مقاله تعیین گونه‌های گیاهی معرف برخی خصوصیات خاک در مراتع کوه نمک قم با استفاده از تکنیک رسته‌بندی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تعیین گونه‌های گیاهی معرف برخی خصوصیات خاک در مراتع کوه نمک قم
با استفاده از تکنیک رسته‌بندی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین گونه‌های گیاهی معرف برخی خصوصیات خاک در مراتع کوه نمک قم
با استفاده از تکنیک رسته‌بندی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین گونه‌های گیاهی معرف برخی خصوصیات خاک در مراتع کوه نمک قم
با استفاده از تکنیک رسته‌بندی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین گونه‌های گیاهی معرف برخی خصوصیات خاک در مراتع کوه نمک قم
با استفاده از تکنیک رسته‌بندی :

تعداد صفحات :۱۳

با توجه به رابطه متقابل گیاه و خاک به عنوان اجزای اصلی اکوسیستم‌های مرتعی، تحقیق حاضر به شناخت گونه‌های معرف در شرایط سخت محیطی مناطق خشک و بیابانی به عنوان مهم‌ترین ابزار در مدیریت اکولوژیک این اکوسیستم‌ها پرداخته است. به این منظور، مراتع استپی و خشک کوه نمک در استان قم انتخاب شد. پس از تعیین واحدهای همگن اراضی، نمونه‌برداری در آنها با استفاده از پلات و به صورت تصادفی صورت گرفت. اندازه و تعداد پلات به ترتیب با استفاده از روشهای سطح حداقل و آماری تعیین شد. پس از شناسایی گونه‌های گیاهی در هر پلات، درصد پوشش تاجی گونه‌ها و مشخصات توپوگرافی نقطه نمونه‌برداری ثبت شد. سپس با حفر ۱۰ پروفیل خاک در هر واحد، نمونه‌برداری در دو عمق ۰ تا ۲۰ و ۲۰ تا ۵۰ سانتیمتری خاک صورت گرفته و نمونه‌ها برای تعیین مشخصه‌های هدایت الکتریکی (EC)، اسیدیته خاک (pH) درصد گچ (CaSo4)، درصد آهک (CaCo3)، نسبت جذب سدیم (SAR) و بافت خاک به آزمایشگاه منتقل شد. در نهایت، داده‌های به‌دست آمده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و با استفاده از تکنیک‌های رسته‌بندی DCA و CCA، روابط گونه‌های گیاهی و عوامل خاکی تعیین شد. نتایج نشان داد که شوری و بافت خاک از عوامل اصلی محدودکننده رشد گونه‌های گیاهی این مناطق محسوب می‌شوند و فقط دو گونه Stipagrostis plumosa و Tamarix aphylla به ترتیب با شنی و شور بودن خاک واکنش مثبت نشان داده‌اند. همچنین گونه‌های موجود در مناطق تخریب یافته، واکنش مشخصی با عوامل خاکی نداشته و به صورت گروه اکولوژیک جداگانه ظاهر شده‌اند.