نگاهی زبان شناختی به معانی واژه عین درمثنوی معنوی از منظر پلی سمی یا تکثر معنایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نگاهی زبان شناختی به معانی واژه عین درمثنوی معنوی از منظر پلی سمی یا تکثر معنایی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نگاهی زبان شناختی به معانی واژه عین درمثنوی معنوی از منظر پلی سمی یا تکثر معنایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نگاهی زبان شناختی به معانی واژه عین درمثنوی معنوی از منظر پلی سمی یا تکثر معنایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نگاهی زبان شناختی به معانی واژه عین درمثنوی معنوی از منظر پلی سمی یا تکثر معنایی :

تعداد صفحات :۲۱

چکیده مقاله:

تکثر معنایی یا به عبارت دیگر Polysemy و چند معنایی، از مهم ترین موضوعات معنی شناختی مطالعات زبان شناسی است. رویکردهای زبان شناختی در خصوص معنیو مفهوم واژه ها، ما را با شرایطی روبرو می کنند که معلوم می شود تعدادی از لغات،تحت تاثیر عناصر همنشین خود، معنی و مفاهیم متعددی به خود می گیرند. ایننگرش که یکی از مهم ترین محور های پژوهش های ادبی قرار گرفته، کمک شایانی بهکشف و بیان دقیق معنای واژگان در ساختار کلام ادبی منجر می شود. واژه عین یکیاز این کلماتی است که دارای معانی متعدد در زبان عربی و به تبع آن در زبان فارسیبوده و می توان مواردی از این تکثر معنایی را، حداقل در قرآن کریم در این موردمشاهده نمود. مولانا از جمله شاعرانی است که در آثار ایشان کاربرد متنوع واژه (عین) بهچشم می خورد و مطالعه حاضر نیز در صدد آن بوده تا وجوه کاربردی این واژه را فقطدر شش دفتر مثنوی معنوی بررسی و نشان دهدکه معانی دقیق عین با توجه به محورهم نشینی و جانشینی کلمات، در ابیات مثنوی چگونه بوده است. برای همین منظور، ابتدا ابیات مرتبط، از نظر بسامدی با نرم افزار های گوناگون، استخراج و سپس به روشتحلیل محتوا، مورد بررسی و واکاوی قرارگرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که اینواژه در ۱۰۷ بیت از شش دفتر مثنوی به شکل مفرد و یا ترکیبی و در مقاصد و معانیمختلفی از جمله چشم، چشمه، نام حرف، درون و ذات و … به کار رفته است. تحلیل ابیات موید این نکته است که این کاربرد ها به شکل طبیعی بوده و تعمدی در کاربرد آن ها برای هنر نمایی های لفظی و صوری در ابیات وجود ندارد.