مقاله بررسی صفات مرفولوژیکی، محتوای رزمارینیک اسید و برخی خصوصیات اکولوژیکی جمعیت‌های مختلف مرزه رشینگری (Satureja rechingeri Jamzad)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی صفات مرفولوژیکی، محتوای رزمارینیک اسید و برخی خصوصیات اکولوژیکی جمعیت‌های مختلف مرزه رشینگری (Satureja rechingeri Jamzad) دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی صفات مرفولوژیکی، محتوای رزمارینیک اسید و برخی خصوصیات اکولوژیکی جمعیت‌های مختلف مرزه رشینگری (Satureja rechingeri Jamzad)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی صفات مرفولوژیکی، محتوای رزمارینیک اسید و برخی خصوصیات اکولوژیکی جمعیت‌های مختلف مرزه رشینگری (Satureja rechingeri Jamzad)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی صفات مرفولوژیکی، محتوای رزمارینیک اسید و برخی خصوصیات اکولوژیکی جمعیت‌های مختلف مرزه رشینگری (Satureja rechingeri Jamzad) :

تعداد صفحات :۲۱

مرزه رشینگری (Satureja rechingeri) گیاهی انحصاری ایران و دارای پراکنش محدود در استانهای ایلام و خوزستان می‌باشد. در این مطالعه که در سال ۱۳۹۲ انجام شد به بررسی برخی صفات مرفولوژیکی، بازده اسانس، محتوای رزمارینیک اسید و خصوصیات اکولوژیکی در بین جمعیت­های مختلف این گیاه پرداخته شد. رویشگاه­های شناسایی شده مرزه رشینگری در مناطق نیمه‌گرمسیری استان­های خوزستان و ایلام در طول جغرافیایی ۳۲ تا ۳۳ درجه و عرض جغرافیایی ۴۶ تا ۴۹ درجه واقع شده­اند و این گیاه روی سنگلاخ­ها و بافت­های آهکی شیب­های شمالی و جنوبی رشد می­کند. در میان صفات مورد بررسی مرزه رشینگری، بیشترین ضریب تنوع (۰۱/۴۳ درصد) برای مساحت برگ و کمترین آن (۲۵/۹ درصد) برای قطر کاسه گل بدست آمد. ضریب تنوع برای بازده اسانس در جمعیت­های مرزه رشینگری ۷۱/۳۳ درصد بدست آمد. بالاترین میانگین بازده اسانس (۵۱/ ۳ درصد) در جمعیت کاور و پایین­ترین میانگین بازده اسانس (۱/۲ درصد) در جمعیت لیوس مشاهده شد. حداقل (۹۳/۰ درصد) و حداکثر (۲/۶ درصد) بازده اسانس بین افراد نیز به‌ترتیب در افرادی از جمعیت لیوس و زرین­آباد مشاهده شد. بیشترین ضریب تنوع مقدار رزمارینیک اسید در جمعیت بنه ادب (%۴۹/۵۴) دیده شد. مقدار رزمارینیک اسید در عصاره متانولی جمعیت­های مطالعه شده تنوع بالایی داشت و در مورد افراد از ۵۴/۰ تا ۲۹/۷ درصد متغیر بود، در حالی که میانگین رزمارینیک اسید در جمعیت­ها از ۶۲/۱ درصد (جمعیت کاور) تا ۱۴/۴ درصد (جمعیت زرین آباد) متغیر بود. بیشتر تنوع مرزه رشینگری درون جمعیت­ها توزیع شده است که مشخص‌کننده تفرق محدود جمعیت­ها می‌باشد.