مقاله تعلیم و تربیت از دید گاه شهید مطهری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعلیم و تربیت از دید گاه شهید مطهری دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعلیم و تربیت از دید گاه شهید مطهری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعلیم و تربیت از دید گاه شهید مطهری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعلیم و تربیت از دید گاه شهید مطهری :

فهرست مطالب :
ردیف موضوع شماره
صفحه
۱-
۲-
۳-
۴-
۵-
۶-
۷-
۸-
۹-
۱۰-
۱۱-
۱۲-
۱۳-
۱۴-
۱۵-

مقدمّه
پرورش عقل
دو نوع علم
دعوت اسلام به تعلیم و تربیت
لزوم توأم بودن عقل و علم
فرق تربیت و اخلاق
شکل عبادت و برنامه ها تربیتی
نیت
ارکان نیّت
اهمیّت نیّت
انسان دوستی
محبّت
کار
چکیده
منابع
۲
۳
۳
۳
۳
۴
۴
۴
۵
۵
۶
۶
۶
۷
۷

مقدمه:
استاد مطهّری و معناى آزادى :
در کلام مطهرى، آزادى سمت و سویى مى یابد که بنا به دلایلى نباید از انسان سلب شود. این عناصر عبارتند از این که بروز و ظهور استعدادهاى آدمى نیازمند فضاى آزاد است. در فضاى بسته و محیط خفقان آمیز و استبدادى و به عبارتى در فقدان آزادى هاى اجتماعى و سیاسى، زمینه اى براى بروز خلاقیت ها و استعدادها به وجود نمی آید. در فضاى مستبدانه اى که بر جامعه حاکم است، چاپلوسان و زبان بازان قدرت مى یابند و آزادگان و آزاداندیشان ذلیل و حقیر مى شوند، چرا که وضعیت موجود، اجازه چون و چرا کردن به خیرخواهان و مصلحان را نمى دهد. تنها آنان که زبان به مدح بگشایند، جایى و مقامى مى یابند و بس.
استاد مطهرى آزادى را یکى از لوازم حیات و تکامل ذکر کرده و معتقد است موجودات براى رسیدن به مرحله تکامل و رشد به سه عنصر «تربیت»، «امنیت» و «حریت» نیازمندند.

تربیت عبارتست از عواملی که موجود زنده برای تداوم بقاء به آن محتاج است. برای مثال موجود زنده برای رشد و نمو به عناصری چون نور و آب ، غذا و علاوه بر این ها، انسان به تعلیم و تربیت نیازمند است. امنیت، یعنى این که موجود زنده آن چه را در اختیار دارد، همانند حیات، ثروت، سلامت و ; از او سلب نگردد. و آزادى، یعنى «نبودن مانع. انسان هاى آزاد، انسان هایى هستند که با موانعى که در جلو رشد و تکاملشان هست، مبارزه مى کنند. انسان هایى هستند که تن به وجود مانع نمى دهند».

تحلیل مطهرى از آزادى اجتماعى در واقع همان آزادى سیاسى است که امروزه در ادبیات سیاسى به کار مى رود. آزادى سیاسى به طور کلى به نقش مردم در زندگى سیاسى اشاره دارد و مقصود از آن انواع آزادی هایى است که فرد در حوزه اجتماع و در برابر حکومت داراست. از این رو آزادى بیان و حق اظهار نظر، آزادى قلم و مطبوعات، آزادى انتقاد و اعتراض و مواردى از این قبیل در شمار آزادى هاى سیاسى است.مطهرى فقدان آزادى هاى اجتماعى و سیاسى را یکى از گرفتارى هاى بشر در طول تاریخ ذکر مى کند و مى گوید: «یکى از مقاصد انبیا به طور کلى و به طور قطع این است که آزادى اجتماعى را تأمین کنند و با انواع بندگى ها و بردگى هاى اجتماعى و سلب آزادى هایى که در اجتماع هست مبارزه کنند.» ایشان براى اثبات آزادى اجتماعى در دین به آیه ۶۴ سوره آل عمران اشاره مى کند و در تفسیر آن مى‌گوید: «در مقام پرستش، جز خداى یگانه چیزى را پرستش نکنیم، نه مسیح را و نه اهرمن را. و این که هیچ کدام از ما دیگرى را بنده و برده خودش نداند و هیچ کس هم یک نفر دیگر را ارباب و آقاى خودش نداند.

پرورش عقل :
مسئله ی اول که باید بحث کنیم همان مسئله ی پرورش عقل و فکر است در این جا ما دو مسئله داریم: یکی مسئله ی پرورش عقل و دیگر مسئله ی علم.
مسئله ی علم همان آموزش دادن است. «تعلیم» عبارتست از یاد دادن. از نظر تعلیم، متعلم فقط فرا گیرنده است و مغز او به منزله ی انباری است که یک سلسله معلومات در آن ریخته می شود ولی در آموزش کافی نیست که هدف این باشد. امروز هم این را نقص می شمارند که هدف آموزگار فقط این باشد که یک سلسله معلومات، اطلاعات و فرمول در مغز متعلّم می ریزد.هدف معلم باید بالا تر باشد و آن این است که نیروی فکری متعلم پرورش و استقلال بدهد و قوّه ی ابتکار او را زنده کند.

دو نوع علم :
علم دو علم است: یکی علم شنیده شده یعنی فرا گرفته شده از خارج و دیگر علم مطبوع.
علم مطبوع یعنی آن علمی که از طبیعت و شرشت انسان سرچشمه می گیرد علمی که انسان از دیگری یاد نگرفته و معلو م است که همان قوه ی ابتکار شخص است و علم مسموع اگر علم مطبوع نباشد، فایده ندارد.

دعوت اسلام به تعلیم و تربیت :
و امّا مسئله ی دیگر، علم و تعلم است که این دیگر فراگیری است که افراد از یکدیگر فرا بگیرند. بهترین شاهد بر عنایت فوق العاده اسلام به تعلیم و تعلم‹ › قلم مظهر سواد و نوشتن است. همچنین پیغمبر اکرم فرمود:«من فرستاده شدم برای تعلیم.» در آن داستان معروف که وارد مسجد شدند و دو حلقه جمعیت دیدند که در یکی مردم مشغول عبادت بودند و در دیگری مشغول تعلیم و تربیت. فرمودند: «هر دو کار خوب می کنند ولی من برای تعلیم فرستاده شدم.» و بعد خود حضرت آمدند در آن جمعی که مشغول تعلیم و تعلّم بودند نشستند.

لزوم توأم بودن عقل و علم :
مسئله ی دیگر این است که عقل و علم باید با یکدیگر توأم باشد و این نکته ی بسیار خوبی است. اگر انسان تفکر کند ولی اطلاعاتش ضعیف باشد مثل کارخانه ای است که ماده خام ندارد، یا ماده ی خامش کم است، قهرا نمی تواند کار بکند یا محصولش کم خواهد بود. محصول بستگی دارد به این که ماده خام برسد. اگر کارخانه ماده ی خام داشته باشد و لی کار نکند باز فلج است و محصول نخواهد داشت پس عقل و علم باید توأم باشد.

فرق تربیت و اخلاق :
تربیت به اخلاق تفاوت دارد. با این که اخلاق هم خود نوعی تربیت است و به معنی کسب نوعی خلق و عادت می باشد و تربیت هم پرورش و ساختن را می رساند. از نظراسلام فرق نمی کند که تر بیت چگونه و برای چه هدفی باشد. یعنی در مفهوم تربیت قداست نخوابیده، که بگوییم تربیت یعنی کسی را آن طور پرورش بدهند که یک خصایص مافوق حیوان پیدا کند، بلکه تربیت جانی هم تربیت است و این کلمه در مورد حیوانات نیز اطلاق می شود.
امّا در مفهوم اخلاق، قداستی نهاده شده است و کلمه اخلاق را در مورد حیوان به کار نمی برند. اخلاق اختصاص به انسان دارد و در مفهوم آن نوعی قداست خوابیده است. مفهوم تربیت در حیوانات و انسان ولی مفهوم اخلاق فقط در انسان نهفته است.

شکل عبادت و برنامه ها تربیتی :
در اسلام یک خصوصیتی هست و آن این است که با این که روح عبادت ارتباط و پیوند بنده با خدا و شکستن دیوار غفلت و توجه به خداست امّا نکته ی جالب این است که اسلام به عبادت شکل داده و به شکل هم نهایت اهمیت را داده و در آن شکل نیز یک سلسله برنامه های تربیتی را در لباس عبادت وارد کرده است. مثلا از نظر اینکه قلب انسان می خواهد متوجه خدا باشد این چه اثری دارد که بدن انسان پاک باشد یا نباشد. ما با دل می خواهیم به پیش خدا برویم، دلمان باید پاک باشد. ولی اسلام و قتی که عبادت را تشریح می کند چون می خواهد مخصوصا عبادت هم یک اثر خاصی از نظر تربیتی داشته باشد چیزی را که به عبادت ربط زیادی ندارد و لی در تعلیم و تربیت موثر است، در لباس عبادت پیاده می کند و در ضمن آن می گنجاند مثل مسئله ی غسل، مسئله ی وضو که یکی از سنت های اسلامی است. به هر حال اسلام می گوید به نماز که می ایستید بدن و جامه ی تان پاک باشد این خود یک برنامه نظافت است در ضمن عبادت.