بررسی زمان بندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس در فرود از ارتفاع های مختلف

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی زمان بندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس در فرود از ارتفاع های مختلف دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی زمان بندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس در فرود از ارتفاع های مختلف  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی زمان بندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس در فرود از ارتفاع های مختلف،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی زمان بندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس در فرود از ارتفاع های مختلف :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب توانبخشی

تعداد صفحات :۱۲

مقدمه و اهداف عدم تعادل در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات کوادریسپس و همسترینگ موجب افزایش احتمال آسیب لیگامان صلیبی قدامی (ACL) می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی زمانبندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس مردان ورزشکار در هنگام پرش-فرود از ارتفاع های مختلف جهت شناخت تغییراتی است که در زمان بندی و میزان فعالیت این عضلات همراه با تغییر ارتفاع ایجاد می شود و آیا این تغییرات احتمال بروز آسیب ACL را تغییر می دهند یا خیر.مواد و روش ها در تحقیق نیمه تجربی با نمونه گیری در دسترس حاضر، ۱۶ ورزشکار (والیبالیست، هندبالیست، بسکتبالیست) با متوسط سن ۲۳.۱±۱.۲ سال، وزن ۶۴.۸±۲.۴ کیلوگرم و قد ۱۷۸±۴.۵ سانتی متر، حرکت پرش-فرود را از ارتفاع های ۲۰، ۴۰ و ۷۰ سانتی متر انجام دادند. میزان فعالیت فازهای فیدفوروارد و فیدبک و نتایج زمانبندی فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه ME 6000 مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه زمانبندی و میزان فعالیت هر عضله در فرود از سه ارتفاع، از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر، و برای مقایسه میزان فعالیت و زمانبندی بین عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس از آزمون T مستقل با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ استفاده شد (p£۰.۰۵).یافته ها میزان فعالیت فیدفورواردی (p=0.001) و زمان آغاز فعالیت (p=0.014) عضله واستوس مدیالیس در ارتفاع ۷۰ سانتی متر به طور معناداری بیشتر از ارتفاع های ۲۰ و ۴۰ سانتی متر است، اما در میزان فعالیت و زمان آغاز فعالیت عضله سمی تندینوس تفاوت معناداری وجود نداشت (p>0.05). در آزمون T مستقل، میزان فعالیت سمی تندینوس بطور معنی داری کمتر از واستوس مدیالیس است (p<0.05).نتیجه گیری افزایش ارتفاع فرود باعث افزایش نسبت کلی فعالیت کوادریسپس به همسترینگ و فعال شدن زودتر عضله واستوس مدیالیس می شود. این تغییرات منفی در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات میزان نیروهای برشی وارد بر ACL را افزایش می دهد و فرد را مستعد آسیب می سازد.

کلید واژه: پرش -فرود، زانو، لیگامان صلیبی قدامی، واستوس مدیالیس، سمی تندینوس، الکترومیوگرافی