بررسی ساختار ژنتیکی جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) مناطق مختلف با استفاده از ردیف یابی منطقه کنترل DNA میتوکندریایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ساختار ژنتیکی جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) مناطق مختلف با استفاده از ردیف یابی منطقه کنترل DNA میتوکندریایی دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ساختار ژنتیکی جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) مناطق مختلف با استفاده از ردیف یابی منطقه کنترل DNA میتوکندریایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ساختار ژنتیکی جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) مناطق مختلف با استفاده از ردیف یابی منطقه کنترل DNA میتوکندریایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ساختار ژنتیکی جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) مناطق مختلف با استفاده از ردیف یابی منطقه کنترل DNA میتوکندریایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی شیلات ایران (فارسی)

تعداد صفحات :۲۲

در مطالعه حاضر ساختار ژنتیک جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus)، با استفاده از ناحیه کنترلی میتوکندریایی (D-loop) و روش توالی یابی DNA مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور تعداد ۱۳۲ نمونه شاه میگو از مناطق مختلف دریای خزر و دریاچه سد ارس در سال ۱۳۹۰ جمع آوری گردید. سپس کمیت DNA نمونه ها به روش اسپکتروفتومتری و کیفیت آن از طریق الکتروفورز ژل آگارز و رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید تعیین شد. در مجموع در نمونه های مناطق مختلف، ۳۸ هاپلوتیپ شناسایی و تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی به ترتیب برابر با ۰.۸۱۱±۰.۰۴۹ و ۰.۰۱۲۷±۰.۰۰۳۸ اندازه گیری شد. مقدار D در آزمون بی طرفی تاجیما ۳.۱۲۰ و میانگین آزمون مربع کای c2=78.25 نیز بدست آمد. مقدار D بدست آمده در بین نمونه ها ممکن است نشان دهنده متعادل بودن فشار انتخاب باشد. از طرف دیگر، نتایج منفی آزمون گسترش و پراکنش تاریخی جمعیت ها (Fu”s Fs) و همچنین شاخص هارپندینگ تایید کننده گسترش جمعیت ها بود. با توجه به نتایج آزمون های تمایز F ST ، آزمون دقیق و آنالیز واریانس مولکولی مناطق آستارا در دریای خزر، رودخانه سیاه درویشان و جفرود اختلاف معنی داری را با سایر مناطق نشان دادند (P<0.001). همچنین مشخص گردید که در مناطق نمونه برداری، گروه های متمایزی از شاه میگوی آب شیرین وجود دارد، بطوری که نمونه های رودخانه سیاه درویشان و جفرود و ناحیه آستارا گروه های متمایز ژنتیکی از این گونه را نشان می دهند. بطور کلی یافته های این تحقیق می تواند نقش موثری برای شناسایی ذخایر و بهبود ژنتیکی شاه میگوی آب شیرین ایفا نماید.

کلید واژه: شاه میگوی آب شیرین، Astacus leptodactylus، DNA میتوکندریایی، دریای خزر، دریاچه سد ارس