مقاله ارزش غذایی پنج گونه گیاهان شورپسند در منطقه سیستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ارزش غذایی پنج گونه گیاهان شورپسند در منطقه سیستان دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزش غذایی پنج گونه گیاهان شورپسند در منطقه سیستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزش غذایی پنج گونه گیاهان شورپسند در منطقه سیستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزش غذایی پنج گونه گیاهان شورپسند در منطقه سیستان :

تعداد صفحات :۱۷

از پنج گونه از گیاهان شورپسند غالب در منطقه سیستان شامل علف شور (Salsola griffithii) ، سلمه تره(Chenopodium album) ، بونی (Aeluropus logopoidies) ، دم روباهی (Alopecurus textillis) و ازمک (Cardaria draba) در اواخر مرحله رویشی نمونه برداری شد. نمونه ها در شرایط سایه خشک و سپس آسیاب شدند و ترکیبات شمیایی آن ها شامل: ماده خشک، ماده آلی، خاکستر، پروتئین خام، چربی خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی منهای همی سلولز در آزمایشگاه اندازه گیری شد. تجزیه پذیری ماده خشک به روش in situ ، گوارش پذیری ماده آلی (OMD) و انرژی قابل متابولیسم (ME) به روش تولیدگاز برآورد گردید. نتایج نشان داد که در بین گونه های مورد مطالعه از نظر ترکیبات شیمیایی اختلافات معنی دار وجود داشت (۰۵/۰>p). میزان پروتئین خام بین ۹۳/۵ تا ۷۳/۱۴ درصد ، دیواره سلولی بین ۳۰/۳۴ تا ۸۲/۶۶ درصد و دیواره سلولی منهای همی سلولز بین ۶۴/۱۳ تا ۴۶/۴۱ درصد در ماده خشک متغیر بود. میزان خاکستر در علف شور بسیار بالا (۸۷/۴۶ درصد) و در گونه های دیگر بین ۶۳/۱۲ تا ۱۸/۱۶ درصد متغیر بود. میزان گوارش پذیری ماده آلی بین ۱۳/۶۶ تا ۲۴/۷۶ درصد بود که بیشترین آن مربوط به گونه علف شور و کمترین آن مربوط به گونه ازمک بود در حالی که میزان ماده آلی قابل گوارش در ماده خشک در علف شور (به دلیل خاکستر زیاد) کمترین حد (۵۱/۴۰درصد) و انرژی قابل متابولیسم آن نیزنسبت به گونه های دیگر پایین تر (۹۵/۶ در مقابل ۴۷/۹ تا ۳۷/۱۰ مگا ژول در کیلو گرم) بود (۰۵/0p<). از نظر فراسنجه های تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر نیز تفاوت معنی داری بین گونه ها مشاهده شد (05/0p<).