تاثیر ویتامین دی فعال در درمان پروتئینوری بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی بدون کمبود ویتامین دی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر ویتامین دی فعال در درمان پروتئینوری بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی بدون کمبود ویتامین دی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر ویتامین دی فعال در درمان پروتئینوری بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی بدون کمبود ویتامین دی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر ویتامین دی فعال در درمان پروتئینوری بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی بدون کمبود ویتامین دی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر ویتامین دی فعال در درمان پروتئینوری بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی بدون کمبود ویتامین دی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره‌ آورد دانش)

تعداد صفحات :۱۴

زمینه و هدف: سیستم رنین- آنژیوتانسین نقش مهمی در ایجاد بیماری های کلیوی و پیشرفت آن دارد و مهار سیستم رنین- آنژیوتانسین به وسیله داروهای مهار کننده و بلوک گیرنده های آنژیوتانسین، درمان استاندارد جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری کلیوی و پروتئینوری می باشد.گزارشات حاکی است که آنالوگ های ویتامین D با سرکوب کردن ترشح رنین باعث بهبود پروتئینوری می گردند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر آنالوگ ویتامین D (کلسیتریول) بر کاهش پروتئینوری در بیماران مبتلا به بیماری نفروپاتی دیابتی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد ۱۳۲ بیمار مبتلا به نفروپاتی– دیابتی که کمبود ویتامین D نداشتند انتخاب و به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با ترکیب ۲۵ میلی گرم لوزارتان دوبار در روز و روزانه یک کپسول ۰.۲۵ میلی گرمی کلسیتریول و گروه دوم تحت درمان با ۲۵ میلی گرم لوزارتان دوبار در روز به تنهایی به مدت ۳ ماه قرار گرفتند. آزمایشات FBS،CRP،ESR،BUN،Cr lipid profile، Ca، P، و HbA1c از تمام بیماران در ابتداد و انتهای مطالعه گرفته شد و هم چنین میزان پروتئین ۲۴ ساعته ادرار اندازه گیری شد و نتایج با هم مقایسه و به صورت آماری بیان گردید.یافته ها: میزان پروتئین ۲۴ ساعته ادرار در گروه لوزارتان و کلسیتریول نسبت به گروه لوزارتان بهبود پیدا کرده بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (p=0.003) هم چنین میزان عملکرد کلیه (BUN،Cr) در گروه لوزارتان و کلسیتریول نسبت به گروه لوزارتان به تنهایی بهبود معنی داری داشت(۰.۰۵>p).نتیجه گیری: درمان با کلسیتریول همراه با مهار کننده گیرنده آنژیوتانسین در بهبود عملکرد کار کلیه و بهبود پروتئینوری نسبت به گیرنده های مهار کننده آنژیوتانسین به تنهایی موثرتر بود.

کلید واژه: بیماری های مزمن کلیه، نفروپاتی دیابتی، پروتئینوری ویتامین D، کلسیتریول ، لوزارتان