متن در پریز تلفن اتاق شما قرار گرفته است شما به راحتی دو شاخ تلفن را می زنید و اطلاعات را روی کامپیوتر تان می آورید، بگذریم که در این مسیر عده ای هم هستند که دوشاخ های دیگری را به این سیم بزنند که به آنها “هکر” HACKER می گویند.