ارزیابی بهبود مقاومت خزشی مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای با استفاده از پلیمرهای الاستومر-ترموپلاستیک و اختلاط پلیمر با مخلوط آسفالتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی بهبود مقاومت خزشی مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای با استفاده از پلیمرهای الاستومر-ترموپلاستیک و اختلاط پلیمر با مخلوط آسفالتی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی بهبود مقاومت خزشی مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای با استفاده از پلیمرهای الاستومر-ترموپلاستیک و اختلاط پلیمر با مخلوط آسفالتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی بهبود مقاومت خزشی مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای با استفاده از پلیمرهای الاستومر-ترموپلاستیک و اختلاط پلیمر با مخلوط آسفالتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی بهبود مقاومت خزشی مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای با استفاده از پلیمرهای الاستومر-ترموپلاستیک و اختلاط پلیمر با مخلوط آسفالتی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهشنامه حمل و نقل

تعداد صفحات :۱۴

امروزه در دنیا از مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای برای مقابله با شیارشدگی استفاده می شود. بخش درشت دانه این نوع مخلوط با برقراری تماس سنگدانه ای بار محورها را تحمل می کند و آن را به لایه زیرین انتقال می دهد. قسمت ریزدانه، فیلر، قیر و افزودنی ها (الیاف و پلیمر) در مخلوط نقش پرکننده فضای خالی درشت دانه را ایفا می کند. در این میان قیر وظیفه در کنار هم نگه داشتن سنگدانه های درشت را نیز دارد و چون قیر خالص به تنهایی قادر به انجام این کار نیست، استفاده از افزودنی ها ضرورت می یابد. افزودنی ها به دو دسته الیاف و پلیمر تقسیم می شوند. در این تحقیق به منظور جلوگیری از ریزش قیر در حین ساخت از الیاف سلولزی استفاده شده است. به کارگیری پلیمر های الاستومر-ترموپلاستیک موجب افزایش مقاومت شیارشدگی در دماهای بالا می شود. خاصیت الاستومری موجب بازگشت پذیر شدن تغییرشکل ها و خاصیت ترموپلاستیک موجب افزایش درجه عملکردی قیر می شود. به منظور بهبود مقاومت شیارشدگی، کوپلیمر های پلی اتیلن در درصدهای ۳، ۵، ۷ و کوپلیمرهای اتیلن-وانیل-استات در ۴، ۸، ۱۲ درصد استفاده شدند. این پلیمرها را می توان در حین ساخت به مخلوط اضافه کرد. این روش اختلاط پلیمر در مخلوط های آسفالتی در ایران رایج است و در این پژوهش به کار گرفته شده است. برای مقایسه، آزمایش خزش دینامیکی نامحصور بر روی نمونه های شاهد و اصلاح شده انجام شد. با انتخاب دمای ۵۰ درجه سانتی گراد به عنوان دمای انجام آزمایش خزش و سطح تنش ۴۵۰ KPa به عنوان تنش انحرافی، ضمن ارزیابی مخلوط ها در دمای بالا، شرایط بار گذاری محورهای سنگین نیز شبیه سازی شده است. مقایسه نتایج مشخص کرد که چنانچه پلی اتیلن به صورت مستقیم به مخلوط در حین ساخت اضافه شود، بهبودی در مقاومت شیارشدگی حاصل نمی شود. مقایسه نتایج خزش دینامیکی مخلوط های اصلاح شده با استایرن-بوتادین-استایرن و اتیلن- وانیل- استات نیز مشخص کرد که اتیلن-وانیل-استات در درصد های ۸ و ۱۲ مقاومت شیارشدگی ای برابر برابر ۴ و ۶ درصد استایرن-بوتادین-استایرن دارد.

کلید واژه: مخلوط آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای، پلیمرهای الاستومر-ترموپلاستیک، اختلاط با مخلوط آسفالتی، آزمایش خزش دینامیکی