نظر ابن خلدون راجب مهدویت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نظر ابن خلدون راجب مهدویت دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نظر ابن خلدون راجب مهدویت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نظر ابن خلدون راجب مهدویت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نظر ابن خلدون راجب مهدویت :

تعداد صفحات :۱۸

چکیده مقاله:

در این مقاله نظر ابن خلدون را راجب به مهدی موعود بررسی میکنیم .بعد از سلسه فاطمیان و ظهور اشخاصی در آن زمان، ابن خلدون راجب مهدویت مسایلی را بیان میکند که به انحراف بکشدوتحریف در احادیث کند و با مخالفت های گونا گون از اهل تشیع و تسنن روبه رو می شود در آثارش به خوبی نمایان است که مخالف شیعه می باشد و حتی در مسایلی افراط کرده مثلا غایب شدنحضرت مهدی را در مکانی به نام سرداب حله میدانسته که در صورتی به هیچ عنوانی این موضوع ذکر نشده و بعدتر از آن دو محقق بزرگ از اهل تسنن به جایی تحقیق در این زمینه نوشته ها را فقط جمع آوریو دتقلید کردن .یا ابن خلدون با اینکه در لابهلای مطالب ظهور حضرت مهدی )عج( را بیان کرده اما خودش منکر و حرفهای ضد ونقیض می زند شیخ عبدالمحسن العباد، استاد دانشگاه مدینه که در دفاع از اندیشهی مهدویت و پاسخ به شبهههای وارد شده، مقالات و سخنرانیهای عالمانه و ارزشمندی دارد از افرادی است که به اشکالهای مطرح شده از سوی ابنخلدون پاسخ گفته است؛ بخش عمدهی این پاسخها را در رد مقاله تحت عنوان لا مهدی ینتظر بعد الرسول خیر البشر شیخ عبدالله بن زید المحمود، آورده است: وی در پاسخ به این بخش از نوشتههای ابنزید که در رد مهدویت، به سخن ابنخلدون استناد کرده و گفته ابنخلدون در مقدمهاش به تدقیق و تحقیق دربارهی احادیث مهدی )علیه السلام( پرداخته و حکم به ضعف آنها داده استچنین مینویسد ابنخلدون یک تاریخنگار است و از رجل حدیثشناس نیست؛ از اینرو، در تصحیح و تضعیف احادیث نمیتوان به گفتهی او اعتماد کرد. در این رشته عالمانی چون: بیهقی، عقیلی، خطابی، ذهبی، ابنتیمیه، ابنقیم و دیگران که اهل روایت و درایت هستند مورد اعتمادند، آنان جملگی قایل به صحت بسیاری از احادیث مهدیاند؛ بنابراین، کسی که به ابنخلدون رجوع کند، مانند کسی است که از دریاهای لبریز از آب، روی برگرداند و بهسوی آب باریکهای روی آورد، کار ابنخلدون در نقد احادیث بر وفق کار طبیبان حاذق و مجرب نیست؛ بلکه بیشتر به کار یک مدعی دروغین طبابت شباهت دارد