مقاله تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار دارای ۲۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار :

تعداد صفحات :۲۷

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف داروی ایندومتاسین بر نشانه‌های بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری متعاقب شرکت در برنامه تمرینات اکسنتریک بود. به این منظور ۲۰ مرد داوطلب سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی ۹/۶ ۸/۲۵ سال و درصد چربی ۳/۹ ۹/۱۵ درصد، انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه دارو (۱۰ = n) و دارونما (۱۰=n) تقسیم شدند. در طرح دوسوکور آزمودنی‌ها ۵ روز قبل و ۴۸ ساعت بعد از اجرای آزمون برونگرا روزانه ۷۵ میلی‌گرم داروی ایندومتاسین یا دارونما دریافت کردند. پدیده کوفتگی عضلانی با استفاده از حرکت پلانتار فلکشن کنترل‌شده در عضله درشت نی قدامی ایجاد شد. سطوح پروستو گلاندین‌های E2، درد ادراک‌شده، محیط ساق پا، زاویه پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن قبل و بلافاصله بعد از برنامه تمرینی اکسنتریک اندازه‌گیری و در فواصل زمانی ۲۴ و ۴۸ ساعت تکرار شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین مانع افزایش سطوح پروستوگلاندین‌های E2، شدت درد ادراک‌شده، محیط دور ساق و کاهش دامنه حرکتی مفصل مچ پا نشد. با این حال، سطوح پروستاگلاندین‌های E2 در بازه زمانی ۲۴ ساعت (۰۰۱/۰=P) و ۴۸ ساعت (۰۰۱/۰=P) پس از برنامه تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک‌شده نیز در بازه زمانی ۲۴ ساعت (۰۰۱/۰=P) و ۴۸ ساعت (۰۰۱/۰=P) پس از برنامه تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک‌شده نیز در بازه زمانی ۲۴ ساعت (۰۰۱/۰=P) و ۴۸ ساعت (۰۴۳/۰=P) پس از برنامه تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. همچنین داروی ایندومتاسین در بازه زمانی ۴۸ ساعت (۰۵/0P<) پس از تمرین تغییرات معنی‌داری در دامنه حرکتی مفصل مچ پا و اندازه محیط ساق پا به وجود آورد. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در دوره بازگشت به حالت اولیه طولانی‌مدت که اغلب با کوفتگی عضلانی تأخیری همراه است، مصرف داروی ایندومتاسین ممکن است سودمند باشد.