مقایسه سمیت علف کش آترزین در چهار گونه ماهی بومی استان خوزستان: بنی، شیربت، عنزه و گطان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه سمیت علف کش آترزین در چهار گونه ماهی بومی استان خوزستان: بنی، شیربت، عنزه و گطان دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه سمیت علف کش آترزین در چهار گونه ماهی بومی استان خوزستان: بنی، شیربت، عنزه و گطان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه سمیت علف کش آترزین در چهار گونه ماهی بومی استان خوزستان: بنی، شیربت، عنزه و گطان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه سمیت علف کش آترزین در چهار گونه ماهی بومی استان خوزستان: بنی، شیربت، عنزه و گطان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : اکوبیولوژی تالاب (تالاب)

تعداد صفحات :۱۲

در این تحقیق سمیت حاد سم علف کش آترزین در چهار گونه ماهی بومی استان خوزستان، شامل ماهی بنی Mesopotamichthys sharpeyi، شیربت Tor grypus، عنزه Luciobarbus esocinus و گطان Luciobarbus xanthopterus موردبررسی قرار گرفت (پاییز ۱۳۹۲، آزمایشگاه بخش بهداشت و بیماری های آبزیان دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز). بدین منظور از روش استاندارد OECD (Organization for Economic Cooperation and Development) جهت تعیین سمیت حاد آترزین در چهار گونه ماهی استفاده گردید. هرگونه ماهی در مجاورت حداکثر هشت غلظت متوالی از سم علف کش آترزین در سه تکرار (مجموعا ۲۴ آکواریوم) و به مدت ۹۶ ساعت قرار داده شده و تلفات به صورت روزانه ثبت گردید. داده های به دست آمده با نرم افزار Probit آنالیز شد. نتایج مشخص ساخت که آترزین برای هر چهار گونه فوق ماده ای سمی است و سمیت آن هم با افزایش غلظت و هم با افزایش مدت مجاورت افزایش می یابد ولی میزان حساسیت به این سم در بین گونه های مختلف موردبررسی تفاوت های معنی داری را نشان دادند، بطوریکه سمیت حاد بر اساس LC50 96 ساعته، در مورد ماهی عنزه کمترین میزان (بالاترین غلظت) معادل ۲۱±۱۴۲ میلی گرم در لیتر به دست آمد که نشان دهنده مقاومت نسبتا خوب این گونه به سم آترزین است. درصورتی که مقاومت بنی و شیربت کمتر از عنزه و مشابه یکدیگر به ترتیب برابر ۱۴±۶۰ و ۱۱±۶۵ ثبت گردید. بالاترین حساسیت نسبت به این سم را ماهی گطان با LC50 به میزان ۳±۹ میلی گرم در لیتر نشان داد. با توجه به نتایج فوق می توان گفت علیرغم اینکه این چهار ماهی بومی ازنظر زیست شناسی و طبقه بندی ماهی های بسیار مشابه می باشند ولی تفاوت زیادی بین حساسیت آن ها به سم علف کش آترزین وجود دارد، و عنزه بیشترین مقاومت و گطان بیشترین حساسیت را نسبت به این سم دارند. لذا با توجه به میزان بالای مصرف این سم در استان و توصیه می شود در بازسازی ذخایر ماهیان بومی در منابع آبی استان خوزستان، بیشتر از گونه هایی همچون عنزه که مقاومت کلی بیشتری به این سم دارند، استفاده گردد.

کلید واژه: آترزین، ماهیان بومی، استان خوزستان، سمیت حاد