مقاله مقایس? دامن? حرکتی مفاصل و قدرت ایزومتریک عضلات اندام تحتانی در ورزشکاران دختر با و بدون ولگوس داینامیک زانو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله مقایس? دامن? حرکتی مفاصل و قدرت ایزومتریک عضلات اندام تحتانی در ورزشکاران دختر با و بدون ولگوس داینامیک زانو دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایس? دامن? حرکتی مفاصل و قدرت ایزومتریک عضلات اندام تحتانی در ورزشکاران دختر با و بدون ولگوس داینامیک زانو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایس? دامن? حرکتی مفاصل و قدرت ایزومتریک عضلات اندام تحتانی در ورزشکاران دختر با و بدون ولگوس داینامیک زانو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایس? دامن? حرکتی مفاصل و قدرت ایزومتریک عضلات اندام تحتانی در ورزشکاران دختر با و بدون ولگوس داینامیک زانو :

تعداد صفحات :۲۸

هدف پژوهش حاضر مقایس قدرت ایزومتریک عضلات و دامن حرکتی اندام تحتانی در ورزشکاران دختر با و بدون ولگوس داینامیک زانوست. بدین منظور ۴۸ ورزشکار دختر سالم ۱۸-۱۵ ساله در دو گروه افراد دارای ولگوس داینامیک زانو حین حرکت اسکات که با بالا بردن پاشن ولگوس آنها اصلاح می­شد (۲۴ نفر) و افراد بدون ولگوس داینامیک زانو (۲۴ نفر به‌عنوان گروه کنترل) و بدون سابق آسیب‌دیدگی در گذشته، قرار گرفتند. حداکثر قدرت ایزومتریک با استفاده از داینامومتر دستی برحسب کیلوگرم و دامن حرکتی فعال با استفاده از گونیامتر استاندارد پلاستیکی و برحسب درجه ارزیابی شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل و MANOVA (با سطح معنا‌داری ۰۵/0P≤) انجام گرفت. نتایج نشان داد در گروه دارای نقص ولگوس داینامیک زانو به‌طور معنا­داری میانگین دامن حرکتی دورسی فلکشن مچ پا (­با زانوی راست­) (F1,46 =5.503, P=0.023)، قدرت ایزومتریک پلنتارفلکشن مچ پا (F1,46 =4.187, P=0.046 ) نسبت به گروه کنترل کمتر است و در سایر متغیرها تفاوت معنا­داری بین دو گروه مشاهده نشد. در پژوهش حاضر افراد گروه ولگوس داینامیک زانو دارای عضلات سفت و ضعیف لترال و مدیال گستروکنمیوس بودند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، کاهش دامن حرکتی دورسی فلکشن مچ پا، به‌عنوان عامل مؤثری در تغییر الگوی حرکتی اندام تحتانی و در نتیجه یک ریسک‌فاکتور برای آسیب­های زانو باید مورد توجه مربیان و پزشکان قرار گیرد.