بررسی تاثیر تنش شوری و هورمون براسینواسترویید بر خصوصیات بیوشیمیایی دان نهال های پسته (پایه UCB1) در شرایط گلخانه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر تنش شوری و هورمون براسینواسترویید بر خصوصیات بیوشیمیایی دان نهال های پسته (پایه UCB1) در شرایط گلخانه دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر تنش شوری و هورمون براسینواسترویید بر خصوصیات بیوشیمیایی دان نهال های پسته (پایه UCB1) در شرایط گلخانه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر تنش شوری و هورمون براسینواسترویید بر خصوصیات بیوشیمیایی دان نهال های پسته (پایه UCB1) در شرایط گلخانه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر تنش شوری و هورمون براسینواسترویید بر خصوصیات بیوشیمیایی دان نهال های پسته (پایه UCB1) در شرایط گلخانه :

تعداد صفحات :۶

چکیده مقاله:

به منظور بررسی تاثیر تنش شوری و هورمون براسینواسترویید بر خصوصیات بیوشیمیایی دان نهال های پسته (پایه UCB1) درشرایط گلخانه. این طرح در سال ۱۳۹۴ در گلخانه فیتوترون دانشگاه باهنر صورت گرفت ۴۵ نهال پسته درون گلدان های شمارهده و در خاک شنی با EC پایه ۲ دسی زیمنس قرار داده شدند که دما بر روی حرارت ۲۵ درجه سانتی گراد تنظیم شد. اینطرح به صورت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی با ۱۵ تیمار و ۳ تکرار انجام شد. نهال ها در آبان ماه تحت تیمار شوریبا غلظت های (۲، ۶، ۸، ۱۰، ۱۲) دسی زیمنس قرار گرفتند. بعد از اعمال شوری برای ثابت نگه داشتن EC مورد نظر آبیاری با آب مقطر و در حد FC انجام می شد. بعد از گذشت یک ماه هورمون ۲۴- اپی براسینواسترویید با غلظت های (۰، ۵، ۰، ۱) میکرولیتر بر روی نهال ها محلول پاشی شد . که شوری ۱۲ دسی زیمنس سبب افزایش مالون دی آلدیید، پرولین و افزایش مقدارپراکسید هیدروژن و در نهایت سبب ایجاد خسارت در دان نهال های پسته ی در معرض تنش شد. کاربرد براسینواسترویید باغلظت ۰/۵ میکرو گرم در لیتر توانست با کاهش مالون دی آلدیید، افزایش پروتیین و افزایش فعالیت کاتالاز و همچنین با غلظت ۱ میکروگرم در لیتر با کاهش میزان پراکسید هیدروژن و افزایش پرولین، فعالیت آسکوربات پراکسیداز و گایکول پراکسیداز تاحد مطلوبی خسارات ناشی از تنش را کاهش دهد.