کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی با استفاده از عوامل بیوکنترل انتخابی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی با استفاده از عوامل بیوکنترل انتخابی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی با استفاده از عوامل بیوکنترل انتخابی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی با استفاده از عوامل بیوکنترل انتخابی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی با استفاده از عوامل بیوکنترل انتخابی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : آفات و بیماریهای گیاهی

تعداد صفحات :۱۳

پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی از عوامل محدود کننده کشت و تولید سیب زمینی است. در این تحقیق ۱۴ عامل کنترل کننده زیستی از هفت گونه متفاوت شامل Trichoderma harzianum، Trichoderma deliquescens، Fusarium oxysporum، Talaromyces flavus، Bacillus subtilis، Pseudomonas fluorescens و Serratia marcescens علیه قارچ بیمارگر Verticillium dahliae در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد آزمایش قرار گرفت. چگونگی تاثیر عوامل بیوکنترل علیه قارچ بیمارگر به روش های کشت متقابل، تولید مواد فرار و مایع خارج سلولی بررسی گردید. تمام عوامل بیوکنترل مذکور سبب کاهش قابل توجه رشد پرگنه قارچ بیمارگر در شرایط آزمایشگاه شدند. در آزمایش کشت متقابل جدایه های T. flavus بیشترین تاثیر بازدارندگی (۶۵.۴-۶۶.۷ درصد) را روی قارچ بیمارگر داشتند. توانایی عوامل بیوکنترل در تولید سیدروفور، پروتئاز، سیانید هیدروژن و اندول استیک اسید نیز متفاوت بود. نتایج آزمایشات گلخانه ای ۷۵ روز بعد ازکشت نشان داد که تمام عوامل بیوکنترل سبب کاهش شدت بیماری و تغییر رنگ آوند در گیاهان تیمار شدند. جدایه T. flavus TFPV24 بیشترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری (%۷۶) و تغییر رنگ آوند داشت و باعث افزایش محصول (%۱۷۱) در مقایسه با شاهد گردید. بطور کلی جدایه های T. flavus در شرایط آزمایشگاه و گلخانه بیشترین و باکتری S. marcescens SMTR کمترین تاثیر آنتاگونیستی را روی کنترل قارچ بیمارگر داشتند. بنابر نتایج این تحقیق جدایه هایT. flavus توانایی مهار زیستی بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی را دارند.

کلید واژه: پژمردگی سیب زمینی، کنترل بیولوژیک، Talaromyces flavus، Fusarium oxysporum