بررسی اثر آنی تحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک برروی ظرفیت فعال سازی بیشترینی گشتاور عضله کوادری سپس در افراد گرفتار به استئوآرتریت زانو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر آنی تحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک برروی ظرفیت فعال سازی بیشترینی گشتاور عضله کوادری سپس در افراد گرفتار به استئوآرتریت زانو دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر آنی تحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک برروی ظرفیت فعال سازی بیشترینی گشتاور عضله کوادری سپس در افراد گرفتار به استئوآرتریت زانو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر آنی تحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک برروی ظرفیت فعال سازی بیشترینی گشتاور عضله کوادری سپس در افراد گرفتار به استئوآرتریت زانو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر آنی تحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک برروی ظرفیت فعال سازی بیشترینی گشتاور عضله کوادری سپس در افراد گرفتار به استئوآرتریت زانو :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب توانبخشی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه و اهداف:هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آنی تحریک عصب پرونئال مشترک برروی ظرفیت فعال سازی بیشترینی عضله چهارسررانی در افراد گرفتار به استئوآرتریت زانو بود. مواد و روش ها: ۱۵شرکت کننده گرفتار به استئوآرتریت زانو (۹ نفر مرد و ۶ نفر زن، با میانگین سنی ۵۰.۵۳) در این پژوهش شرکت کردند. بیشترین گشتاور اکستانسوری عضله چهارسرانی با استفاده از یک دستگاه اندازه گیری نیروی عضله به تازگی طراحی شده بود، در یک روز و طی دو مرحله (هم زمان با تحریک الکتریکی عضله چهارسرانی و هم زمان باتحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک) مورد ارزیابی قرار گرفت. پایایی این دستگاه (ضریب همبستگی رده ای £۰.۹۰، انحراف معیار بین شرکت کنندگان ³۹.۱ تعداد) بوسیله دکتر اصغررضاسلطانی و همکاران در محیط آمایشگاه بیومکانیک دانشکده علوم توانبخشی شهیدبهشتی، مورد ارزیابی قرار گرفته بود. یافته ها:تفاوت معناداری بین بیشترین گشتاور اکستانسوری عضله چهارسررانی، هم زمان با تحریک عضله چهارسررانی در مقایسه این هم زمانی با تحریک عصب پرونئال مشترک وجود داشت. بیشترین گشتاور اکستانسوری عضله چهارسررانی هم زمان با تحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک به طور معناداری (P=0.023) بالاتر از بیشترین گشتاور اکستانسوری عضله چهارسررانی هم زمان با تحریک عصب پرونئال مشترک بود. نتیجه گیری:تحریک الکتریکی عصب پرونئال مشترک هم زمان با بیشترین تلاش ارادی فرد در راستای فعال سازی عضله چهارسررانی که در این مطالعه از آن استفاده شد، روشی مفید در راستای تقویت این گروه عضلانی می باشد. این روش برای ارزیابی یک برنامه فیزیوتراپی یا توانبخشی نیز می تواند مناسب باشد.

کلید واژه: کوادریسپس، تروما زانو، نقص فعال سازی، عصب پرونئال مشترک، استئو آرتریت زانو، مهار عصبی، عضلانی