مقاله اثر قارچ بیمارگر حشرات، Beauveria bassiana بر واکنش تابعی و تولید‌مثل زنبور پارازیتویید Aphidius matricariae Haliday (Hym.: Braconidae)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر قارچ بیمارگر حشرات، Beauveria bassiana بر واکنش تابعی و تولید‌مثل زنبور پارازیتویید Aphidius matricariae Haliday (Hym.: Braconidae) دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر قارچ بیمارگر حشرات، Beauveria bassiana بر واکنش تابعی و تولید‌مثل زنبور پارازیتویید Aphidius matricariae Haliday (Hym.: Braconidae)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر قارچ بیمارگر حشرات، Beauveria bassiana بر واکنش تابعی و تولید‌مثل زنبور پارازیتویید Aphidius matricariae Haliday (Hym.: Braconidae)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر قارچ بیمارگر حشرات، Beauveria bassiana بر واکنش تابعی و تولید‌مثل زنبور پارازیتویید Aphidius matricariae Haliday (Hym.: Braconidae) :

تعداد صفحات :۱۷

در این تحقیق، اثر قارچ بیمارگر Beauveria bassiana (Ascomycota, Hypocreales) بر واکنش تابعی (در شرایط آزمایشگاهی) و وضعیت تولید‌مثلی (در شرایط نیمه‌طبیعی) زنبور پارازیتوییدAphidius matricariae Haliday (Hym.:Aphidiidae) روی پوره‌های سن سوم شته سبز هلو، (Sulzer) (Hem.:Aphididae) Myzus persicae، روی گیاه بادمجانبررسی شد. تجزیه داده‌های تعداد شته‌های پارازیته‌شده در تراکم‌های مختلف شامل ۲، ۴، ۸، ۱۶، ۳۲، ۶۴ نشان داد که واکنش تابعی زنبور از نوع سوم است. بیشترین کارایی زنبور پارازیتویید A. matricariae در پارازیته‌کردن شته سبز هلو در زمان نبود قارچ B. bassiana مشاهده شد. در این حالت مقدار b و Thبه ترتیب h-1 0044/0 و h 430/0 بود. مرحله آلودگی قبلی شته سبز هلو، بر تعداد مومیایی تولید‌شده و مرگ‌و‌میر شته بر اثر آلودگی به اسپور قارچ پس از ۱۶ روز اثر معنا‌دار داشت. به‌طوری که، میانگین تعداد مومیایی‌های به‌دست‌آمده از شاهد و پارازیته‌شده با زنبور A. matricariae در ۲۴ و ۷۲ ساعت پس از آلودگی شته‌ها با قارچ به ترتیب برابر با ۸۶/۲±33/14، ۱۳/۲±66/10 و ۳۳/۱±66/6 بود. این نتایج نشان داد که زمان‌بندی نسبی بین پدیده پارازیتیسم و آلودگی قارچی عامل تعیین‌کننده‌ای در نتیجه نهایی رقابت است.