بررسی اکوتیپ های یونجه زراعی با استفاده از نشانگرهای ایزوزیمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اکوتیپ های یونجه زراعی با استفاده از نشانگرهای ایزوزیمی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اکوتیپ های یونجه زراعی با استفاده از نشانگرهای ایزوزیمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اکوتیپ های یونجه زراعی با استفاده از نشانگرهای ایزوزیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اکوتیپ های یونجه زراعی با استفاده از نشانگرهای ایزوزیمی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله الکترونیک تولید گیاهان زراعی

تعداد صفحات :۱۸

سابقه و هدف: یونجه (Medicago sativa L.) یکی از مهم ترین گیاهان علوفه ای در جهان به شمار می رود که با حدود ۳۲ میلیون هکتار سطح زیر کشت، بیش ترین سطح کشت لگوم علوفه ای را در سطح جهان دارا است. در واقع تنوع ژنتیکی پیش نیاز گزینش در برنامه های به نژادی برای بهبود صفات، تولید ارقام جدید و سازگار می باشد. نشانگرهای آنزیمی نشان دهنده این هستند که می توان از الگوی وراثت تتراسومیکی برای آنالیز تنوع ژنتیکی استفاده کرد. هدف از این پژوهش تعیین میزان تنوع ژنتیکی و گروه بندی جمعیت های یونجه مورد مطالعه براساس وجود و عدم وجود نوار آنزیمی است.مواد و روش ها: دراین پژوهش تنوع ژنتیکی ۱۲ خانواده ناتنی یونجه با استفاده از الکتروفورز آنزیمی مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد ۳۵ بوته از هر خانواده در گلدان های مجزا در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز کشت شدند و مورد تجزیه آنزیمی (روبیسکو، سوپراکسید دیسموتاز، استراز و پراکسیداز) قرار گرفتند. یافته ها: از نظر نشانگرهای آنزیمی، آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و روبیسکو هر کدام یک نوار تک شکل در همه خانواده ها نشان دادند و آنزیم استراز و پراکسیداز در دو ناحیه واجد نوارهای چند شکل بودند. داده های به دست آمده بر اساس وجود و عدم وجود نوار آنزیمی (۰ و ۱) در ۱۱ نوار ایزوزیمی چند شکل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تفسیر ایزوزیمی حاکی از تنوع بالای درون خانواده ها و پایین بودن بین خانواده ها بود. میزان متوسط هتروزیگوسی ۰.۲۸۹ برآورد شد. فاصله ژنتیکی نی در تفسیر ایزوزیمی کم و بین ۰.۲۴۸ تا ۰.۳۷۳ بود. تجزیه خوشه ای بر اساس ضریب شباهت ژاکارد و به روش UPGMA خانواده ها را به دو گروه تقسیم نمود به طوری که ۱۱ خانواده ناتنی یونجه در یک گروه و تنها خانواده ناتنی چالشته در گروه دیگر قرار گرفت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که در صورت تایید پایداری نشانگرهای ایزوزیمی مورد مطالعه، از این اطلاعات می توان در برنامه های اصلاحی و تولید ارقام با میزان زیست توده بالا در یونجه استفاده نمود

کلید واژه: بررسی اکوتیپهای یونجه زراعی با استفاده از نشانگرهای ایزوزمی