اثر مقادیر پلیمرسوپرجاذب و کم آبیاری بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت دانه ای (.Zea mays L)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر مقادیر پلیمرسوپرجاذب و کم آبیاری بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت دانه ای (.Zea mays L) دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر مقادیر پلیمرسوپرجاذب و کم آبیاری بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت دانه ای (.Zea mays L)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر مقادیر پلیمرسوپرجاذب و کم آبیاری بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت دانه ای (.Zea mays L)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر مقادیر پلیمرسوپرجاذب و کم آبیاری بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت دانه ای (.Zea mays L) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی گیاهان زراعی

تعداد صفحات :۱۷

به منظور بررسی اثر پلیمرسوپرجاذب بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت تحت شرایط کم آبیاری، این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح آماریبلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان اندیمشک در سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴ اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کم آبیاری در سه سطح آبیاری کامل جویچه ها (شاهد)، آبیاری جویچه ها به صورت یک در میان ثابت، آبیاری جویچه ها به صورت یک در میان متغیر به عنوان فاکتور اصلی و پلیمر سوپرجاذب در سه سطح شامل عدم مصرف سوپرجاذب (شاهد)، ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به عنوان فاکتور فرعی اجرا شد. نتایج نشان داد که کم آبیاری اثر معنی داری در افزایش عملکرد، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، پرولین و میزان کلروفیل a و b داشت. همچنین کاربرد سوپرجاذب باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه، اجزای عملکرد دانه، میزان کلروفیل a و b و کاهش میزان پرولین شد. در بررسی اثر برهم کنش کم آبیاری و سوپرجاذب، تعداد دانه در بلال و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بیش ترین عملکرد دانه با میانگین ۶.۶ تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری کامل و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب بود که با تیمار آبیاری جویچه ها به صورت یک در میان متغیر در شرایط ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به ترتیب با ۶.۱ و ۶.۵ تن در هکتار اختلاف معنی داری نداشت. کم ترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری یک در میان ثابت در شرایط عدم استفاده از سوپرجاذب با ۴.۶ تن در هکتار به دست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پلیمرهای سوپرجاذب، اثر مثبت و معنی داری بر پارامترهای عملکردی به دلیل در اختیار قرار دادن آب و مواد غذایی در دو شرایط آبیاری کامل و کم آبیاری دارند.

کلید واژه: آبیاری جویچه ای، پرولین و کلروفیل