مقاله روش علامه طباطبایی در تفسیر«البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن» در مقایس? اجمالی با تفسیر «المیزان»

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله روش علامه طباطبایی در تفسیر«البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن» در مقایس? اجمالی با تفسیر «المیزان» دارای ۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله روش علامه طباطبایی در تفسیر«البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن» در مقایس? اجمالی با تفسیر «المیزان»  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله روش علامه طباطبایی در تفسیر«البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن» در مقایس? اجمالی با تفسیر «المیزان»،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله روش علامه طباطبایی در تفسیر«البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن» در مقایس? اجمالی با تفسیر «المیزان» :

تعداد صفحات :۳۳

عموم محقّقان، علامه طباطبایی را بیشتر با کتاب المیزان فی تفسیر القرآن می­شناسند؛ امّا آنچ دربار ایشان کمتر بیان شده، آن است که این مفسّر بزرگِ قرن، قبل از نگارش این تفسیر، کتاب تفسیر البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن را به رشته تحریر در آورده است. سؤالی که در اینجا مطرح است آن است که علّت این تألیف دوبار تفسیر چیست؟ در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی به روش شناسی تفسیر البیان و مقایس اجمالی آن با تفسیر المیزان و نیز ویژگی­هایی که این تفسیر را از تفسیر المیزان متمایز ساخته است، می­پردازیم. به نظر نگارندگان، از آنجا که تألیف کتاب از سوی علامه طباطبایی بنا بر موقعیت شناسی و درک نیاز­های روز بود؛ زمانی که وی هجم شدید دشمنان برای نشان دادن مخالفت قرآن و احادیث را مشاهده کرد، برای پاسخگویی به این یاوه‌گویی­ها تفسیر البیان را تألیف کرد. همین مفسّر، زمانی که خرده‌گیری مخالفان شیعه نسبت به فقدان یک تفسیر فاخر اجتهادی و جامع در میان شیعه را مشاهده کرد، به تألیف تفسیر المیزان همّت گماشت. همچنین وی در عین اینکه به مسائل عقلی در این تفسیر توجه ویژه داشت، از پرداختن به روایات نیز غافل نبود و معتقد بود اساس روش او در این تفسیر، همان روشی است که ائم(ع) در روایات ما را به آن رهنمون شده­اند. لذا می­توان گفت که تفاوت دغدغ اصلی علامه در زمان تألیف این دو اثر فاخر، موجب تفاوت­های شکلی و ساختاری میان آن‌ها شده است.