تشخیص مولکولی و ارزیابی جنبه های اپیدمیولوژیکی دایروفیلاریا ایمی تیس در سگ های شهرستان تبریز و حومه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تشخیص مولکولی و ارزیابی جنبه های اپیدمیولوژیکی دایروفیلاریا ایمی تیس در سگ های شهرستان تبریز و حومه دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تشخیص مولکولی و ارزیابی جنبه های اپیدمیولوژیکی دایروفیلاریا ایمی تیس در سگ های شهرستان تبریز و حومه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تشخیص مولکولی و ارزیابی جنبه های اپیدمیولوژیکی دایروفیلاریا ایمی تیس در سگ های شهرستان تبریز و حومه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تشخیص مولکولی و ارزیابی جنبه های اپیدمیولوژیکی دایروفیلاریا ایمی تیس در سگ های شهرستان تبریز و حومه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)

تعداد صفحات :۱۶

سابقه و هدف: دایروفیلاریا ایمی تیس یکی از مهم ترین نماتودهای بیماری زای مشترک بین انسان و گوشتخواران، به ویژه سگ، بوده و باعث بیماری زئونوز دایروفیلاریازیس در انسان و سگ می شود. تشخیص آلودگی عمدتا از طریق روش های مختلف میکروسکوپی و سرولوژیکی و اخیرا به روش مولکولی انجام می شود. هدف از مطالعه حاضر برآورد دقیق آلودگی انواع سگ ها در شهرستان تبریز و حومه به دایروفیلاریا ایمی تیس با استفاده از روش مولکولی و تعیین فاکتورهای خطر اپیدمیولوژیکی موثر در شیوع آلودگی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، در مجموع ۱۲۱ قلاده سگ شامل سگ های گله، خانگی، نگهبان، تجاری و ولگرد با گروه های سنی زیر ۲ سال، ۴-۲ سال و بالای ۴ سال از مناطق مختلف شهرستان تبریز برای نمونه گیری انتخاب و از ورید سفالیک آن ها نمونه خون اخذ گردید. پس از استخراج DNA، برای تشخیص و برآورد آلودگی قطعه ای به طول ۴۳۲ جفت باز از ژن ۱۸s rRNA انتخاب و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تکثیر شد.یافته ها: از ۱۲۱ نمونه خون اخذ شده، ۱۴ نمونه (۱۱.۶ درصد) (عمدتا سگ گله) از نظر دایروفیلاریا ایمی تیس مثبت بودند. در آنالیز آماری داده ها، صرفا شیوع آلودگی بر اساس مناطق مختلف جغرافیائی (۰.۰۳۶=p) دارای اختلاف معنی دار بود.استنتاج: علی رغم پیشرفت های چشمگیر در کنترل و پیشگیری بیماری های انگلی، آلودگی به دایروفیلاریا ایمی تیس در جمعیت سگ های استان آذربایجان شرقی هم چنان وجود دارد و توصیه می شود یک توجه ویژه توسط صاحبان دام و مسوولین بهداشتی در ارتباط با حفاظت سگ ها در برابر آلودگی به این انگل مهم و احیانا انتقال آن به جوامع انسانی مبذول شود.

کلید واژه: دایروفیلاریا ایمی تیس، دایروفیلاریازیس، شیوع مولکولی، سگ، تبریز