اثر تجویز تاموکسیفن در دوره بارداری بر ساختار بافتی لوله های منی ساز موش های نر بالغ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تجویز تاموکسیفن در دوره بارداری بر ساختار بافتی لوله های منی ساز موش های نر بالغ دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تجویز تاموکسیفن در دوره بارداری بر ساختار بافتی لوله های منی ساز موش های نر بالغ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تجویز تاموکسیفن در دوره بارداری بر ساختار بافتی لوله های منی ساز موش های نر بالغ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تجویز تاموکسیفن در دوره بارداری بر ساختار بافتی لوله های منی ساز موش های نر بالغ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه: تاموکسیفن یک داروی غیراستروئیدی است که به طور عمده در درمان سرطان پستان و همچنین برای تحریک تخمک گذاری و درمان نازایی مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اتصال تاموکسیفن به رسپتورهای استروژن و امکان نقش استروژن ها در اسپرماتوژنز، هدف از برسی حاضر، مطالعه اسپرماتوژنز و بررسی هیستولوژیک مجاری منی ساز در موش های بالغی است که مادران آنها طی دوره حاملگی تاموکسیفن دریافت کرده است.روش بررسی: در این بررسی ۳۰ سر موش ماده و ۱۵ سر موش نر از نژاد NMRI، برای عمل جفت گیری انتخاب شدند. از روز ۱۳ حاملگی، به مدت هفت روز، موش های گروه تجربی، داروی تاموکسیفن را با دوز ۵ mg/kg به صورت داخل صفاقی دریافت کردند و به موش های گروه کنترل نرمال سالین تجویز گردید. بعد از زایمان موش های مورد مطالعه، نوزادان نر را جدا کرده و تحت مراقبت در شرایط استاندارد قرارگرفتند. پس از رسیدن به سن بلوغ (۶-۸ هفتگی) موش های بالغ با روش جابجائی گردنی کشته شدند و برای بررسی اسپرماتوژنز، بیضه ها را از شکم خارج کرده و پس از طی مراحل روتین بافتی، با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند.نتایج: مطالعات هیستولوژیک نشان داد که تعداد سلول های اسپرماتوژنیک و سرتولی در لوله های منی ساز در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری داشتند ولی تفاوتی در تعداد سلول های لایدیگ در دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که، تجویز تاموکسیفن طی دوره تکاملی، می تواند باعث تغییرات هیستولوژیک در لوله های منی ساز گردد و در نتیجه منجر به ناباروری در موش نر گردد.

کلید واژه: تاموکسیفن، ساختار بافتی، بارداری، لوله های منی ساز، اسپرماتوژنز