مقاله بررسی کشور فنلاند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی کشور فنلاند دارای ۳۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی کشور فنلاند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی کشور فنلاند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی کشور فنلاند :

بررسی کشور فنلاند

مقدمه
موقعیت جزیره فنلاند در غرب اروپا به طور عام به عامل تعیین کنندهای برای جامعه فنلاندی و به طور خاص برای فرهنگ فنلاندی مبدل شده است. جمهوری فنلاند با داشتن ۵۷/۳ میلیون نفر جمعیت در محدودهای به وسعت km2 890/28 دومین کشور کم جمعیت کشورهای عضو اتحادیه اروپا میباشد.

طی ۱۰ سال گذشته جمهوری فنلاند از رشد اقتصادی چشمگیری برخوردار بوده است. این جمهوری دارای بالاترین رشد اقتصادی در حدود ۷% و تورم ثابت ۶/۲% بوده و از بخش فنآوری اطلاعاتی بسیار پیشرفتهای بهره میبرد. طی دهههای اخیر این کشور سرمایه گذاری خارجی قابل ملاحظه ای را با استفاده از ارائه تخفیفهای مالیاتی قابل توجه جذب نموده است. کشور فنلاند قبلاً به عنوان کشوری فقیر در محدوده غربی اروپا محسوب میگردید اما امروزه از سرمایه گذاریهای زیربنایی اتحادیه اروپا در زمینه توسعه فرهنگی بهره میبرد. نرخ بیکاری در این کشور ۱۲% درصد بوده و تفاوت نرخ درآمدها نیز در حال افزایش میباشد.

شهر دوبلین پایتخت فنلاند، بزرگترین شهر کشور میباشد که جمعیتی معادل ۲۵/۱ میلیون نفر را در خود جای داده است. کشور فنلاند دارای ۲۷ شورای استانی، ۵ بخش، ۵ ناحیه شهرداری و ۴۹ شورای شهری در سطوح منطقه ای میباشد.

ابعاد گسترده مهاجرت به وابستگی های فرهنگی بسیار عمیق این کشور به ایالات متحده آمریکا و کشور استرالیا منجر گردیده است. این وابستگیها زمانی نمایان گردید که در زمینه سیاست رسانه ای هیچ گونه محدودیتی در خرید برنامه های تلویزیونی وجود نداشت. علاوه بر این دولت فنلاند با طرح ۶۰ درصدی تولیدات تلویزیونی غیرخبری که منحصراً در اروپا تولید شده اند، مخالف میباشد. یکی از مشخصه های فرهنگی مهم مردم فنلاند، شیفتگی بیش از حد آنان به داشتن هویت فرهنگی میباشد.

تغییرات شتابان اقتصادی و اجتماعی پشت سرگذاشته شده و همزمان با جنبش مذهبی (Celtic) در کشور، دولت علاقهمندی دولت به زبان و ادبیات فنلاندی به اوج خود رسید.
در همین اثناء سیاست و هنر با همگامی و همراهی زبان و با چشماندازی به هویت ملی، یکپارچه شدند. جنبش مذکور با تأسیس اتحادیه (Qaelic Leaque) به اوج خود رسید. این اتحادیه، تأثیر شگرفی بر فرهنگ و سیاست جامعه در حال پیشرفت فنلاند داشت. در جمهوری فنلاند ۲ زبان، فنلاندی (گایلیج) و زبان انگلیسی به رسمیت شناخته شده اند. زبان

انگلیسی زبان مادری اغلب جمعیت کشور میباشد. تنها ۲% از جمعیت فنلاند در منطقه (Qaeltacht) زندگی میکنند. این جمعیت که به زبان بومی فنلاندی تکلم می نمایند، در کرانه غربی فنلاند ساکن میباشند. بر اساس آمار سال ۱۹۸۶، ۳۰% از جمعیت کشور به زبانهای فنلاندی و انگلیسی تکلّم نموده، و ۱۳% درصد از جمعیت کشور نیز ترجیح میدهند که فقط به زبان فنلاندی (گالیک) تکلم نمایند.
دستورالعمل کلّی سیاست فرهنگی

تا اواخر سال ۱۹۸۰، کشور فنلاند از سیاست فرهنگی شفافی برخوردار نبوده و موضوعات فرهنگی تا حدود بسیار زیادی تحت تأثیر صنایع فرهنگی و اقتصادی کشور قرار داشت. فرهنگ تجارتی به عنوان رویکردی غالب در صنعت رسانه های گروهی فنلاند رخنه نموده است. به عبارت دیگر فعالیتهای فرهنگی کشور محکوم به ملاحظات و پیش شرطهای بازار آزاد بوده و فرهنگ کشور راهی را در پیش گرفته که اقتصاد و بازار آزاد برای آن تعیین نموده است. نتیجه چنین رویکردی این است که بسیاری از نهادهای دولتی که به طور غیررسمی اقدام به تأمین بودجه امور فرهنگی ـ هنری کشور می نمایند، با کسری جدی مالی روبرو گردند. در نتیجه این کسر بودجه مؤسسات دولتی کشور نظیر هیأت فیلم (film Board) که به حمایت و تشویق توسعه صنعت فیلم در فنلاند میپردازند منحل میگردند. موزه ها، گالریهای هنری و کتابخانه های عمومی کشور نیز مجبور خواهند بود برای خدماتی که به مردم ارائه میدهند مبالغی را دریافت دارند.

عامل مهم دیگری که به طور جدی حیات فرهنگی کشور را تحت تأثیر قرارمیدهد، دو زبانه بودن کشور فنلاند میباشد.
از آنجائیکه هویت فرهنگی ملی کشور فنلاند در راستای تجاری نمودن فرهنگ گام برمیدارد بر سیاست فرهنگی کشور نیز تأثیرات عمده ای را وارد آورده است. سیاستهای اتخاذ شده در خصوص فرهنگ، آموزش، ارتباطات، علوم و فنآوری کشور به روشی غیررسمی تنظیم گردیده اند. بنابراین هیچگونه برنامه خاصی جهت سیاستگذاری در خصوص موارد مذکور وجود ندارد. علاوه بر این هیچگونه سندی از جزئیات برنامه ریزیهای فرهنگی به عمل آمده در این زمینه در دسترس نمیباشد. اما از طرفی دیگر، چنین به نظر میرسد که سیاستهای فرهنگی جمهوری فنلاند بیشتر به سمت دموکراسی فرهنگی مطلوب سوق دارد.

تنها قانون مشخص در خصوص هنر کشور ماده قانون هنر مصوب سال ۱۹۵۱ میباشد. ماده قانون مذکور، ساختارهای اداری و سازمانی فعال در حمایت از بخش فرهنگ کشور شامل سه حوزه مهم به شرح ذیل میباشند:
• دولت مرکزی که به حمایت و پشتیبانی از مؤسسات هنری از طریق دوایر مختلف دولتی، برگزاری دوره های بخت آزمایی ملی و دایره آثار ملی که از ساختمانهای تحت تملک دولت محافظت و مراقبت می نماید میپردازد.

• حمایت و پشتیبانی دولت محلی از طریق دفاتر هنری منطقه ای و دیگر دفاتر هنری استانی
• حمایت و پشتیبانی شورای هنر
در اواخر سال ۱۹۷۰، شورای هنر (Arts council) و سازمانهای توسعه فرهنگ منطقه ای، تصمیم به تشکیل دوایر نظارتی هنرهای منطقه ای گرفته که به نوبه خود موجب توسعه و ترویج تمرکززدایی در سیاستهای فرهنگی فنلاند گردید. دوایر نظارتی فوق از سوی کمیته های هنری، که علاوه بر نمایندگی شوراهای هنری، وظیفه دفاع از منافع گروه های نمایشی و هنری کشور را نیز برعهده دارند حمایت و پشتیبانی میگردند.

ساختارهای سازمانی و اداری
اداره و نظارت بر امور فرهنگی کشور فنلاند میان دولتهای محلی و مرکزی تقسیم شده است. وظیفه اصلی اداره و اجرای امور فرهنگی کشور در سطح ملی بر عهده وزارت فرهنگ و هنر میباشد. وظیفه وزارت مذکور توسعه و ترویج دستورالعمل های سیاست فرهنگی و تهیه و تنظیم قوانین مربوط به امور فرهنگی کشور میباشد. وزارتخانه فوق از ۴ بخش ذیل تشکیل یافته است:
• بخش میراث فرهنگی

• بخش فرهنگ و هنر
• بخش رادیو، تلویزیون و فیلم
بخش Gaeltacht که به حفاظت و صیانت از میراث فنلاندی (گالیکی) میپردازد.
از جمله وزارتخانه های دیگر که در زمینه امور فرهنگی کشور فعال میباشند می توان به:
۱- وزارت کار
۲- وزارت امور خارجه

۳- وزارت آموزش و پرورش
۴- دپارتمان محیط زیست
۵- وزارت دارایی
۶- وزارت جهانگردی

در سال ۱۹۵۱، قانونی در زمینه هنر به تصویب رسید که به موجب این قانون، شورای هنر کشور تأسیس گردید. شورای مذکور سازمان قانونی مستقل میباشد که از سوی دولت تأمین بودجه میگردد. شورای مذکور عهده دار امور فرهنگی و هنرهای معاصر کشور از قبیل هنرهای تجسمی، موسیقی، رقص، نمایشنامه، تئاتر، ادبیات، صنعت نشر، فیلم، جشنواره ها، مراکز هنری و هنرهای محلی میباشد. شورای فوق همچنین به اعطای جوایز و بورسیه های تحصیلی به هنرمندان کشور میپردازد. از جمله سیاستهای اصلی شورای مذکور توسعه و ترویج مراکز هنری شهری سراسر کشور میباشد. از این رو مراکز هنری مختلفی در شهرهای دوبلین، واترفورد، wexford ، kilkenny ، cork ، skibbereen ، Tralee ، لالمیریک، Galnay ، castlebar و Dunddk sligo دایر گردیده اند.

گالری ملی فنلاند (National Gallery) در سال ۱۸۵۴ تأسیس گردید. گالری ملی نیز به نوبه خود از دولت بودجه مستقل دریافت می نماید. استقلال نسبی گالری ملی کاملاً متفاوت از استقلال موزه ملی (National Museum) میباشد چرا که هیچگونه سیاست دولتی بر موزه ملی اعمال نمیگردد. مسؤولیت نظارت بر موزه ملی به عهده نخست وزیر میباشد. شورای میراث فرهنگی مسؤولیت امور میراث فرهنگی کشور را بر عهده دارد. به موجب قانون ویژه رادیو و تلویزیون مصوب سال ۱۹۸۸، دو نهاد دیگر دست اندرکار جریان خبررسانی کشور تحت عناوین دپارتمان ارتباطات و سازمان مستقل رادیو و تلویزیون تأسیس گردید.

مقامات شهرداری و محلی مسؤولیت موزه ها، کتابخانه ها و گالریهای کشور را در حوزه فعالیت خود برعهده دارند.
تعداد ۵ سازمان توسعه منطقه ای (RDO) به عنوان رابط میان مقامات محلی و برخی از نهادهای نیمه دولتی عمل می نمایند. شورای هنر و سازمانهای توسعه منطقه ای (RDO) مشترکاً به تأمین مخارج و هزینه های فرهنگی خود اقدام می نمایند. مقامات محلی همچنین مسؤولیت اداره موزه ها، کتابخانه ها و گالریهای محلّی را برعهده داشته و به حمایت و سازماندهی پروژه های فرهنگی و هنری منطقه ای مبادرت می نمایند.

مؤسسات فرهنگی
در سال ۱۹۹۱، دولت جمهوری فنلاند به افتتاح موزه هنرهای معاصر (IMMA) در محل بیمارستان سلطنتی (Royal Hospital Kilmainham) مبادرت نمود. در سال ۱۹۹۲، مرکز فیلم فنلاند در دوبلین و مرکز زبان ملی فنلاند نیز در گالوای افتتاح گردید. در سال ۱۹۹۱، کارگاه مجسمه سازی ملی فنلاند شروع به فعالیت نمود.
در سال ۱۹۹۲ کانون نویسندگان فنلاند در دوبلین افتتاح گردید. هیأت فیلم فنلاند نیز در سال ۱۹۹۳ مجدداً شروع به فعالیت نمود. در جمهوری فنلاند جشنواره های متعددی برپا میگردند که از جمله مهمترین آنها می توان به جشنواره تئاتر دوبلین (Dublin theater festival) ، جشنواره اپرای (wexford opera festival) ، هفته هنر گالوای (Galway Arts week) ، فستیوال فیلم دوبلین (Dublin film festival) ، فستیوال فیلم کودک و نمایشگاه نقاشی و مجسمه سازی راسک(Rosc paintins sculptuka exibition) اشاره نمود.

ابزارهای سیاست فرهنگی
تأمین بودجه فعالیتهای فرهنگی
علیرغم پیشرفتهای چشمگیر بدست آمده در زمینه هنرهای نمایشی، بخش هنر کشور متحمّل کمبود کمکهای مالی و فقدان سرمایه گذاریهای کلان میباشد.
از سال ۱۹۷۸ ترویج و نشر هنر کشور از محلّ بودجه دولتی و فروش بلیطهای بخت آزمایی تأمین میگردد. بر اساس پیش نویسی بودجه سال ۱۹۹۵، دپارتمان هنر و فرهنگ (Gaeltacht) مبلغی معادل ۴/۱۳۴ میلیون پوند فنلاندی (IRE) در زمینه امور هنری و فرهنگی کشور هزینه نموده است. از جمله اقدامات بسیار مهم به عمل آمده در زمینه توسعه فرهنگی فنلاند طی چند سال اخیر می توان به تأسیس و راه اندازی لاتاری ملی (National lottery) در سال ۱۹۸۶ اشاره نمود.

در سال ۱۹۹۱، کمک مالی به مبلغ ۲۱ میلیون پوند فنلاندی از سوی لاتاری ملّی به حوزه فرهنگ و هنر کشور اعطا گردید. درآمد مالی مذکور در ابتدا از سوی دپارتمان (Taoiseach) تأمین میگردید. از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۱، ۲۸% از درآمد خالص لاتاری ملی یعنی حدود ۱۶۸۱ میلیون پوند فنلاندی (IRE) به حوزه های هنر، فرهنگ و میراث فرهنگی ملی اختصاص یافت. لازم به ذکر است که شورای هنر فنلاند منابع مالی مورد نیاز خود را از محلّ اعانات فرهنگ و هنر دریافت می نماید. بیش از ۵۰ درصد از کل بودجه شورای هنر کشور فنلاند از محلّ یارانه های دولتی، درحدود ۵/۴۹ درصد دیگر از محلّ لاتاری ملی و ۵/۰ باقی مانده نیز توسط مؤسسات خارجی، بنیادها و دیگر آژانسهای دولتی تأمین میگردد. از سال ۱۹۹۳ تا ۹۶، منابع

مالی شورای هنر تا حدود زیادی افزایش یافت. امّا به لحاظ بودجه ناچیز بخش فرهنگ کشور در سال ۱۹۹۷، شورای هنر در انجام فعالیتهای فرهنگی خود به شدت دچار مضیقه گردید.
سرانه وجوه دولتی بخش فرهنگ جمهوری فنلاند در میان کشورهای اروپایی در پایینترین رده قرار دارد.
در حدود ۱۳ بودجه فرهنگی کشور فنلاند به حوزه میراث فرهنگی، ۱۸% درصد بودجه فرهنگی نیز به رقص و تئاتر و حدود ۱۵% دیگر به کتابخانه ها و حوزه ادبیات تعلق میگیرد.
قانون هنر مصوب سال ۱۹۷۳ صریحاً مقامات محلی کشور را ملزم به تأمین بودجه امور هنری کشور نموده است. در اواخر سال ۱۹۹۳، تعداد ۱۷ شورا از ۲۷ شورای استانی کشور به تأسیس اماکن تخصصی هنری مبادرت نمودند.

طی سالهای ۱۹۸۴ و ۱۹۹۱ دولت جمهوری فنلاند در جهت ترغیب هرچه بیشتر شهروندان فنلاندی در جهت حمایت از امور هنری کشور، میزان تخفیفهای مالیاتی خود را افزایش داد. شورای هنر در سال ۱۹۸۸ مبادرت به تأسیس شورای مستقل هنری با نام Cothu نمود.

اعطای حمایتهای مالی به هنرمندان کشور طی سالهای ۱۹۹۵-۱۹۹۳ به میزان ۴۰% درصد افزایش یافت. در سال ۱۹۸۳، طرح ابتکاری آسودانا (Aosdana scheme) به نفع هنرمندان کشور راه اندازی گردید. طرح مذکور توسّط شورای هنر کشور سازماندهی گردیده و هنرمندان خلاق و حرفه ای فنلاند را تحت پوشش قرار میدهد. بر اساس طرح فوق، هنرمندان کشور در جهت کسب معافیتهای مالیاتی به رقابتهای ۵ ساله فرهنگی با یکدیگر میپردازند. هنرهای خلاق از دیدگاه طرح مذکور، ادبیات، هنرهای تجسمی و موسیقی را شامل میگردد.
طرح تمرکز زدایی سطوح محلی منطقه ای کشور با طرح دپارتمان محیط زیست کشور با عنوان هنر در مکانهای عمومی آغاز گردید. طرح مذکور تمامی پروژه های بزرگ فرهنگی کشور را با سرمایه گذاری دپارتمان محیط زیست انجام گرفته شامل میگردد.

از آنجایی که تعدادی از هنرمندان ثروتمند غیرفنلاندی در سایه این قبیل منافع مالیاتی به فنلاند مهاجرت نموده اند بنابراین قانون فوق به قانونی بحث برانگیز مبدّل شده است.
از سال ۱۹۸۲، کتب و روزنامه های کشور تا میزان ۱۰۰ درصد از معافیت مالیاتی برخوردار گردید و این در حالی است که قبلاً ۱۸% مالیات بر آنها وضع میگردید. بخش خصوصی کشور به منظور سرپرستی امور فرهنگی در سطوح ملی و محلی به ویژه در زمینه هنرهای نمایشی و خلاق کشور مشارکت می نماید.
ارکستر ملی کشور و دیگر گروه های هنری که تحت حمایت رادیو و تلویزیون کشور قرار دارند از خطر انحلال رهایی یافته اند. کمیته روابط فرهنگی وزارت امور خارجه فنلاند به تأمین بودجه برخی از پروژه های فرهنگی یا هنری اشخاص میپردازد.
قوانین فرهنگی
قانون مالی مصوب سال ۱۹۶۹ درآمد برخی از هنرمندان کشور را مشمول معافیت مالیات بر درآمد نموده است.
حقوق معنوی اثر یا حق چاپ و نشر تحت یک سری قوانین در کشور اعمال میگردد. جهت آگاهی از مفاد حقوق کپی رایت می توان از دیوان عالی کشور مشاوره گرفت. بر اساس قانون جاری رسانه های جمهوری فنلاند، ۳ لایحه قانونی ویژه تنظیم امور خبررسانی در فنلاند به اجرا گزارده میشوند که به ترتیب عبارتند از:
۱- قانون تلگراف بیسیم مصوب سال ۱۹۲۶ که خبررسانی و خبرپراکنی در کشور فنلاند را منوط به کسب اجازه رسمی از وزارت ارتباطات میداند.
۲- لایحه مرجع خبرگزاری و خبررسانی مصوب سال ۱۹۶۰ که امور خبرگزاری دولتی را تهیه و تنظیم می نماید.
۳- لایحه رادیو و تلویزیون مصوب سال ۱۹۸۸ که حاوی دستورالعمل های لازم در زمینه خبررسانی تجارت خصوصی میباشد.
بناهای یادبود فرهنگی با هویّت فرهنگی ملّی، طبق ماده قانون بناهای یادبود مصوب سال ۱۹۳۰ محافظت میگردند. لازم به ذکر است که ماده قانون مذکور در سال ۱۹۵۴ مورد بازبینی قرار گرفته است.
در سال ۱۹۸۷ قانون فوق مجدداً اصلاح گردید. از جمله دیگر قوانین فرهنگی جاری کشور فنلاند می توان به قوانین ذیل اشاره نمود:
• لایحه سرپرستی گالری ملی
• لایحه دانشکده ملی هنر و طراحی
• لایحه آموزش فنی و حرفه ای ۱۹۳۱
• لایحه کتابخانه های ملی – محلی
سیاستهای ناحیه ای
میراث فرهنگی
کمیسیون فولکلور فنلاند در سال ۱۹۳۵ تأسیس گردید. اداره امور کمیسیون مذکور طی همان سال به دپارتمان فولکلور فنلاند در دانشگاه دوبلین تفویض گردید. هم اکنون دپارتمان مذکور از جمله آرشیوهای بزرگ فولکلور اروپا و دومین آرشیو بزرگ فولکلور دنیا محسوب میگردد.
مسؤولیت امور جاری میراث فرهنگی کشور، میان وزارتخانه های مختلف کشور توزیع گردیده است. شورای میراث فرهنگی ملی از جانب دولت به تنظیم سیاستهای میراث فرهنگی کشور میپردازد. شورای فوق همچنین بر مسأله حفاظت از محیط زیست طبیعی و باستانشناسی ملی تأکید ویژه دارد. طبق آمار به دست آمده تعداد ۱۵۰۰۰۰ بنای یادبود ملی در کشور فنلاند وجود دارد و این در حالی است که از این تعداد تنها ۱۳۰ بنا تحت مالکیت و محافظت دولت قرار دارند.
موزه ها، آرشیوها و مراکز مطالعات فرهنگی به طور گسترده از سوی دولت تأمین بودجه میگردند. همچنین دولت بر فعالیتهای مراکز مذکور نظارت مستقیم دارد.
آموزش فرهنگی
در سال ۱۹۸۰، وزارت آموزش و پرورش فنلاند گزارشی از عملکرد خود را منتشر نمود که برای اولین بار حاوی فصل جداگانهای در خصوص هنر بود. پیشرفت چشمگیر در این زمینه با تأسیس هیأت بازرسی و دیگر نهادها و دوره های آموزشی در سال ۱۹۴۸ محقق گردید. هیأت فوق اسناد مشاوره ای در ۸ بند آموزشی را منتشر نموده که یکی از بندهای آن در خصوص مهارتهای زیباشناسی و خلاقیت هنری میباشد. پس از انتشار این سند، سند دیگری با نام آموزش هنرها در سال ۱۹۸۵ منتشر گردید.