مقاله آثار حاد ۳۰ ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C و شاخص‌های فیزیولوژیک آزمون RAST در دانشجویان فعال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله آثار حاد ۳۰ ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C و شاخص‌های فیزیولوژیک آزمون RAST در دانشجویان فعال دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آثار حاد ۳۰ ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C و شاخص‌های فیزیولوژیک آزمون RAST در دانشجویان فعال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آثار حاد ۳۰ ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C و شاخص‌های فیزیولوژیک آزمون RAST در دانشجویان فعال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آثار حاد ۳۰ ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C و شاخص‌های فیزیولوژیک آزمون RAST در دانشجویان فعال :

تعداد صفحات :۲۶

محرومیت از خواب، علاوه‌بر آسیب عملکرد ورزشی می­تواند موجب افزایش خطر مرگ‌ومیر، بیماری­های قلبی- عروقی و دیابت شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار ۳۰ ساعت محرومیت از خواب بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C و شاخص­های فیزیولوژیک آزمون RAST در دانشجویان فعال تفریحی بود. پژوهش حاضر نیمه­تجربی است و برای اجرای آن از طرح پیش­آزمون – پس­آزمون استفاده شد. ۲۰ دانشجوی پسر سالم که حداقل یک جلسه در هفته فعالیت بدنی داشتند، با میانگین سن ۳±5/20 سال، قد ۵/۹±171 سانتی­متر، وزن ۴۵/۷±50/69 کیلو­گرم و چربی بدن ۵/۲±14 درصد به‌صورت خوشه­ای تصادفی انتخاب شدند و در دو وهل زمانی مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی­ها هفت روز قبل از محرومیت از خواب و پس از هشت ساعت خواب کامل، آزمون­های RAST و یک تکرار بیشینه را اجرا کردند. همچنین، نمونه­های خونی به‌منظور ارزیابی لاکتات خون، شش دقیقه پس از آزمون RAST، و ارزیابی سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C، ۳۰ دقیقه پیش از آغاز آزمون­ها جمع­آوری شد. یک هفته پس از آن و به‌دنبال ۳۰ ساعت محرومیت از خواب، بار دیگر آزمون­ها انجام گرفتند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری داده­ها از نرم­افزار SPSS نسخ ۲۰ و آزمون t همبسته (به‌منظور بررسی تغییرات درون‌گروهی) استفاده شد. سطح معناداری آزمون ۰۵/۰>P در نظر گرفته شد.نتایج آزمون t همبسته نشان داد که ۳۰ ساعت محرومیت از خواب، موجب کاهش معنادار اوج، میانگین و حداقل توان بی­هوازی می­شود، درحالی‌که سطوح سرمی پروتئین واکنشگر-C، لاکتات خون و شاخص خستگی را به‌صورت معناداری افزایش می­دهد (۰۵/۰>P). با وجود این، این میزان محرومیت از خواب اثر معناداری بر قدرت عضلانی آزمودنی­ها نداشت. برای حفظ سلامتی و عملکرد مطلوب ورزشی، کنترل میزان خواب افراد فعال و ورزشکاران ضروری به‌نظر می‌رسد. همچنین، پیشنهاد می‌شود به‌منظور کاهش شرایط التهابی و در نتیجه کاهش احتمالی عوامل خطرزای قلبی- عروقی، در مورد آثار سوء احتمالی دوره­های محرومیت از خواب به افراد مذکور اطلاع­رسانی شود.