بررسی شیوع بیماری سالک در شهر مشهد، طی بیست سال (۱۳۹۲-۱۳۷۲) و تاثیر عوامل اقلیمی آب و هوایی بر آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی شیوع بیماری سالک در شهر مشهد، طی بیست سال (۱۳۹۲-۱۳۷۲) و تاثیر عوامل اقلیمی آب و هوایی بر آن دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی شیوع بیماری سالک در شهر مشهد، طی بیست سال (۱۳۹۲-۱۳۷۲) و تاثیر عوامل اقلیمی آب و هوایی بر آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی شیوع بیماری سالک در شهر مشهد، طی بیست سال (۱۳۹۲-۱۳۷۲) و تاثیر عوامل اقلیمی آب و هوایی بر آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی شیوع بیماری سالک در شهر مشهد، طی بیست سال (۱۳۹۲-۱۳۷۲) و تاثیر عوامل اقلیمی آب و هوایی بر آن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

تعداد صفحات :۹

مقدمه: لیشمانیوز یک بیماری عفونی است که توسط تک یاخته ای به نام لیشمانیا ایجاد می شود. سه شکل بالینی آن عبارتند از: پوستی (سالک)، پوستی- مخاطی و احشایی (کالا-آزار).هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت کنونی سالک و اثر عوامل زیستی آب و هوایی در شیوع این بیماری در شهر مشهد در بیست سال گذشته بود، تا در صورت موثر بودن یک فاکتور اقلیمی، در سالهایی که آن فاکتور تغییر می کند تدابیر کنترلی اعمال شود. روش کار: در این مطالعه اپیدمیولوژیکی، داده های خام موارد سالک از مراکز بهداشتی درمانی پنجگانه دانشگاه علوم پزشکی مشهد جمع آوری شد.همچنین داده های اقلیمی (آب و هوایی) از اداره هواشناسی اخذ شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اکسل و آزمون همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در طول ۲۰ سال (۱۹۹۵-۲۰۱۴)، تعداد ۶۸۹۵۸ مورد لیشمانیوز جلدی در مراکز بهداشتی درمانی مشهد تشخیص داده شد. نتایج نشان داد که بالاترین موارد از سالک مشاهده شده در میان بیمارانی است که در طول فصل سرد هر سال مراجعه کرده بودند. ارتباط معنی دار بین ساعات آفتابی، سرعت باد و سالک مشاهده نشد، اما همبستگی قابل توجهی بین میزان بارش، دمای فصلی، رطوبت و مقدار سالک، مشاهده شد، یعنی با افزایش این سه فاکتور رخداد بیماری سالک نیز افزایش یافته است. بالاترین تعداد موارد بیماری در طول ۲۰ سال گذشته در سالهای ۱۳۸۰-۱۳۸۱ مشاهده شد. روند بیست ساله نمودار هیستوگرام سالک نشان می دهد که توزیع فراوانی بیماری مربوط به آنتروپونتیک میباشد. نتیجه گیری: لیشمانیازیس انتروپونتیک، بومی منطقه میباشد. با وجود کاهش بیماری سالک نسبت به سالهای اخیر همچنان رخداد حدود دو هزار بیمار سالک در یک سال در شهر مشهد چشمگیر است و می بایست اقدامات بهداشتی و پیشگیرانه بیشتری انجام گیرد، به خصوص در سالهایی که میزان بارش باران، رطوبت و دمای فصلی بالا می رود.

کلید واژه: آنتروپونوتیک، اپیدمیولوژی، فاکتورهای محیطی، لیشمانیوز جلدی، مشهد