تاثیر فرسایش خندقی بر رطوبت خاک در دو کاربری مرتع و زراعت دیم رها شده در زمین های لسی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز کال شور استان گلستان)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر فرسایش خندقی بر رطوبت خاک در دو کاربری مرتع و زراعت دیم رها شده در زمین های لسی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز کال شور استان گلستان) دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر فرسایش خندقی بر رطوبت خاک در دو کاربری مرتع و زراعت دیم رها شده در زمین های لسی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز کال شور استان گلستان)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر فرسایش خندقی بر رطوبت خاک در دو کاربری مرتع و زراعت دیم رها شده در زمین های لسی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز کال شور استان گلستان)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر فرسایش خندقی بر رطوبت خاک در دو کاربری مرتع و زراعت دیم رها شده در زمین های لسی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز کال شور استان گلستان) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله الکترونیک مدیریت خاک و تولید پایدار

تعداد صفحات :۲۰

سابقه و هدف: افزایش خشکی خاک دامنه ها و زمین های اطراف خندق سبب تشدید فرسایش خندقی می شود که در نهایت محیط را به سمت بیابانی شدن سوق می دهد. مقدار رطوبت خاک در عمق ها و موقعیت های گوناگون زمین های اطراف خندق و در کاربری های گوناگون متاثر از فرسایش خندقی متفاوت است. این امر برای پایداری اکوسیستم در مناطق خشک و نیمه خشک اه میت به سزایی دارد. بنابراین درک رفتار رطوبتی خاک در مواقع خشک و بحرانی سال جهت ارائه پیشنهادهای مدیریتی بر پایه حفاظت زیستی و احیای پوشش گیاهی زمین های اطراف خندق، ضروری است. هدف این پژوهش، تجزیه و تحلیل تغییرات رطوبت خاک زمین های لسی اطراف خندق با افزایش فاصله از خندق طی فصل خشک و بحرانی سال و مقایسه آن در کاربری های زمین غالب موجود در منطقه می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش یک خندق شاخص در کاربری زراعت دیم رها شده و یک خندق شاخص دیگر در کاربری مرتع انتخاب شدند. در تعیین خندق شاخص، خندق هایی با ویژگی های عمومی مشابه با سایر خندق های موجود در حوزه (از نظر عمق، عرض، طول، شیب محل تشکیل، مساحت حوزه آبخیز بالادست، پوشش گیاهی اطراف و شکل عمومی) انتخاب گردید. برای هر خندق، نمونه های خاک از قسمت های پیشانی خندق، ۵۰ درصد طول خندق و انتهای خندق، در محل های دیواره و به فاصله های ۲۰۰ و ۵۰۰ سانتی متری از لبه خندق و از دو عمق سطحی (۳۰-۰ سانتی متر) و زیرسطحی خاک (۱۰۰-۳۰ سانتی متر) در فصل تابستان (از تیر ماه تا شهریور ماه ۱۳۹۱ در فواصل زمانی ۱۵ روزه) با ۳ تکرار برداشته شدند و مقدار رطوبت آن ها تعیین گردیدند.نتایج: نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان دادند که مقدار رطوبت خاک سطحی با فاصله از لبه خندق (فاصله حدود ۲ متر از خندق) واقع در کاربری مرتع افزایش می یابد. همچنین در فواصل دورتر مقدار رطوبت خاک سطحی تغییرات چندانی ندارد و تقریبا ثابت است. به عبارت دیگر مقدار تبخیر رطوبت خاک تحت تاثیر دیواره و سطوح ریزشی خندق در فواصل کم تر از ۲ متر از خندق رخ داده است. در کاربری زراعت دیم رها شده نیز مقدار رطوبت خاک سطحی اطراف خندق با فاصله از خندق افزایش یافته است. اما شیب این تغییر نسبت به کاربری مرتع کم تر است. مقدار رطوبت خاک زیرسط حی اطراف خندق واقع در کاربری زراعت دیم رها شده در فواصل نزدیک دیواره خندق نسبت به فواصل دورتر کم تر مشاهده شده است. این روند کاهشی رطوبت در مقایسه با کاربری مرتع چندان چشم گیر نبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان بیان کرد که خندق ها به صورت جدی موجب تشدید هدررفت رطوبت خاک دامنه های اطراف خود می شوند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که پوشش مرتعی اراضی لسی نقش موثری در جلوگیری از تبخیر رطوبت خاک ناشی از فرسایش خندقی دارد.

کلید واژه: فرسایش خندق، کاربری زمین، پایداری اکوسیستم، بیابانی شدن