اثر شوری و مقدار آب آبیاری بر عملکرد سورگوم علوفه ای در دشت سیستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر شوری و مقدار آب آبیاری بر عملکرد سورگوم علوفه ای در دشت سیستان دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر شوری و مقدار آب آبیاری بر عملکرد سورگوم علوفه ای در دشت سیستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر شوری و مقدار آب آبیاری بر عملکرد سورگوم علوفه ای در دشت سیستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر شوری و مقدار آب آبیاری بر عملکرد سورگوم علوفه ای در دشت سیستان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش آب در کشاورزی (علوم خاک و آب)

تعداد صفحات :۲۱

عامل مهم در مدیریت آبیاری در مناطق خشک، شناسایی پاسخ گیاه به تنش خشکی می باشد. اما با توجه به این که آب های زیرزمینی در این مناطق دارای نمک های محلول می باشند، تنش شوری نیز باید به طور همزمان مورد بررسی قرار گیرد. در نتیجه این پژوهش به منظور تعیین عمق بهینه آبیاری در شرایط جداگانه و توأم تنش های شوری و خشکی برای بکارگیری در مدیریت و برنامه ریزی آبیاری گیاه سورگوم علوفه ای در سه چین برداشت علوفه انجام شده است. این بررسی به صورت فاکتوریل در قالب طرح اسپلیت پلات در زمان با سه سطح شوری (دو، پنج و هشت دسی زیمنس بر متر) و چهار سطح آبیاری (۵۰، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۰ درصد نیاز آبی گیاه) در سه مرحله برداشت علوفه و در سه تکرار انجام گرفت و عمق آبیاری برای سطوح مختلف شوری و در برداشت های مختلف تعیین شد. به منظور بررسی اثرات جداگانه و توأم شوری و عمق آب آبیاری از شاخص های تولید نهایی نسبت به عمق آب آبیاری (MPI)، تولید نهایی نسبت به شوری آب آبیاری (MPECw)، نسبت نهایی نرخ جایگزین فنی برای شوری و عمق آب آبیاری (MRTSI,ECw)، ارزش تولید نهایی نسبت به عمق آب آبیاری (VMPI) و ارزش تولید نهایی نسبت به شوری آب آبیاری (VMPECw) در هر برداشت استفاده گردید. MPI نشان داد که به ازای افزایش یک سانتی متر عمق آب آبیاری، برداشت اول کمترین تغییر عملکرد (۱.۲۲ تن در هکتار) و برداشت سوم بیشترین مقدار (۲.۹ تن در هکتار) را داشته است. MPECw نشان داد که کاهش عملکرد در شوری های کم، برداشت دوم و سوم به ترتیب کمترین و بیشترین کاهش عملکرد علوفه تازه را داشته اند. نرخ جایگزینی نهایی کمیت و کیفیت آب آبیاری (MRTS) نسبت به عملکرد علوفه تازه نشان داد برای این که عملکرد با افزایش یک واحد شوری آب آبیاری تغییر نکند، باید در برداشت اول، دوم و سوم عمق آب آبیاری به ترتیب ۵.۸۶، ۱.۹۷ و ۱.۷۲ سانتی متر افزایش یابد. همچنین با افزایش تنش شوری در هر سه برداشت، عمق بهینه آبیاری افزایش یافت و در همه سطوح شوری، عمق بهینه آبیاری در برداشت اول بیشتر از برداشت دوم و در برداشت دوم بیشتر از برداشت سوم بود.

کلید واژه: عمق بهینه، شاخص های ارزیابی، ارزش تولید