مقاله تأثیر پودر دانه بادیان رومی (Pimpinella anisum) بر عملکرد، هضم مواد مغذی و میکروبهای مضر روده گوسالههای شیرخوار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تأثیر پودر دانه بادیان رومی (Pimpinella anisum) بر عملکرد، هضم مواد مغذی و میکروبهای مضر روده گوسالههای شیرخوار دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر پودر دانه بادیان رومی (Pimpinella anisum) بر عملکرد، هضم مواد مغذی و میکروبهای مضر روده گوسالههای شیرخوار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر پودر دانه بادیان رومی (Pimpinella anisum) بر عملکرد، هضم مواد مغذی و میکروبهای مضر روده گوسالههای شیرخوار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر پودر دانه بادیان رومی (Pimpinella anisum) بر عملکرد، هضم مواد مغذی و میکروبهای مضر روده گوسالههای شیرخوار :

تعداد صفحات :۱۶

زمینه مطالعه: استفاده زیاد از آنتی‌بیوتیک به عنوان محرک رشد سبب ایجاد باکتری‌های مقاوم می‌شود و احتمال انتقال باقیمانده آنتی‌بیوتیک‌ها از طریق مصرف محصولات دامی، به انسان نیز وجود دارد. بنابراین باید جایگزین‌هایی را به جای استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد شناسایی و به پرورش‌دهندگان دام معرفی کرد. هدف: هدف آزمایش بررسی تأثیر دانه بادیان رومی بر خصوصیات عملکردی، هضم پذیری و میکروب‌های مضر روده گوساله‌های شیرخوار بود. روش کار: تعداد ۲۴ راس گوساله ماده هلشتاین با میانگین وزن kg 8/3±8/39 از روز چهارم تولد تا دو هفته پس از شیرگیری در قالب یک طرح کاملاً تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. برای این منظور اثرات پودر بادیان رومی بر ماده خشک مصرفی، افزایش وزن، سن و وزن از شیرگیری، ضریب تبدیل خوراک، قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده‏های خنثی و اسیدی مورد آزمایش قرار گرفتند. جیره‌ها شامل: ۱) شاهد، ۲) ۲۵/۰، ۳) ۵/۰ بادیان رومی در ماده خشک بودند. نتایج: ماده خشک مصرفی به صورت روزانه ثبت و به صورت هفتگی ارزیابی گردید که در کل هفته‏های دوره پرورش بین جیره‌ها اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰<p). در سن ۷۰ روزگی وزن پایانی در جیره‌های حاوی سطوح ۲۵/۰ و ۵/۰ بادیان رومی به طور معنی‌داری بیشتر از شاهد بود (۰۵/۰>p). برای میانگین افزایش وزن در کل دوره بین جیره‌ها اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی بعد ازشیر گیری در جیره حاوی ۲۵/۰ و ۵/۰ بادیان رومی بیشتر از جیره شاهد بود (۰۵/۰>p). ضریب تبدیل در زمان قبل از شیرگیری تحت تأثیر جیره‌ها قرار نگرفت (۰۵/۰<p)، اما بعد از شیرگیری در جیره ۵/۰ و ۲۵/۰ بادیان رومی به طور معنی‌داری نسبت به جیره شاهد بهبود یافت (۰۵/۰>p). سن و وزن از شیر گیری تحت تأثیر جیره‌ها قرار نگرفت (۰۵/۰<p). نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه تحت تأثیر بادیان رومی نسبت به شاهد افزایش داشت (۰۵/۰>p). در جیره حاوی ۲۵/۰ و ۵/۰ بادیان رومی جمعیت ایکولای روده کاهش معنی‌دار را نشان داد (۰۵/۰>p). نتیجه‌گیری نهایی: استفاده از دانه بادیان رومی به عنوان یک گیاه دارویی باعث بهبود عملکرد گوساله‌ها شد. از طرفی با کاهش جمعیت ایکولای مدفوع اثر مفیدی بر سلامت دام و محیط نشان داد. لذا شاید بتوان آن را جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک به حساب آورد.