مقایسه روش های تلفیق آب شور و غیر شور در کشت سورگوم علوفه ای و توزیع شوری در نیمرخ خاک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه روش های تلفیق آب شور و غیر شور در کشت سورگوم علوفه ای و توزیع شوری در نیمرخ خاک دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه روش های تلفیق آب شور و غیر شور در کشت سورگوم علوفه ای و توزیع شوری در نیمرخ خاک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه روش های تلفیق آب شور و غیر شور در کشت سورگوم علوفه ای و توزیع شوری در نیمرخ خاک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه روش های تلفیق آب شور و غیر شور در کشت سورگوم علوفه ای و توزیع شوری در نیمرخ خاک :

سال انتشار : ۱۳۹۵

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم مهندسی آبیاری (مجله علمی کشاورزی)

تعداد صفحات :۱۷

یکی از راه حل های مورد تایید پژوهش گران در حوزه استفاده از آب شور در کشاورزی، استفاده تلفیقی از آب شور و غیر شور به صورت توامان برای کاهش اثرات اسمزی ناشی از استفاده از آب شور می باشد. در پژوهش حاضر هدف، مقایسه روش های موجود و ارائه یک راهکار جدید در چگونگی تلفیق آب شور و غیر شور، برای ذخیره سازی هرچه بیشتر آب شیرین می باشد.برای این منظور آزمایشی در شرایط مزرعه ای در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با پنج تیمار (تیمار شاهد باضافه چهار روش تلفیق آب شور و غیر شور) در سه تکرار طی کشت گیاه سورگوم علوفه ای رقم اسپیدفید در سال ۹۲-۱۳۹۱ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل به انجام رسید. تیمارها شامل، شاهد، یک سوم شور، یک در میان زمانی، یک در میان مکانی و تیمار مخلوط بودند. شاخص های زراعی مورد بررسی شامل وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، وزن خشک اندام هوایی، ارتفاع بوته ها و شاخص سطح برگ بودند. نتایج نشان داد دو تیمار یک در میان مکانی و یک سوم شور در تمامی صفات اندازه گیری شده پس از تیمار شاهد دارای بیشترین عملکرد بودند، به طوری که در وزن خشک برگ، ارتفاع گیاه و شاخص سطح برگ با تیمار شاهد تفاوت معنی دار (p0.05) نشان ندادند و در وزن خشک ساقه و وزن خشک کل اندام هوایی پس از تیمار شاهد دارای بیشترین عملکرد بودند. این دو تیمار در تعدیل املاح در انتهای فصل نیز نتایج قابل قبولی از خود برجا گذاشتند. به نظر می رسد تیمارهای یک سوم شور و یک در میان مکانی هر کدام با بهره گیری از روش منحصر به فرد خود در نحوه استفاده از آب شور توانسته اند با وجود کاربرد آب شور در آبیاری ها، اثر منفی ناشی از پتانسیل اسمزی وارده به گیاه را کاهش داده و نسبت به روش های قدیمی تر (یک در میان زمانی و مخلوط)، دارای برتری باشند.

کلید واژه: آبیاری تلفیقی، توزیع شوری، شوری، عملکرد سورگوم