مقاله مقایسه اثرات سیتوژنتیک پرتوگیری شغلی و پروگیری ازمنابع طبیعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه اثرات سیتوژنتیک پرتوگیری شغلی و پروگیری ازمنابع طبیعی دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه اثرات سیتوژنتیک پرتوگیری شغلی و پروگیری ازمنابع طبیعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه اثرات سیتوژنتیک پرتوگیری شغلی و پروگیری ازمنابع طبیعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه اثرات سیتوژنتیک پرتوگیری شغلی و پروگیری ازمنابع طبیعی :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

انسان همواره در معرض تابش پرتوهای طبیعی (با منشاء کیهانی و زمینی) و پرتوزاهای مصنوعی ساخت بشر (در پزشکی، صنایع و بخشهای تحقیقاتی) است. پرتوهای یونساز می توانند سبب انواع آسیبهای DNA از جمله شکستهای کروموزومی گردند که خود می تواند زمینه ساز بروز عوارض دیررس پرتوگیری مانند سرطان باشد. از طرف دیگر شواهدی نیز وجود دارند که پرتوگیری با دزهای کم در دراز مدت می تواند سبب تحریک پاسخهای ایمنی و آداپتیو شود. هدف از این تحقیق بررسی، ارزیابی و مقایسه وقوع شکست های کروموزومی در پرتوگیریهای شغلی از منابع مصنوعی (در مراکز صنعتی) و پرتوگیری از منابع طبیعی (در مناطق با پرتوزایی طبیعی بسیار بال) و مقایسه برخی پاسخهای ایمنی هومورال و سلولی است. به این منظور بررسی های سیتوژنتیک و ایمنی بر روی ۳۵ نفر پرتوکار، ۳۵ نفر از ساکنین مناطق با پرتوزایی طبیعی بسیار بال و ۳۵ نفر شاهد با میانگین سنی و جنسیت مشابه صورت گرفت. آنالیز آماری نتایج نشان داد که میزان شکستهای ک روموزومی آستریک و دیسنتریک در لنفوسیتهای خون محیطی هر دو گروه آزمون افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد داشت اما ارتباط دز- پاسخ مشاهده نشد. افزایش شکستهای کروماتیدی در ساکنین نسبت به کارکنان، احتمال سمیت شیمیائی م واد رادیواکتیو را مطرح می کند. پروفایل سیستم ایمنی هومورال تفاوت معنی داری در گروه ها نشان نداد اما در پاسخهای ایمنی سلولی، پاسخ تکثیری لنفوسیتها به میتوژن و درصد بروز فاکتور فعالسازی CD69 بر روی لنفوسیتهای T CD4+ فقط در گروه ساکنین مناطق با پرتوزایی طبیعی بالا افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان داد که می تواند نوعی تحریک پاسخ ایمنی در نتیجه مواجهه با پرتوهای با آهنگ دز کم در این مناطق باشد. در کل در حدود دز پرتوگیری شده در این مطالعه شکستهای کروموزومی در لنفوسیتها همراه با نقص عملکرد در پاسخهای ایمنی آنها نبوده است.