مقاله ارزیابی توده های اسپرس ایرانی در شرایط بود و نبود تنش خشکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ارزیابی توده های اسپرس ایرانی در شرایط بود و نبود تنش خشکی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی توده های اسپرس ایرانی در شرایط بود و نبود تنش خشکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی توده های اسپرس ایرانی در شرایط بود و نبود تنش خشکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی توده های اسپرس ایرانی در شرایط بود و نبود تنش خشکی :

تعداد صفحات :۲۱

تنش خشکی مهم‌ترین عامل محدودکنند تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه‌خشک است. به‌منظور بررسی تحمل به خشکی توده­های مختلف اسپرس از نظر صفات ریخت‌شناختی (مرفولوژیک) و زراعی در سال ۱۳۸۸ شمار ۲۱ تود محلی و رقم اسپرس طی چهار چین در قالب طرح کرت­های خردشده در زمان و در دو محیط رطوبتی بود و نبود تنش خشکی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی عملکرد و اجزای عملکرد علوفه را به‌طور معنی‌داری کاهش و درصد ماد خشک و نسبت برگ به ساقه را به‌طور معنی‌داری افزایش داد. تأثیر این تیمار در چین‌های مختلف متفاوت بود. تنش خشکی میزان تنوع ژنتیکی را برای بیشتر صفات کاهش داد با وجود این عملکرد علوف خشک در هر دو شرایط رطوبتی بیشترین تنوع را به خود اختصاص داد. در بین صفات مورد بررسی، ارتفاع بوته و طول خوشه به‌ترتیب با ۸۵ و ۸۲ درصد بیشترین میزان وراثت­پذیری عمومی را دارا بودند و امکان بهبود آنها توسط گزینش مستقیم بیشتر است. بین ارقام اسپرس تفاوت زیادی از نظر میزان تحمل به تنش خشکی مشاهده شد. براساس نتایج مقایس میانگین در شرایط نبود تنش ارقام کبوترآباد، فریدون­شهر و خوانسار۲ و در شرایط تنش خشکی ارقام کبوترآباد، فریدون‌شهر۲ و جنت­آباد دارای بیشترین عملکرد علوف خشک بودند. ارقام اراک و سمیرم در شرایط نبود تنش و ارقام اراک، خوانسار، سمیرم و فریدون­شهر در شرایط تنش بیشترین نسبت برگ به ساقه را به خود اختصاص دادند. نتایج تجزی خوشه­ای در هر دو محیط رطوبتی توانست ژن‌نمون (ژنوتیپ)­های با فاصل ژنتیکی بیشتر را شناسایی کند. نمونه­های دارای فاصل ژنتیکی بیشتر می­توانند پس از بررسی‌های بیشتر به‌عنوان نامزدهای مناسب برای پیشبرد برنامه­های اصلاحی در جهت توسع ارقام جدید استفاده شوند.