مقاله اثر تفاله خشک سیب بر هضمپذیری، رفتار نشخوار، خصوصیات تخمیر میکروبی و برخی متابولیتهای خون گوسفند عربی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر تفاله خشک سیب بر هضمپذیری، رفتار نشخوار، خصوصیات تخمیر میکروبی و برخی متابولیتهای خون گوسفند عربی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر تفاله خشک سیب بر هضمپذیری، رفتار نشخوار، خصوصیات تخمیر میکروبی و برخی متابولیتهای خون گوسفند عربی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر تفاله خشک سیب بر هضمپذیری، رفتار نشخوار، خصوصیات تخمیر میکروبی و برخی متابولیتهای خون گوسفند عربی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر تفاله خشک سیب بر هضمپذیری، رفتار نشخوار، خصوصیات تخمیر میکروبی و برخی متابولیتهای خون گوسفند عربی :

تعداد صفحات :۱۳

زمینه مطالعه: استفاده صحیح از پسماندها در تغذیه دام، سبب کاهش آلودگی‌های زیست‌ محیطی می‌شود. تفاله سیب به عنوان یک ماده انرژی‌زا و منبع خوب الیاف قابل هضم برای اغلب نشخوارکنندگان، جایگزین مطلوبی برای علوفه محسوب می‌شود. هدف: هدف از این آزمایش بررسی تأثیر جیره‌های حاوی تفاله خشک سیب بر هضم پذیری، فعالیت نشخوار، تخمیر میکروبی و گلوکز و اوره خون گوسفندان عربی بود. روش‌کار: در مرحله اول در جیره‌های آزمایشی از سطوح ۱۰، ۲۰ و ۳۰% تفاله خشک سیب به جای یونجه استفاده شد. بر طبق نتایج، تولید گاز و هضم پذیری جیره حاوی ۳۰ % تفاله خشک سیب بالاتر از سایر جیره‌ها بود. بنابراین در مرحله دوم، تعداد ۸ رأس گوسفند عربی با جیره بدون تفاله‌ سیب (شاهد) و جیره حاوی ۳۰% تفاله خشک سیب به مدت ۴۵ روز تغذیه شدند. نتایج: نتایج آزمایش نشان داد هضم پذیری مواد مغذی (ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی) تحت تأثیر جیره‌ها قرار نگرفت (۰۵/۰<p)، در حالی که فعالیت نشخوار جیره حاوی تفاله سیب کاهش یافت (۰۵/۰>p). در زمینه متابولیت‌های خون (گلوکز، اوره) اختلاف معنی‌د‌اری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد اما میزان گلوکز خون در تیمار شاهد بالاتر بود (۰۵/۰>p). نیتروژن آمونیاکی شکمبه در تیمار شاهد و تیمار حاوی تفاله سیب به ترتیب mg/dl 48/14 و ۴۹/۱۷ (۰۵/۰>p) و pH به ترتیب۳ /۶ و ۱۶/۶ بود (۰۵/۰>p). جمعیت پروتوزوای شکمبه گوسفندان با مصرف تفاله سیب افزایش یافت (۰۵/۰>p). جیره حاوی تفاله‌ سیب، پتانسیل تولید گاز (۰۵/۰>p) و قابلیت هضم کاه گندم توسط کل میکروارگانیسم‌ها و باکتری‌های شکمبه (۰۵/۰>p) را افزایش داد. نتیجه گیری نهایی: بنابراین نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌کند که شاید استفاده از ۳۰% تفاله خشک سیب به جای یونجه در جیره گوسفندان عربی بتواند فعالیت میکروب‌های شکمبه در هضم و تخمیر مواد مغذی جیره را بهبود دهد.