مقاله تشخیص مولکولی گونه‌های Mycosphaerella ایجادکننده بیماری مرکب سیگاتوکا با استفاده از آغازگرهای اختصاصی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تشخیص مولکولی گونه‌های Mycosphaerella ایجادکننده بیماری مرکب سیگاتوکا با استفاده از آغازگرهای اختصاصی دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تشخیص مولکولی گونه‌های Mycosphaerella ایجادکننده بیماری مرکب سیگاتوکا با استفاده از آغازگرهای اختصاصی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تشخیص مولکولی گونه‌های Mycosphaerella ایجادکننده بیماری مرکب سیگاتوکا با استفاده از آغازگرهای اختصاصی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تشخیص مولکولی گونه‌های Mycosphaerella ایجادکننده بیماری مرکب سیگاتوکا با استفاده از آغازگرهای اختصاصی :

تعداد صفحات :۱۷

بیماری سیگاتوکای موز یک بیماری مرکب می‎باشد که سه گونهM. musicola,
M. fijiensis و M. eumusae بعنوان عوامل اولیه ایجادکننده این بیماری به شمار می‎روند. شناسایی کلاسیک این سه گونه به خاطر همپوشانی علایم بیماری، عدم وجود تفاوت مورفولوژیک بارز در مرحله تلئومورف و عدم اسپورزایی آنها روی محیط‎های کشت مصنوعی مشکل می‎باشد. پراکنش دقیق گونه‌های فوق و اپیدمیولوژی این بیماری هنوز به طور کامل مشخص نگردیده است. علاوه بر این، دو گونه M. fijiensis و M. eumusae در بسیاری از کشورهای تولیدکننده موز حضور نداشته و گونه‎های قرنطینه‌ای به حساب می‎آیند. بنابراین، شناسایی سریع و دقیق آنها جهت به کار‌گیری استراتژی مناسب مدیریتی ضروری به نظر می‎رسد. در تحقیق حاضر آغازگر‌های اختصاصی برای هریک از گونه‎های فوق بر اساس توالی بخشی از ژن کدکننده اکتین طراحی گردیدند که به ترتیب قطعاتی به طول‎های ۵۰۰ جفت باز (. fijiensis M)، ۲۰۰ جفت باز (musicola M.) و ۶۳۰ جفت باز (M. eumusae) را تکثیر کردند. کارآیی آغازگرهای اختصاصی هرگونه روی DNA استخراج شده از کشت‎های خالص و بافت‎های برگ‎های آلوده گیاه میزیان، آزمایش و تأیید شدند. نتایج حاصل از بررسی میزان حساسیت آغازگر‌ها نشان داد که آغازگرهای اختصاصی طراحی شده برای هر یک از گونه‎های M. Musicola، M. fijiensis و M. eumusae به ترتیب توانایی تکثیر قطعه مورد نظر با غلظت‎های ۱۰۰، ۱۰ و یک پیکوگرم DNA از گونه هدف را دارا هستند.