تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: مشخص شده که مایوکاین آیریزین (Irisin) در تنظیم تعادل انرژی و وزن بدن نقش دارد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرین ورزشی بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن گیرنده فعال شده تکثیری پروکسی زومی PGC-1a در بافت عضلانی رت های نر بود.روش بررسی: این پژوهش تجربی در تابستان ۱۳۹۵ در دانشگاه علوم پزشکی بقیه اله انجام شد. به این ترتیب که ۳۲ سر رت نر ویستار ( با سن هشت هفته و میانگین وزن ۲۵۰±۵۵ g به طور تصادفی و مساوی در چهار گروه کنترل پایه (CO)، کنترل هشت هفته (CO8w)، تمرین تداومی متوسط (MICT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. گروه CO در شروع مطالعه کشته و گروه CO8w همزمان با گروه های تجربی نگهداری شدند اما در هیچ تمرین ورزشی شرکت نکردند. گروه های MICT و HIIT نیز به مدت هشت هفته تحت فعالیت های تدوامی متوسط (۱۵-۶۰ دقیقه با سرعت ۱۵-۳۰ m/min) و تناوبی شدید (۴-۸ تناوب شدید یک دقیقه ای با سرعت ۲۸-۵۵ m/min به همراه ۳-۷ تناوب آهسته یک دقیقه ای با سرعت ۱۲-۳۰ m/min) قرار گرفتند. جهت اندازه گیری مقادیر آیریزین سرم از روش ELISA و برای بررسی بیان نسبی mRNA ژن PGC-1a از روش Real-time PCR استفاده شد.یافته ها: میزان بیان mRNA ژن PGC-1a در هر دو گروه تناوبی شدید و تدوامی متوسط نسبت به گروه های کنترل افزایش معنا دار پیدا کرده است (P=0.001). در حالی که سطوح سرمی آیریزین تفاوت معنا داری نداشت (P=0.20).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که این دو شیوه تمرین ورزشی احتمالا با فعال سازی مسیرهای بالا دستی توانستند رونویسی از ژنPGC-1a (تنظیم کننده اصلی متابولیسم انرژی) در عضله اسکلتی را افزایش دهند، اما تغییر قابل ملاحظه ای در سطوح آیریزین سرمی ایجاد نکردند.

کلید واژه: