مقاله بررسی واکنش دو هیبرید سینگل کراس ذرت بر مصرف دو نوع مایه تلقیح حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در منطقه میانه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی واکنش دو هیبرید سینگل کراس ذرت بر مصرف دو نوع مایه تلقیح حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در منطقه میانه دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی واکنش دو هیبرید سینگل کراس ذرت بر مصرف دو نوع مایه تلقیح حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در منطقه میانه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی واکنش دو هیبرید سینگل کراس ذرت بر مصرف دو نوع مایه تلقیح حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در منطقه میانه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی واکنش دو هیبرید سینگل کراس ذرت بر مصرف دو نوع مایه تلقیح حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در منطقه میانه :

تعداد صفحات:۶

چکیده:

آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال ۱۳۸۸ در دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه به منظور بررسی تأثیرتلقیح مواد بیولوژیک ازتو باکتر و نیتروکسین در مقایسه با کود اوره به روی دو رقم سینگل کراس ۳۰۱ و ۳۷۰ در سه تکرار انجام شد. برای کرت های آزمایشی کودی حدود ۳۰۰ کیلوگرم اوره در سه مرحله شامل مرحله کاشت، ۶ برگی و تاسل دهی استفاده شد و ۱۰۰ کیلوگرم کود سوپرفسفات تریپل و ۵۰ کیلوگرم در هکتار کود سولفات پتاسیم برای تمام کرت ها اضافه شد. همچنین به مقدار ۲۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص نیز به کرت های مایع تلقیح اضافه شد. تأثیر فاکتور ت ق لیح بر عملکرد دانه ذرت، تعداد ردیف دانه روی بلال، تعداد دانه روی ردیف، وزن صد دانه، طول بلال، تعداد برگ، نیتروژن اندام های هوایی، درصد نیتروژن دانه، عملکرد بیولوژیک و پروتئین دانه معنی دار گردید و تأثیر رقم نیز بر صفاتی چون عملکرد دانه، وزن صد دانه، طول بلال و نیتروژن اندام هوائی معنی دار شد اما تاثیر اثرات متقابل این دو فاکتور مورد بررسی بر هیچ یک از صفات مورد ارزیابی معنی دار نگردیده است. تیمار ازتوباکتر با عملکرد دانه ۷۳۰۰ کیلوگرم در هکتار، با تیمار N150 در بالاترین کلاس آماری قرار گرفت و کمترین مقدار مربوط به تیمار شاهد ( ۴۶۹۰ کیلوگرم )بود، و نیتروکسین نیز با عملکرد حدود ۵۵۹۸ کیلوگرم در سطحی بالا تر از شاهد قرار گرفت. در مجموع کاربرد کودهای بیولوژیک حاوی باکتری های افزاینده رشد (PGPR) برتری نسبی نسبت به شاهد نشان داد و در بعضی صفات نیز همتراز با مصرف N150 بود.