مدل سازی واکنش گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) به تنش های همزمان شوری آب و کمبود نیتروژن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مدل سازی واکنش گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) به تنش های همزمان شوری آب و کمبود نیتروژن دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مدل سازی واکنش گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) به تنش های همزمان شوری آب و کمبود نیتروژن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مدل سازی واکنش گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) به تنش های همزمان شوری آب و کمبود نیتروژن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مدل سازی واکنش گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) به تنش های همزمان شوری آب و کمبود نیتروژن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش آب در کشاورزی (علوم خاک و آب)

تعداد صفحات :۲۴

شوری یکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر رشد و عملکرد بسیاری از گیاهان به شمار می آید. تحمل گیاهان به شوری با میزان نیتروژن دریافتی متغیر است. دراین راستا پژوهشی با هدف مدل سازی پاسخ گیاه گوجه فرنگی به تنش های توأمان شوری و نیتروژن. به صورت گلدانی انجام شد. شش سطح شوری شامل ۱،۲، ۴، ۶، ۸ و ۱۰ دسی زیمنس بر متر و سه سطح کود نیتروژن شامل صفر، ۵۰ و ۱۰۰ درصد نیاز کودی در سه تکرار اعمال شد. حداکثر عملکرد ماده خشک (۲۵.۸ گرم) در تیمار با شوری یک دسی زیمنس بر متر و کود مصرفی ۱۰۰ درصد و حداقل عملکرد ماده خشک (۵.۸ گرم) در تیمار با شوری ۱۰ دسی زیمنس بر متر و کود مصرفی صفر درصد به دست آمد. مدل های تعدیل یافته لیبیگ-اسپرینگل (LS)و میچرلیخ-بال(MB) برای مدل سازی پاسخ گیاه به عناصر غذایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. مقایسه آماره های ارزیابی مدل ها نشان داد که برای مدل سازی گیاه گوجه فرنگی در شرایط توأمان تنش شوری و کمبود نیتروژن، مدل تعدیل یافته MB (d=0.95) در مقایسه با مدل تعدیل یافته LS (d=0.88) برازش بهتری با داده های اندازه گیری شده داشت. بنابراین، استفاده از مدل تعدیل یافته (MB) برای برآورد عملکرد نسبی گوجه فرنگی توصیه می گردد. همچنین نتایج اثرات توأمان تنش های شوری و نیتروژن نشان می دهد که در یک سطح شوری با افزایش مقدار کود نیتروژن عملکرد ماده خشک گیاه افزایش یافته و با زیاد شدن شوری در یک سطح نیتروژن، عملکرد ماده خشک کاهش یافته است. آستانه کاهش عملکرد درشرایط شوری ثابت نبوده و بستگی به مقدار نیتروژن موجود در خاک دارد. در تیمار بدون مصرف نیتروژن، افزایش شوری تاثیر چندانی بر کاهش عملکرد نسبی نداشت. این امر نشان دهنده تاثیرگذار بودن عامل کمبود نیتروژن نسبت به شوری می باشد. بنابراین با مدیریت کود نیتروژن می توان، آستانه تحمل گیاه گوجه فرنگی به شوری را افزایش داد.

کلید واژه: آستانه شوری، تعرق، مدل لیبیگ– اسپرینگل (LS)، مدل میچرلیخ– بال (MB)