تاثیر آبیاری محدود در مراحل حساس رشد بر افزایش عملکرد و بهره وری آب سه ژنوتیپ سویا در منطقه رشت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر آبیاری محدود در مراحل حساس رشد بر افزایش عملکرد و بهره وری آب سه ژنوتیپ سویا در منطقه رشت دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر آبیاری محدود در مراحل حساس رشد بر افزایش عملکرد و بهره وری آب سه ژنوتیپ سویا در منطقه رشت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر آبیاری محدود در مراحل حساس رشد بر افزایش عملکرد و بهره وری آب سه ژنوتیپ سویا در منطقه رشت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر آبیاری محدود در مراحل حساس رشد بر افزایش عملکرد و بهره وری آب سه ژنوتیپ سویا در منطقه رشت :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش آب در کشاورزی (علوم خاک و آب)

تعداد صفحات :۱۸

به منظور بررسی اثر آبیاری محدود بر افزایش عملکرد و بهره وری آب سویا، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در دو سال زراعی ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ در رشت اجرا شد. فاکتورها شامل آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح شامل: دو نوبت آبیاری (I2)، آبیاری در زمان گلدهی و تشکیل غلاف، سه نوبت آبیاری (I3)، آبیاری در زمان گلدهی، تشکیل غلاف و در زمان پر شدن دانه ها و کشت دیم (I0) به عنوان شاهد، و سه تیمار ژنوتیپ شامل ویلیامز V1))، L17 (V2) و هابیت (V3) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. در طول مراحل حساس رشد گیاه طبق اعمال تیمارهای آبیاری با توجه به بارش باران و رسیدن رطوبت خاک به حد کافی در منطقه ریشه در سال زراعی ۱۳۹۲ فقط یک نوبت آبیاری (I1) صورت گرفت که ارقام ویلیامز و هابیت در مرحله غلاف و ژنوتیپ L17 در مرحله گل دهی بود، اما در سال زراعی ۱۳۹۳ با توجه به بارندگی کم تر تمامی تیمارهای آبیاری اعمال شدند. در زمان رسیدگی کامل، صفات مورد بررسی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که آبیاری محدود در دو سال زراعی باعث افزایش عملکرد و اجزا عملکرد در ژنوتیپ های سویا شد. بیش ترین عملکرد دانه در سال ۱۳۹۲ مربوط به تیمار I1V2 و در ۱۳۹۳ مربوط به تیمار I3V2 به ترتیب برابر ۴۶۱۶ و ۴۱۹۸ کیلوگرم در هکتار بود. در سال زراعی ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ ژنوتیپ L17 نسبت به دو ژنوتیپ دیگر دارای بیش ترین میانگین عملکرد دانه به ترتیب با وزن ۳۹۳۲ و ۳۰۰۰ کیلوگرم بر هکتار بود و برای کشت در منطقه رشت مناسب تشخیص داده شد. در دو سال زراعی ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ بالاترین بهره وری آب آبیاری به-ترتیب مربوط به تیمار I1V2 و I3V2 به میزان ۱.۷۲ و ۰.۹۷ کیلوگرم بر مترمکعب بود.

کلید واژه: دیم، رقم ویلیامز، رقم هابیت