فعالیت آنزیم های گوارشی و شاخص های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فعالیت آنزیم های گوارشی و شاخص های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فعالیت آنزیم های گوارشی و شاخص های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فعالیت آنزیم های گوارشی و شاخص های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فعالیت آنزیم های گوارشی و شاخص های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی شیلات ایران (فارسی)

تعداد صفحات :۲۴

توسعه سریع و افزایش روز افزون استفاده از نانو ذرات موجب نگرانی هایی در زمینه احتمال ورود این مواد به محیط های آبی و بروز مسمومیت در آبزیان شده است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تجویز خوراکی ترکیب حفاظت کننده سیلیمارین به منظور مقابله با اثرات سمی نانوذره اکسید نیکل با تاکید بر فاکتورهای رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان می باشد. برای این منظور تعداد ۱۲۰۰ قطعه ماهی (۳.۸۳±۰.۰۱ گرم) در هشت تیمار آزمایشی شامل تیمار شاهد و هفت تیمار دیگر بصورت ترکیبی از مقادیر مختلف نانوذره اکسید نیکل (۰، ۱۰۰ و ۵۰۰ میلی گرم در هر کیلوگرم غذا) و سیلیمارین (۰ و ۱ گرم در هر کیلوگرم غذا) در ماه های اول و دوم آزمایش تقسیم گردیدند. هر تیمار در سه تکرار انجام شد و آزمایش به مدت ۶۰ روز ادامه یافت. یافته ها نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیم آمیلاز مربوط به تیمار ۶ (۱.۰۰± ۱۶.۵۶)، (فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین- ۵۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و به همراه ۱ گرم سیلیمارین) بود که با تیمار های ۵ (فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین – حاوی ۱۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و ۱ گرم سیلیمارین)، ۷ (۱۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین – ۱۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) و ۸ (۵۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین- ۵۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) اختلاف معنی دار داشت (P0.05). بیشترین فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز مربوط به تیمار۱ (۰.۰۵±۰.۵۴)، (فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین) بود که با تیمارهای ۷ و ۸ اختلاف معنی دار داشت (P0.05). بیشترین میزان فعالیت آنزیم لیپاز مربوط به تیمار ۴ (۵۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره و حاوی ۱ گرم سیلیمارین) (۰.۰۴±۱.۰۳) بود که با اکثر تیمار ها اختلاف معنی دار داشت (P0.05). حضور همزمان سیلیمارین و نانوذره در جیره غذایی تیمارهای ۳ (حاوی ۱۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و ۱ گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین)، ۴، ۵ و ۶ موجب افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی در مقایسه با تیمارهای ۷ و ۸ گردید. همچنین در مطالعه حاضر وجود سیلیمارین، نانوذره اکسید نیکل و همچنین استفاده همزمان سیلیمارین و نانوذره اکسید نیکل اثری بر شاخص های رشد و ضریب تبدیل غذایی تیمارهای مختلف نداشت (P>0.05). البته به نظر می رسد در صورت افزایش مدت زمان رویارویی با نانوذره و سیلیمارین، امکان تغییر شاخص های رشد و کارآیی تغذیه وجود دارد که نیازمند بررسی بیشتری است.

کلید واژه: آنزیم های گوارشی، شاخص های رشد، نانوذره اکسید نیکل، سیلیمارین، Oncorhynchus mykiss