اثر تلقیح قارچ های میکوریزی و باکتری Pseudomonas fluorescens بر رشد و زنده مانی گیاهچه های به دست آمده از کشت بافت انگور فرنگی خراسانی (Ribes khorasanicum Saghafi & Assadi)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تلقیح قارچ های میکوریزی و باکتری Pseudomonas fluorescens بر رشد و زنده مانی گیاهچه های به دست آمده از کشت بافت انگور فرنگی خراسانی (Ribes khorasanicum Saghafi & Assadi) دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تلقیح قارچ های میکوریزی و باکتری Pseudomonas fluorescens بر رشد و زنده مانی گیاهچه های به دست آمده از کشت بافت انگور فرنگی خراسانی (Ribes khorasanicum Saghafi & Assadi)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تلقیح قارچ های میکوریزی و باکتری Pseudomonas fluorescens بر رشد و زنده مانی گیاهچه های به دست آمده از کشت بافت انگور فرنگی خراسانی (Ribes khorasanicum Saghafi & Assadi)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تلقیح قارچ های میکوریزی و باکتری Pseudomonas fluorescens بر رشد و زنده مانی گیاهچه های به دست آمده از کشت بافت انگور فرنگی خراسانی (Ribes khorasanicum Saghafi & Assadi) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات جنگل و صنوبر ایران

تعداد صفحات :۱۶

یکی از گونه های بومی و ارزشمند خراسان رضوی، انگور فرنگی خراسانی یا قره قات (Ribes khorasanicum Saghafi & Assadi) است که در ارتفاعات رشته کوه هزارمسجد در محدوده کوچکی از شهرستان های درگز و کلات به صورت توده های پراکنده وجود دارد. این گونه به دلیل دخالت های انسانی، نیاز اکولوژیکی زیاد و قوه نامیه کم بذر آن، در حال از بین رفتن است. هدف از پژوهش پیش رو بررسی نقش میکروارگانیسم های همزیست در بهبود رشد و زنده مانی گیاهچه های به دست آمده از کشت بافت قره قات بود. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کامل تصادفی انجام شد. تیمارها شامل قارچ میکوریزی (فاقد میکوریز، تلقیح گونه های Rhizophagus intraradice s، Glomus mosseae، Rhizophagus intraradice s + Glomus mosseae و قارچ های جداسازی شده از رویشگاه) و تیمار باکتری (فاقد باکتری و تلقیح باکتری Pseudomonas fluorescens) بودند. نتایج بررسی ها نشان داد که تلقیح باکتری باعث بهبود درصد زنده مانی، سطح تاج و تعداد برگ گیاهچه ها شد. همچنین تلقیح قارچ های میکوریزی استخراج شده از رویشگاه باعث بهبود درصد استقرار میکوریز در ریشه گیاهچه ها، درصد زنده مانی، ارتفاع، سطح تاج و تعداد برگ گیاهچه ها شد. ترکیب قارچ های میکوریزی Rhizophagus intraradice s + Glomus mosseae نیز باعث بهبود درصد زنده مانی نهال ها شد. در مجموع می توان گفت که تلقیح قارچ و باکتری باعث بهبود سازگاری گیاهچه ها به شرایط خارج شیشه شده است.

کلید واژه: زنده مانی، قره قات، کشت بافت، میکوریز، Pseudomonas fluorescens