بررسی اثر تاخیر و تسریع در گردآوری لاروهای بالغ کرم ابریشم و انتقال آنها به چهارچوب های پیله سازی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر تاخیر و تسریع در گردآوری لاروهای بالغ کرم ابریشم و انتقال آنها به چهارچوب های پیله سازی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر تاخیر و تسریع در گردآوری لاروهای بالغ کرم ابریشم و انتقال آنها به چهارچوب های پیله سازی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر تاخیر و تسریع در گردآوری لاروهای بالغ کرم ابریشم و انتقال آنها به چهارچوب های پیله سازی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر تاخیر و تسریع در گردآوری لاروهای بالغ کرم ابریشم و انتقال آنها به چهارچوب های پیله سازی :

تعداد صفحات :۱۲

چکیده مقاله:

هدف این آزمایش بررسی اثرات تاخیر و تسریع در گردآوری لاروهای بالغ کرم ابریشم به منظور انتقال آنها به چهارچوب های پیله سازی می باشد. سه روش مختلف زمان آغاز پیله سازی کرم ابریشم مورد بررسی قرار گرفت. فرایند خارج سازی لاروها از تخم و برخاستن آنها مطابق روش های استاندارد و مشابه انجام پذیرفت. فرایندهای تیمار عبارت بودند از (۱) تیمار شماره ۱: زمان تکمیل تغذیه لارو و انتقال آن از سینی پرورش به چهارچوب (پیله سازی) استاندارد بود و بطور جدا از هم و بر مبنای زمان بلوغ لارو انجام پذیرفت؛ تیمار شماره ۲: زمان تکمیل تغذیه لارو و زمان انتقال آن از سینی پرورش به چهارچوب پیله سازی ۱۲ ساعت قبل از زمان بلوغ لارو بود؛ تیمار شماره ۳: زمان تکمیل تغذیه لارو و زمان انتقال لارو از سینی پرورش به چهارچوب پیله سازی ۱۲ ساعت بعد از بلوغ لاروها بود. خصیصه های تولید با استفاده از دستورالعمل مدل های خطی تعمیم یافته بر مبنای مدل طراحی کاملا تصادفی (سازی شده) ثبت و تحلیل (آنالیز) گردید. از نتایج بدست آمده ثابت می شود که در میان روش های مطالعه شده، بالاتری سطح بهتری تعداد پیله متعلق به روش تیمار دوم (۸۰.۵۰) بر دو روش تیمار اول (۷۴.۷۵) کمترین سطح را در بین این روش ها دارا بود (P> 0.05) در میان روش های مطالعه شده، بالاترین سطح در بهترین وزن پیله متعلق به روش ۳ (۱۴۷.۸۸gr) بود و روش تیمار شماره ۲ (۱۲۶.۳۲gr) کمترین سطح را در بین این روش ها به خود اختصاص داد (P> 0.05) در بین روش های مطالعه شده بالاترین سطح در درصد قشر سخت (صدف) پیله نر متعلق به روش ۳ (۲۶۰۱۱%) بود و کمترین میزان در روش تیمار شماره ۲ بدست آمد. سایر روش ها در بین این دو گروه قرار داشت (P> 0.05) در بین روش های مطالعه شده، بالاترین سطح وزن پیله نر متعلق به تیمار شماره ۳ (۱.۶۶rg) بود و کمترین سطح در روشی تیمار شماره ۱ (۱.۶۴gr) نسبت به بقیه روش های تیمار بکار رفته مشاهده گردید (P> 0.05). در بین روش های مطالعه شده، بالاترین سطح وزن پیله نر متعلق به تیمار شماره ۳ (۱.۶۶gr) بود و کمترین سطح در روشی تیمار شماره ۱ (۱.۶۴gr) نسبت به بقیه روش های تیمار بکار رفته مشاهده گردید (P> 0.05). در بین روش های مطالعه شده، بالاترین سطح وزن صدف پیله نر متعلق به چند تا از روش های تیمار (۰.۴۳۳gr) بود و روش تیمار شماره ۲ (۰.۳۸gr) در پایین ترین سطح نسبت به سایر روش ها قرار داشت. سایر روش ها در پس این دو مقدار قرار داشتند. در ضمن اختلاف آماری بین روش های مطالعه شده برای این ویژگی با معنی نبود (P> 0.05).