بررسی سبک های مدیریت تعارض از منظر مدیران و کارشناسان در شرکت عمران دشت فراساز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی سبک های مدیریت تعارض از منظر مدیران و کارشناسان در شرکت عمران دشت فراساز دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی سبک های مدیریت تعارض از منظر مدیران و کارشناسان در شرکت عمران دشت فراساز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی سبک های مدیریت تعارض از منظر مدیران و کارشناسان در شرکت عمران دشت فراساز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی سبک های مدیریت تعارض از منظر مدیران و کارشناسان در شرکت عمران دشت فراساز :

تعداد صفحات :۲۱

چکیده مقاله:

با توجه به اینکه یکی از عوامل موثر در هدر رفتن استعدادها و پتانسیل های نیروی انسانی نحوه مدیریت نمودن تعارض های سازمانی است هدف این پژوهش بررسی سبک های مدیریت تعارض در شرکت عمران دشت فراساز از منظر مدیران و کارشناسان به منظور برنامه ریزی آتی برای مدیریت نمودن تعارض در شرکت عمران دشت فراساز می باشد. برای رسیدن به هدف فوق با استفاده از مدل کنث توماس ۵ سبک اصلی در غالب سوالات پژوهشی بدین شرح بررسی شدند: سبک های غالب مدیریت تعارض برای حل تعارض های سازمانی در شرکت عمران دشت فراساز کدام است هر کدام از سبک های پنج گانه مدیریت تعارض به چه میزانی برای حل تعارض های سازمانی در شرکت عمران دشت فراساز مورد استفاده قرار می گیرند بین دیدگاه مدیران و کارشناسان شرکت عمران دشت فراساز در خصوص سبک های مدیریت تعارض برای حل تعارض های سازمانی چه تفاوت هایی وجود دارد برای پاسخگویی به سوالات فوق با استفاده از روش پژوهشی توصیفی پیمایشی پرسشنامه تحقیق بین نمونه ۸۰ نفری کارشناسان و مدیران شرکت عمران دشت فراساز به صورت سرشماری توزیع شد. سوالات پژوهش به ترتیب با آزمون های کروسیکال والیس، دو جمله ای، من ویتنی بررسی و یافته های پژوهش نشان داد که سبک های غالب مدیریت تعارض در شرکت عمران فراساز به ترتیب اولویت سبک رقابت و سبک اجتناب است. میزان استفاده هریک از سبک های مدیریت تعارض به ترتیب اولویت : سبک رقابت ۸۶ %، سبک اجتناب ۸۴ %، سبک مصالحه ۷۸ %، سبک سازش ۷۳ %، سبک همکاری ۵۴ % می باشند. اختلاف معناداری در استفاده از سبک های همکاری، سازش و مصالحه بین مدیران و کارشناسان وجود ندارد و تنها در استفاده از سبک رقابت و اجتناب اختلاف معنادار است و در هر دو مورد استفاده مدیران از دو سبک مذکور نسبت به کارشناسان بیشتر می باشد. در انتها نیز پیشنهادات با توجه به نتایج پژوهش ارایه شدند.